Σφοδρή σύγκρουση σημειώθηκε στη Βουλή μεταξύ της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Λιάνας Κανέλλη. Με αφορμή την αίτηση για άρση ασυλίας της κ. Κανέλλη, μετά από μήνυση που κατέθεσε η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, οι δύο πολιτικοί ξιφούλκησαν στην Ολομέλεια, ανταλλάσσοντας βαριές προσωπικές κατηγορίες. Η βουλευτής του ΚΚΕ, κατηγόρησε την πρόεδρο της ΠE για «αντικουμμουνισμό».

«Έφαγα μήνυση γιατί μίλησα για το ιερό πρόσωπο που λέγεται Κωνσταντοπούλου – δε θα σας πω, τι θα κάνετε, κάντε ό,τι νομίζετε, έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας. Ο αντικομμουνισμός έχει πολλούς τρόπους να εκδηλώνεται – εγώ το προνόμιο να διακόπτω επτά φορές δεν το έχω, είμαι βουλευτής του ΚΚΕ, νυν και αεί και στους αιώνας των αιώνων», είπε η Λιάνα Κανέλλη.

Στη δική της ομιλία, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έστρεψε τα «βέλη» της κατά της βουλευτού, υποστηρίζοντας ότι «η κ. Κανέλλη έκανε επί Χούντας καριέρα», για να προσθέσει πως «οψίμως κάνει καριέρα ως κομμουνίστρια, δεν επιτρέπω να αμφισβητεί τη δημοκρατική μου πορεία». Αντέκρουσε τις κατηγορίες, λέγοντας ότι «δεν είναι μήνυση κατά του ΚΚΕ». Και πρόσθεσε: «Να τελειώνει αυτό με τον αντικομμουνισμό. Εγώ έχω υπερασπιστεί βουλευτές όταν τους χτύπησαν. Δεν ανέχομαι μια Κανέλλη να αγιοποιείται, επειδή είναι στο ΚΚΕ και να σπιλώνει τη δική μου τιμή».

Η βουλευτής του ΚΚΕ πήρε ξανά τον λόγο τονίζοντας αιχμηρά: «Η χυδαιότητα όταν εκτοξεύεται από χυδαίο ομιλητή, πέφτει στο κενό ως κατηγορία. Μετά τον Κασιδιάρη, είναι το δεύτερο παράσημο που παίρνω. Προ άπονο αναλαμβάνω να την υπερασπιστώ, απέναντι στον εαυτό της. 21η Απριλίου 1967 ήμουν στην 1η Γυμνασίου και πήγαινα την πρώτη μου εκδρομή».

Από το ΚΚΕ, τον λόγο πήρε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, Νίκος Καραθανασόπουλος, σημειώνοντας πως η μήνυση της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας είναι «ο ορισμός της αντικομμουνιστικής εμπάθειας». Είπε πως «ως πρόεδρος της Βουλής, έδωσε μάχες για τη νομιμότητα των αποφάσεων της, με την παρουσία της Χρυσής Αυγής. Έχει λεχθεί και από εμένα ότι ως Πρόεδρος της Βουλής έκανε πλάτες στη Χρυσή Αυγή, που είναι καταγεγραμμένη πραγματικότητα. Εμείς λέμε ότι είναι πράξη πολιτικής εμπάθειας και αντικουμμουνισμού».