Η αυτοκαταστροφή της ΔΗΜΑΡ

De te fabula narratur (για σένα μιλάνε) θα μπορούσε να πει κάποιος στον Φώτη Κουβέλη λόγω των ολέθριων επιλογών του αλλά και σήμερα το κόμμα της ΔΗΜΑΡ που έφθασε στο 1% συνεχίζει δυστυχώς ακάθεκτο την αυτοκαταστροφική του πορεία. Τι εννοώ;

Κάποια στελέχη του προτείνουν αφελώς τη γρήγορη σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια όμως ποια κοσμοθεωρητική συγγένεια υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς τους δύο χώρους;

Σχεδόν καμία!

Γιατί; Γιατί η φιλοευρωπαϊκή ΔΗΜΑΡ (αντιπροσωπεύοντας το παλιό ρεύμα του «δυτικού μαρξισμού») πιστεύει στον ιδεολογικό συνδυασμό της πολιτικής και της αγοράς (ώστε να διορθώνονται μέσω της παρέμβασης του κράτους οι κολοσσιαίες αποτυχίες της αγοράς). Επίσης πιστεύει στο μοντέλο της δυτικής δημοκρατίας με ό,τι εννοιολογικά υποδηλώνει αυτό το μέγεθος (διάκριση εξουσιών κ.λπ.).

Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ (ή τουλάχιστον κάποιες αντιευρωπαϊκές εκφάνσεις του) υποστηρίζει ένα ξεπερασμένο σοβιετικό μοντέλο οικονομίας και μας προτείνει απεχθώς μια πολιτισμική «επιστροφή» σε αυτό που βιώσαμε επί 40 χρόνια καταστροφικά (δηλαδή διεφθαρμένες συνδικαλιστικές αριστοκρατίες που φροντίζουν μόνο για τις «τσέπες» τους, μια κομματική νομενκλατούρα που ελέγχει το κράτος κ.λπ.).

Επομένως η πρόταση μιας γρήγορης σύγκλισης με τον σημερινό τουλάχιστον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα επιταχύνει την πορεία αυτοκαταστροφής της ΔΗΜΑΡ!

Η μόνη διέξοδος είναι η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στη συγκρότηση μιας μεγάλης και σύγχρονης ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς!

Ομως αυτή δεν θα είναι ένα νεφελώδες ιδεολογικό συνονθύλευμα (όπως συνέβη με τους 58 , την Ελιά ή Το Ποτάμι) αλλά μια πολιτική κίνηση που θα εφαρμόζει την αρχή που είχε αναλύσει ο μεγάλος ιταλός φιλόσοφος N. Bobbio.

Δηλαδή την αρχή της ισότητας στην κατανομή του πλούτου (αφού σήμερα έχουμε από τη μια πλευρά μια μικρή ελιτ πολύ πλουσίων και από την άλλη εκατομμύρια φτωχούς και ανέργους, «Βobbio, Ισότητα και ελευθερία»).

Το συμπέρασμα; Μόνο μια ενωμένη και ριζοσπαστική Κεντροαριστερά μπορεί να είναι το ανάχωμα απέναντι στην ανερχόμενη νεοναζιστική απειλή!