Κοινός τόπος είναι πως η χώρα έχει αρκετά ανοιχτά (εθνικά) μέτωπα. Το δημογραφικό αδιέξοδο π.χ. παραμένει ένα από τα κορυφαία, δεδομένου μάλιστα πως μελέτη του ΙΟΒΕ υπολογίζει πως στο τέλος του αιώνα θα μείνουμε μόλις 8,1 εκατομμύρια. Επίσης, καθώς, όπως λέγεται, «η γεωγραφία είναι πεπρωμένο» και η Ελλάδα έχει έναν γείτονα που επαναλαμβάνει πως «θα έρθει ξαφνικά ένα βράδυ…», οι αμυντικές δαπάνες θα πρέπει να κινούνται (τουλάχιστον) στο 2%- 4% του ΑΕΠ, βάρος που δεν έχει καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, καθώς ακόμη και μια χρεοκοπία σε 10-15 χρόνια θα ξεπεραστεί, μια εθνική τραγωδία, όμως, ίσως ποτέ.
Παράλληλα, το δημόσιο χρέος/ΑΕΠ, παρά τη μείωσή του από το 206% το 2020 στο 169% πέρυσι, απόρροια κυρίως του πληθωρισμού που ενίσχυσε το ονομαστικό ΑΕΠ, παραμένει το μεγαλύτερο στην ευρωζώνη και το δεύτερο μεγαλύτερο παγκοσμίως, ενώ για να συρρικνωθεί απαιτείται ισχυρότερη ανάπτυξη, αφού 1% επιπλέον αύξηση του ΑΕΠ μειώνει κατά 1,7 ποσοστιαίες μονάδες το χρέος, ενώ 1% επιπλέον δημοσιονομικού πλεονάσματος λιγότερο από μία μονάδα. Την ίδια ώρα, ενώ η ανεργία κινείται στο 11,6%, τα 4/5 των νέων θέσεων εργασίας είναι χαμηλής εξειδίκευσης και απολαβών, με επιπτώσεις στην παραγωγικότητα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
