Η Ελλάδα πέρασε τη βαθύτερη και μακρύτερη κρίση που καταγράφηκε στον δυτικό κόσμο, από την οποία βγαίνει χωρίς ουσιαστικές αλλαγές επί τα βελτίω στη δομή της οικονομίας. Η παραγωγή των επιχειρήσεων μειώθηκε και μετατοπίστηκε σε προϊόντα χαμηλότερης προστιθέμενης αξίας, ο επενδυτικός ρυθμός αδυνάτισε, η έρευνα και ανάπτυξη έμειναν πρακτικά στο μηδέν και ένα μεγάλο μέρος του διανοητικού κεφαλαίου ή αργεί ή έφυγε στο εξωτερικό.
Μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Εποχή κινητοποίησης των παραγωγικών δυνατοτήτων και συστράτευσης ικανοτήτων για να φτάσει η χώρα στην αναπτυξιακή δυναμική που της αξίζει. Το εγχείρημα είναι απλό στην περιγραφή του και εκατοντάδες παραλλαγές του έχουν διατυπωθεί. Η υλοποίησή του όμως έχει αποδειχθεί δύσκολη μέχρι τώρα. Σαν κάποιο αόρατο χέρι να εμποδίζει όλες τις θετικές δυνάμεις να συντονιστούν προς το καλό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
