Οταν τα πρώτα ηλεκτρικά οχήματα έκαναν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους, η κυρίαρχη συνεκδοχή που αφορούσε τους σκεπτικιστές για το είδος ήταν το «άγχος της αυτονομίας». Πλέον, με την εξέλιξη της τεχνολογίας των μπαταριών αλλά και την ανάπτυξη του δικτύου φορτιστών, η «ανησυχία» σε σχέση με την ηλεκτροκίνηση έχει μεταφερθεί σε άλλο επίπεδο και παρόλο που αφορά επίσης τις μπαταρίες, δεν έχει να κάνει πλέον με τα επίπεδα αυτονομίας που προσφέρουν, αλλά με τη σωστή χρήση τους η οποία θα εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντοχή τους στον χρόνο και στην αυτονόητη φθορά του. Οπως η συντριπτική πλειονότητα εξ ημών γνωρίζει από τη χρήση κινητών τηλεφώνων και φορητών υπολογιστών, οι μπαταρίες ιόντων λιθίου με τις οποίες εφοδιάζονται τα περισσότερα σύγχρονα ηλεκτροκίνητα έχουν την τάση να χάνουν την απόδοσή τους με τον χρόνο και να απαιτούν ολοένα συχνότερη φόρτιση ενώ ο ωφέλιμος χρόνος λειτουργίας τους βαίνει μειούμενος με γεωμετρικούς ρυθμούς. Βέβαια αν στην περίπτωση των κινητών τηλεφώνων και των υπολογιστών έχουμε όλοι μας συνηθίσει τη διαδικασία αντικατάστασης κάθε περίπου τρία χρόνια, στην περίπτωση των ηλεκτροκίνητων οχημάτων μάλλον κάτι τέτοιο θα ήταν εξαιρετικά ασύμφορο, εξ ου και οι κατασκευαστές έχουν πάρει τα μέτρα τους.
Αρχικά, αυτό που αξίζει σίγουρα να γνωρίζει κανείς είναι ότι ουσιαστικά αυτό που μειώνει την απόδοση μιας μπαταρίας ιόντων λιθίου είναι οι κύκλοι πλήρους φόρτισης και εκφόρτισής τους. Για αυτό και η πλειονότητα των σύγχρονων ηλεκτροκίνητων διαθέτει ευφυή συστήματα που ουσιαστικά μεταβάλλουν τον ρυθμό φόρτισης ή και διακόπτουν τη φόρτιση μετά το 80% προκειμένου να διασφαλιστεί η ευρωστία της μπαταρίας. Αντιθέτως ή μη εξάντλησή της κάτω του 20% είναι κάτι που επαφίεται στους ιδιοκτήτες και καλό θα ήταν να το έχουν κατά νου ώστε να μην αμελούν την επαναφόρτιση μέχρις εξαντλήσεως της μπαταρίας. Σε κάθε περίπτωση, με τη συνδρομή και της παραπάνω δικλίδας διαχείρισης της φόρτισης, οι κατασκευαστές συνήθως προσφέρουν έως οκτώ χρόνια ή 160.000 χλμ. εγγύηση για την μπαταρία ενός ηλεκτροκίνητου οχήματος αν και, κατά τη συγκεκριμένη διάρκεια και χρήση, αυτονόητα προβλέπουν έναν βαθμό μείωσης της απόδοσής της ως φυσιολογική φθορά, η οποία ποικίλλει ανάλογα με το αυτοκίνητο και τον κατασκευαστή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
