Τέσσερις μήνες πέρασαν από την τελευταία φορά που ο Ορφέας Αυγουστίδης ανέβηκε στη σκηνή. Ηταν με την παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, όπου απέδωσε με μια σπάνια σωματικότητα έναν από τους πιο αινιγματικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, τον σχεδόν άλαλο Λάκι. Τέσσερις μήνες πέρασαν, με τα θέατρα να ανοίγουν μόλις για λίγες ήμερες, για να ρίξουν έπειτα ξανά αυλαία, με τις λέξεις lockdown και κρούσματα να στοιχειώνουν την καθημερινότητά μας και με τις ζωές μας να βρίσκονται σε παρατεταμένο διάλειμμα. Και όμως όταν μιλάμε στο τηλέφωνο, ένα βροχερό απόγευμα Κυριακής, η κουβέντα μας έχει μια επίφαση κανονικότητας. Γιατί ο Ορφέας Αυγουστίδης έχει μόλις γυρίσει από την πρόβα του και συζητούμε για την παράσταση «Η μηχανή του Τιούρινγκ» που ανεβαίνει, κορωνοϊού πάντα επιτρέποντος, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου στο θέατρο Βασιλάκου.
Πρόκειται για ένα έργο του Μπενουά Σολές που παίζεται με μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία από το 2018 έχοντας αποσπάσει 4 βραβεία Μολιέρ. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο αινιγματικός βρετανός μαθηματικός Αλαν Τιούρινγκ, ο πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών, ο άνθρωπος που έθεσε τα θεμέλια της τεχνητής νοημοσύνης και που έσωσε εκατομμύρια ζωές, σπάζοντας τον μυστικό κωδικό Εnigma των Γερμανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δηλωμένα άθεος και ομοφυλόφιλος σε μια εποχή που η ομοφυλοφιλική δραστηριότητα ήταν παράνομη στη Βρετανία, καταδικάστηκε το 1952 για προσβολή των ηθών. Για να γλιτώσει τη φυλακή δέχθηκε να υποστεί ορμονοθεραπεία που τον κατέστησε ανίκανο. Απελπισμένος δύο χρόνια αργότερα, στα 41 του, δάγκωσε ένα μήλο ποτισμένο με υδροκυάνιο, ίσως σε μια γκροτέσκα αναπαράσταση σκηνής από την αγαπημένη του ταινία κινουμένων σχεδίων «Χιονάτη» της Ντίσνεϊ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
