Τα έργα που σε υποδέχονται στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσανλής» της ΑΣΚΤ δεν σε προϊδεάζουν για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν, εκτός ίσως από το γεγονός ότι ο καλλιτέχνης που εκθέτει είναι ικανός για χειρονομίες ισχυρές, φαινομενικά απολύτως ελεύθερες που ωστόσο διακατέχονται από μια εσωτερική λογική και δόμηση. Πρόκειται για μνημειωδών διαστάσεων σχέδια από χοντρά λαδοπαστέλ («Σχέδια», 2020-22) δομημένα από γραμμές φυγής και όρια, δομές που θυμίζουν πολεμικές μηχανές. Αυτή η πρώτη επαφή προκαλεί στιγμιαία μια μικρή σύγχυση. Μα δεν είναι ο Μανώλης Μπαμπούσης πρωτίστως αναγνωρισμένος ως φωτογράφος;
Στην πλούσια αναδρομική έκθεσή του ή σε αυτή την ιδιαίτερη «αναδρομικο-προοπτική» όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης μαζί με την Μπαρμπαρά Πολά, επιμελήτρια της έκθεσης, όπως και ο Γιάννης Μπόλης, αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται τω όντι για έναν αρχιτέκτονα-φωτογράφο-εικαστικό-ποιητή, «έναν άνθρωπο της Αναγέννησης» όπως τον χαρακτηρίζει η Πολά, ο οποίος συχνά δημιουργεί έργα όπου τα όρια ανάμεσα στις τέχνες δεν είναι τόσο ευδιάκριτα όσο εκείνα που χαράσσει στα λαδοπαστέλ του. Το αντιλαμβάνεσαι, για παράδειγμα, στα γλυπτά-lego από τσιμεντόλιθους, μέταλλο, βιβλία και κομμάτια ξύλο, αυτά τα τελευταία πάντα εγκλωβισμένα στην τραχιά ύλη σε «ένα παιχνίδι συγκρούσεων μεταξύ αρχιτεκτονικής και φύσης, μια άλλη μορφή της «Baboucity»» όπως σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης για αυτή την εγκατάσταση («Μεγάλωσαν μαζί», 2021-22).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
