Νέες Εποχές

«Στην ελληνική περίπτωση, ο εθνικός χαρακτήρας ερμηνεύει την εμφάνιση των εμφύλιων συγκρούσεων εφόσον η διχόνοια παρουσιάζεται ως δομικό εθνικό χαρακτηριστικό από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου.»

«Αν σε Γαλλία και Ιταλία οι ακροδεξιοί σχηματισμοί μοιάζουν να υποδέχονται την αζήτητη κληρονομιά του συνεκτικού έθνους για να τη στρεβλώσουν, σε Γερμανία και Αυστρία οι ακροδεξιοί που κερδίζουν εκλογές και ηγεμονεύουν είναι πολύ πιο σκοτεινοί.»

«Ενα από τα κίνητρα της ποιητικής δημιουργίας είναι η ακριβής απαθανάτιση της αίσθησης ορισμένων στιγμών.»

«Αναμφίβολα κανένα άρθρο, δηλαδή καμία «διαρρύθμιση γραφής», δεν έχει αναγνωστικό ενδιαφέρον – άρα προς τι να δημοσιευθεί; – αν δεν προέρχεται από ένα εσωτερικό διαφέρον»

«Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες, τα έγγραφα αυτά δεν γίνονται δεκτά, κάτι που μειώνει την αυτονομία του ατόμου αναφορικά με το σώμα και τη ζωή του»

Γράφουν στο ΒΗΜΑ και στις Νέες Εποχές οι Σωτήρης Ριζάς, Κωνσταντίνα Ε. Μπότσιου και Χαριτίνη Καρακωστάκη.

Παιδιά επιλέγουν να ταυτίζονται «επισήμως» ως ζώα, όπως δράκοντες και καρχαρίες, μια μορφή νεωτερικής παραφροσύνης που φανερώνει την αποσταθεροποίηση των παραδοσιακών ορίων.

Θα γυρνούσε τον χρόνο πίσω η ποιήτρια Τώνια Τζιρίτα-Ζαχαράτου και για ποιο λόγο;

«Ο ύστερος καπιταλισμός κυριαρχείται από επιθυμίες απεριόριστης έκτασης.»

Απαντούν στις Νέες Εποχές ο Πλάτων Τήνιος, η Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη και η Φωτεινή Τσαλίκογλου.

Η ΑΙ μπορεί να δώσει το έναυσμα για τη δημιουργία «υβριδικής νοημοσύνης» μεταξύ ανθρώπων και μηχανών.

Υπάρχει κάποιο ανάγνωσμα που θα σύστηνε ο ποιητής Δημήτρης Πέτρου σε έναν έφηβο σήμερα;

Η Ψίμυθος έγινε η νέα Ατλαντίδα, σύμβολο ενός χαμένου καλοκαιρινού πολιτισμού, ένα νησί που πλέον θα αλλάζει θέση διαρκώς και θα απομακρύνεται όποτε κάποιος πιστεύει πως το πλησιάζει, ένα φάντασμα περασμένων διακοπών.

Οι πρώτοι σπόροι του δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης έχουν φυτευτεί από τους πατριάρχες της αρχαιοελληνικής γραμματείας μας, τον Ομηρο και τον Ησίοδο.

Η κρίση των κομμάτων, πασιφανής και στις αφανείς ή φανερές εσωτερικές ζυμώσεις τους, είναι μια ευκαιρία, ίσως η τελευταία, να ανανεωθούν ξανά ή να αποβιώσουν.

Πώς χτίζονται σήμερα οι ουτοπίες;

Είναι η Ψίμυθος το νησί που δίνει στην πάλαι ποτέ γοητευτική ελληνική νησιωτικότητα νέο ενδιαφέρον;

Υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός που διαμόρφωσε τον ποιητή Ενο Αγκόλλι ως εμπειρία;

Η Γαλλία ως Ιστορία, είναι εξόχως πολιτική.

Απέναντι σε έναν Αύγουστο που έχει ταυτιστεί με τη ραστώνη των διακοπών και επομένως με την παύση των «γεγονότων», εισβάλλει ορμητικός ο Σεπτέμβριος με σειρά συμβάντων.