Είχα στη Γερμανία έναν συμφοιτητή, Ελληνα, που ζούσε στο… μέλλον. Ο πατέρας του, απόστρατος στρατηγός, είχε καταθέσει το συνολικό ποσό που θα χρειαζόταν ο γιος του για τις σπουδές του σε μια γερμανική τράπεζα. Ο γιος είχε τη δυνατότητα να «σηκώνει» όποτε ήθελε όσα χρήματα ήθελε.
Στην αρχή ο γιος ήταν συντηρητικός. Τραβούσε όσα χρήματα είχε συμφωνήσει με τον πατέρα για το μηνιαίο του εισόδημα. Ελα όμως που η ζωή στο Μόναχο είχε πολλούς πειρασμούς και ο φίλος μας πολλά ενδιαφέροντα… (Τελικά μάλιστα άλλαξε εντελώς τις σπουδές του – και αντί τις θετικές επιστήμες που είχε αρχικά επιλέξει σπούδασε… Ψυχιατρική.)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
