Δημήτρης Θεοδωρόπουλος

Τα γράµµατα στους δρόµους, στις πινακίδες, στις ταμπέλες θα είναι όλα αυστηρά γραμμένα με τη γραμματοσειρά Helvetica, την ανεπίσημη θρησκεία των γραφιστών ανά τον κόσμο.

Σκόρπιες ειδήσεις µιας µπερδεµένης χώρας: Πριν από λίγο καιρό, κάτω από την επιφάνεια της Αττικής, δύο ελεγκτές, όπως λένε κάτι sites της συμφοράς

Το βίντεο ήταν καταδικασµένο να εµφανιστεί σε κάθε οθόνη που σέβεται τον εαυτό της· είχε όλα τα συστατικά για να μοιραστεί: βία, χιούμορ, ανάλυση, αποδόμηση.

Ο Γιώργος Καμίνης είναι ανήσυχος. Και θυμωμένος. Ο 61χρονος επίκουρος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Δεν είμαστε πια οι ίδιοι. Οταν, περίπου επτά χρόνια πριν, στα μέσα του 2008, η ελληνική οικονομία μπήκε σε τροχιά ύφεσης, ήμασταν διαφορετικοί.

Την άνοιξη του 2008, μια 32χρονη γυναίκα έπεσε για ύπνο.

Μπήκε στο αεροπλάνο και κάθησε στη θέση 18C. Φορούσε μπλε κοστούμι, λεπτή γραβάτα με κλιπ και μια καμπαρντίνα.

Αν πας στο Δίστομο, στο πιο ψηλό σημείο του χωριού, θα νιώσεις τη διαχρονική αμηχανία απέναντι στον θάνατο.

Η ιδέα ήταν καλή. Εμοιαζε απλή, αλλά όλες απλές μοιάζουν· μέχρι να γίνουν πράξη.

Υπάρχει κάτι το απειλητικό στην κάθετη κίνηση των ελικοπτέρων. Δεν είναι μόνο ο θόρυβος, δεν είναι μόνο η απρόσκλητη επόπτευσή τους

Συνήθως, όλα ξεκινούσαν από μια φήμη. Δεν ήταν απαραίτητο να επιβεβαιωθεί, αρκούσε να ειπωθεί

Μερικές φορές περίεργα πράγματα μπορούν να συμβούν κάποιες δεκάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Παρισιού.

Ενας άνδρας µέσα σε ένα αυτοκίνητο. Ενα φορτισμένο κινητό, μια ακόμη πιο φορτισμένη ατμόσφαιρα, το βλέμμα στον δρόμο, εκκρεμότητες, τηλεφωνήματα και προβλήματα, πολλά προβλήματα.

Είναι κακό πράγμα οι χωρισμοί. Επώδυνο, κοπιαστικό, άσχημο. Αλλά έρχονται και οι στιγμές που δεν πάει άλλο, που δεν υπάρχει άλλος τρόπος, που η νομοτέλεια σου χτυπάει την πόρτα.

Το ανθρώπινο µυαλό έχει µια τροµακτική ιδιότητα αυτοπροστασίας.

Ενας Σουηδός – ας τον πούµε Βίγκο – είναι καθισμένος σε έναν λιτό, μινιμαλιστικό, καλοσχεδιασμένο καναπέ, κάτω από μια λάμπα που μοιάζει με αγκινάρα·

Ο τρόµος δεν διαρκεί πολύ. Ακόμη και αν βλέπεις μια χιονοστιβάδα να σε πλησιάζει ενώ κάθεσαι σε ένα εστιατόριο πάνω από μια υγιεινή σαλάτα, κρατάει λίγο.

Στα αγγλικά λέγεται empathy, στα γερμανικά einfühlung, στα ελληνικά η λέξη είναι κάπως πιο εύηχη: ενσυναίσθηση.

Στην αρχή, του µιλάει ευγενικά. Τον ρωτάει για τον πατέρα του, για την εξαφανισμένη μάνα του, οσμίζεται μια ιδέα αποτυχίας, μια κληρονομική απογοήτευση·

«Τρέξε και όπως είπαμε, μικρή». Αυτό ήταν το αγχωτικό σύνθημα που έπρεπε να ακούσει η μικρή - ούτε 5 χρόνων - ομορφούλα, αθώα, φωτογενής και υπάκουη Γιάννα για να ξεκινήσει τη δουλειά της