Ο κ. Τσίπρας με τον τρόπο που διαχειρίζεται θέματα όπως οι καταγγελίες για σεξουαλική βία στους χώρους εργασίας, οι αποκαλύψεις για παιδεραστία που αφορά φτωχά παιδιά όπως τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, αλλά και η υπόθεση Κουφοντίνα δείχνει πως δεν μπορεί να παρακολουθήσει ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό σχέδιο. Χρησιμοποιεί την υπόθεση Κουφοντίνα ως πεδίο κομματικής εκμετάλλευσης και όχι ως χώρο για να αποδείξει ότι η επιεικής στους εχθρούς της δημοκρατία πρέπει ταυτόχρονα να είναι και δυνατή απέναντί τους. Ενώ στο θέμα με τις καταγγελίες για σεξουαλική βία και εκμετάλλευση δεν αντιλαμβάνεται πως εδώ έχουμε να κάνουμε με τον τρόπο που διαρθρώνονται οι σχέσεις εξουσίας και με το πώς διαμορφώνονται οι ιεραρχίες σε μια κοινωνία – ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία – και όχι με το αν οι «δεξιοί» είναι όλοι «βιαστές και παιδεραστές». Το πρόβλημα όμως δεν σταματά στο τι κάνει ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά εκτείνεται στις ευρύτερες τάσεις που αυτή του η αδυναμία διαμορφώνει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Τάσεις που εντείνουν την ισχυροποίηση ενός «μονοκομματικού πλουραλισμού», ο οποίος οδηγεί στην αλαζονεία της Πεντέλης, της Ικαρίας, στους εκτός σειράς εμβολιασμούς κυβερνητικών στελεχών.
Τίθενται εδώ δύο μεγάλα ερωτήματα. Το πρώτο αφορά το γιατί χρειάζεται ένας κεντροαριστερός πόλος ως αντίβαρο στον κεντροδεξιό. Γιατί στις δημοκρατίες αν δεν υπάρχει εξωτερικό αντίβαρο στην κυριαρχία ενός πόλου, τότε αυτό δημιουργείται εντός του. Αν η Κεντροαριστερά δεν μπορέσει να γίνει η πολιτική αντιπρόταση στην Κεντροδεξιά, τότε αυτή η αδυναμία δημιουργεί πολιτικό κενό το οποίο τείνει να καλυφθεί εντός της Κεντροδεξιάς. Και τότε ο φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης είναι πιθανό να βρει μπροστά του ακόμη και πρώην πρωθυπουργούς, σημερινούς υπουργούς και στελέχη, μη ικανοποιημένοι όλοι αυτοί από τις δικές του κεντρώες και αντιεθνικιστικές προτεραιότητες και οι οποίοι θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν έναν πόλο εθνικιστικής και ρατσιστικής Ακροδεξιάς. Ολοι φαντάζονται τι θα σήμαινε για την ελληνική δημοκρατία ένα σύστημα στο οποίο ο ένας πόλος θα είναι η Κεντροδεξιά και ο άλλος η Ακροδεξιά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
