Δημήτρης Θεοδωρόπουλος

Κακό πράγμα η γκρίνια. Διαβρωτική, ύπουλη, μεταδοτική. Υπό συγκεκριμένες συνθήκες, όμως, και λίγο απελευθερωτική. Ο Γιώργος Καραγκούνης είναι διάσημος για πολλά πράγματα. Ανάμεσα σε αυτά, είναι διαβόητος για τις υψηλές επιδόσεις του στην τέχνη της γκρίνιας. Αν τον δεις να παίζει, να χειρονομεί, να διαφωνεί με τις αποφάσεις του διαιτητή (ακόμη και αν αυτός είναι […]

Η σκηνή θύμιζε κακή επιθεώρηση. Ή τους τίτλους έναρξης του σίριαλ «Καλημέρα ζωή» - ή μήπως της «Λάμψης»; Λευκά περιστέρια πετούσαν στο σούρουπο

Το τέλος των δήμων όπως τους ξέρουμε Από τον Βασίλη Σωτηρόπουλο Εδώ και δύο χρόνια δέχομαι τις καταγγελίες των Αθηναίων για τα προβλήματα του δήμου. Οι πολίτες θεωρούν ότι σχεδόν κάθε πρόβλημά τους μπορεί να λυθεί από τον δήμο, ακόμη και όταν γνωρίζουν ότι υπεύθυνο είναι το κράτος. Η πιο δυσάρεστη φράση για μένα είναι […]

Ας είμαστε ειλικρινείς τουλάχιστον με αυτόν που αξίζει να είμαστε· με τον εαυτό μας: Ανάμεσά μας ζουν κάποιες χιλιάδες άνθρωποι, λίγο παραπάνω από μισό εκατομμύριο

Είναι άβολο να βλέπεις έναν άνδρα να κλαίει. Υπό συνθήκες, αν πίσω από τα δάκρυα κρύβονται ευγενή αισθήματα, απώλεια, φόβος ή αληθινός πόνος

H Σύμη είναι όμορφη. Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου. Το γαλάζιο συνυπάρχει με την απαλή ώχρα των σπιτιών, η ησυχία

H επιβίωση στο ελληνικό κράτος είναι ένας διαρκής αγώνας που εξαρτάται από τη λογική, την υπομονή, την αυτογνωσία και το θάρρος. Η ελληνική οικογένεια

Δεν χρειάστηκαν 90 λεπτά. Δεν χρειάστηκε καν να αρχίσει το παιχνίδι. Συνήθως, αυτά τα καταλαβαίνεις από νωρίς. Το παιχνίδι ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός

Σκεφτείτε έναν ηγέτη. Για παράδειγμα, τον Γουίνστον Τσόρτσιλ. Στέκεται μπροστά στα μικρόφωνα βλοσυρός και απευθύνεται στον λαό, στο ξεκίνημα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Λέει με στόμφο: «Δεν έχω τίποτε άλλο να προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα». Μετά την εύλογη σιωπή, προσθέτει σε έναν διαφορετικό τόνο: «Ελπίζω και εύχομαι να καταφέρουμε να νικήσουμε […]

Αργά το απόγευμα της Παρασκευής 11 Απριλίου 2014, για 20 λεπτά, η λογική είχε σταματήσει: Απαγορευόταν να περπατήσεις στο κέντρο της Αθήνας

Η μητέρα του δεν περνούσε καλά. Αν και προφανώς δεν ήταν παρούσα, αν και βρισκόταν σε κάποια σεβάσμια ηλικία, την περιέβαλλε μια θεωρητική σεξουαλική

Η πρόταση ήταν τόσο επιθετική, που τρόμαζε. «Γίνε ευτυχισμένος για 100 ημέρες». Εμφανίστηκε κατά λάθος στη ζωή μου. Κάπου στα social media

Το τέλος εκείνου του κειμένου έκρυβε όλη την ουσία της ζωής. «Οταν ακούς επιτυχημενάκια να κρύβεσαι, όταν ακούς διστακτικό άνθρωπο να

Τέσσερις λέξεις: «κομμουνιστές, δεν σας φοβόμαστε». Θα ταίριαζε σε κάποια ταινία β΄ διαλογής, με τον Κώστα Πρέκα να βροντοφωνάζει το σύνθημα

Η πρόταση συνήθως ακολουθεί έναν απολαυστικό αναστεναγμό. «Παλιά», λένε όλοι όσοι βρίσκονται λίγο μακριά από την πρώτη τους νιότη, «όλα ήταν καλύτερα»

Κάθονται στο μπαρ, παραγγέλνουν, και ο μεγαλύτερος αρχίζει να διηγείται στον νεότερο: «Να σου πω μια ιστορία. Την πρώτη ημέρα που κάθησα στο γραφείο

Ενας μάλλον στρουμπουλός τύπος με αθώο βλέμμα βγαίνει από το διαμέρισμά του και καβαλάει το ποδηλατάκι του. Φοράει τη βερμούδα του, το κοντό

Για να πας στην τουαλέτα πρέπει να σηκώσεις το χέρι σου, να περιμένεις το ευσπλαχνικό νεύμα του επιτηρητή και να κάνεις ό,τι πρέπει να κάνεις βιαστικά

Τα χρόνια περνάνε γρήγορα όταν υπάρχει κατηφόρα. Σε λίγους μήνες θα συμπληρωθούν επίσημα δέκα χρόνια από εκείνες τις στιγμές κορύφωσης της

Μόναχο, αρχές καλοκαιριού. Ενας ξυρισμένος τύπος με στενό καλοραμμένο κοστούμι, συνεσταλμένο αλλά κοφτερό βλέμμα και χαμηλή φωνή, αρχίζει να μιλάει γερμανικά. Δεν είναι η μητρική του γλώσσα, αλλά οι δυσπρόφερτες λέξεις φαίνεται να βγαίνουν άνετα από το στόμα του. Οι ερωτήσεις που ακολουθούν αποδεικνύουν πως δεν είχε αποστηθίσει ένα μικρό λογύδριο, γνωρίζει πραγματικά τη γλώσσα. […]