Η Ευρωπαία Εισαγγελέας ήλθε και απήλθε χωρίς «βόμβες» και «κεραυνούς», σχεδόν χωρίς ειδήσεις.
Αναμενόμενο. Προφανώς δεν είχε πολλά να προσθέσει στα ήδη γνωστά.
Η ανάκριση για τα Τέμπη ολοκληρώθηκε και περιμένουμε να οριστεί δικάσιμος για τους προσεχείς μήνες. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι στα δικαστήρια και έχουμε τις πρώτες καταδίκες.
Ενώ το επαναλαμβανόμενο αίτημά της για αλλαγή του άρθρου 86 του Συντάγματος θα εξετασθεί υποθέτω σε εύθετο χρόνο από τους αρμόδιους, δηλαδή την ελληνική Βουλή.
Αλλά και λογικό. Η Εισαγγελέας μπαίνει αισίως στον τελευταίο χρόνο της θητείας της και μπορώ να υποθέσω χωρίς καμία πρόθεση ιεροσυλίας πως περισσότερο την ενδιαφέρει η ανανέωση της θητείας παρά η τύχη του «Φραπέ».
Παρεμπιπτόντως, η Ευρωπαία Εισαγγελέας διορίζεται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ούτε εκλέγεται ούτε κληρώνεται.
Γεγονός όμως που δεν φαίνεται να έχει ανησυχήσει όσους εξοργίζονται στην ιδέα πως κατά το ελληνικό Σύνταγμα η ηγεσία της Δικαιοσύνης επιλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Μάλλον θα τους έχει καθησυχάσει η ιδέα πως όλες οι δικαστικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης συμφωνούνται από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.
Τούτων δοθέντων, η Λάουρα Κοβέσι βρήκε την ευκαιρία να διαβεβαιώσει το ελληνικό ακροατήριο ότι «διαφθορά υπάρχει παντού» (συνέντευξη Τύπου, 2/10). Μάλλον πρόκειται για διαπίστωση του αυτονόητου.
Προφανώς υπάρχει παντού. Δεν θα είχε διαφορετικά πάνω από 2.650 υποθέσεις στο γραφείο της και μιλάμε μόνο για υποθέσεις υπεξαίρεσης κοινοτικών πόρων.
Και ούτε θα χρειαζόμασταν παντού εισαγγελείς και δικαστές για να την ερευνούν, να την αποκαλύπτουν και να τη δικάζουν.
Αλλά αυτή είναι και η λύση. Καλώς ή κακώς, το μόνο αντίδοτο στη διαφθορά είναι η δικαιοσύνη. Ούτε η «κοινωνική επαγρύπνηση» ούτε οι «λαϊκές κινητοποιήσεις» ούτε η «πολιτική φιγούρα».
Προ ημερών καταδικάστηκε στη Γαλλία ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί. Είχαν προηγηθεί μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια η καταδίκη ενός άλλου πρώην προέδρου, του Ζακ Σιράκ, δύο πρώην πρωθυπουργών και πολλών υπουργών.
Η δικαιοσύνη αποδόθηκε χωρίς κατάργηση ή αλλαγή του Συντάγματος. Χωρίς κατάλυση της έννομης τάξης. Χωρίς «τηλεοπτικά ριάλιτι» που είπε και η Κοβέσι.
Το ίδιο και σε όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες όπου προέκυψαν τέτοια ζητήματα, όπως στην Ιταλία ή την Πορτογαλία.
Η ευσυνείδητη Δικαιοσύνη στην υπηρεσία της έννομης τάξης έχει πάντα τη δυνατότητα να διαχωρίζει το δίκιο από το άδικο, το νόμιμο από το παράνομο, να αθωώνει αλλά και να τιμωρεί.
Και γι’ αυτό όσοι υποσκάπτουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη Δικαιοσύνη πρέπει να έχουν επίγνωση πως τη δημοκρατία τελικά υποσκάπτουν.
