Το 2022 ήταν μία ακόμη σημαντική επετειακή χρονιά για την Ελλάδα. Σε αντίθεση όμως με το ένδοξο 1821, έτος έκρηξης της Ελληνικής Επανάστασης κατά της οθωμανικής κυριαρχίας, το 1922 αποτελεί αναμφίβολα το πιο οδυνηρό συλλογικό τραύμα στην ελληνική εθνική μνήμη, καθώς σηματοδοτεί τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον επακόλουθο ξεριζωμό από τα παράλια και το εσωτερικό της Μικράς Ασίας περίπου 1.300.000 Ορθοδόξων Ελλήνων που τελικά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μετρώντας τεράστιες ανθρώπινες και υλικές απώλειες, χάνοντας πατρίδα, ιδιοκτησίες, σπίτια και περιουσίες.
Εκτός όμως από τους πρόσφυγες υπάρχει μία ακόμη σημαντική πληθυσμιακή κατηγορία που ήρθε ή, καλύτερα, επέστρεψε από τη Μικρά Ασία και έχει μείνει στην αφάνεια της ελληνικής ιστοριογραφίας. Πρόκειται για τους περίπου 200.000 αξιωματικούς και στρατιώτες του ελληνικού στρατού (από τους συνολικά 450.000 που συμμετείχαν στη δεκαετή εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές συρράξεις) που πολέμησαν στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1919-1922. Από αυτούς 42.000 δεν γύρισαν ποτέ, οι ανάπηροι πολέμου άγγιξαν τους 14.000 και φυσικά δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει με ακρίβεια αυτούς που υπέφεραν από ψυχικά τραύματα για το υπόλοιπο της ζωής τους. Εστω ότι κατά μέσο όρο αυτοί ανήκαν σε μία τετραμελή οικογένεια, μία συντηρητική υπόθεση για την εποχή, τότε οι παλαίμαχοι μαζί με τις οικογένειές τους ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
