Τα πεδία στα οποία η ελληνική κυβέρνηση καλείται να λύσει σύνθετες εξισώσεις στο προσεχές διάστημα είναι πολλά.
Οικονομία, επόμενη φάση πανδημικής κρίσης και γεωπολιτικές αναδιατάξεις, με ό,τι αυτές σημάνουν για την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων, συνθέτουν ένα μείγμα που δείχνει ότι τα δύσκολα της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης θα συνεχιστούν και οι απαιτήσεις παραμένουν υψηλές.

Στα πρώτα δύο πεδία, απαιτείται σχεδιασμός και ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων. Εμπειρία και τεχνογνωσία στο υγειονομικό πεδίο αναπτύχθηκε, η προσήλωση στον στόχο και η πολλαπλή επιχειρησιακή ετοιμότητα θα πρέπει να παραμείνουν σε υψηλό επίπεδο. Στην οικονομία, όλα πρέπει να γίνουν με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα, ώστε τα ευρωπαϊκά κονδύλια να καταστεί δυνατόν να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία και η Ελλάδα, έπειτα από πολλά χρόνια στασιμότητας, να μπορέσει να πλησιάσει, έστω, τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές ενός σύγχρονου κράτους. Πολύ πιο σύνθετα φαίνεται ότι είναι τα πράγματα στο πεδίο των γεωπολιτικών εξελίξεων και των αναδιατάξεων που προμηνύονται.

«Κλειδί» η Λιβύη

Η τροπή που έχει πάρει η κρίση στη Λιβύη φαίνεται πως είναι καταλύτης για πολλά. Η Τουρκία έχει μεν βάλει στρατιωτικό πόδι στην περιοχή, όμως την προηγούμενη Κυριακή το βράδυ δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα, με τον βομβαρδισμό της βάσης που έχει εγκαταστήσει στην περιοχή.

Οι πληροφορίες ως προς την ταυτότητα των «ξένων μαχητικών» που βομβάρδισαν τους τουρκικούς στόχους δεν είναι σαφείς, κάτι που προξενεί εντύπωση. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ήταν αεροσκάφη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, κάποιες άλλες επιμένουν ότι ήταν μαχητικά τύπου Rafale, κάτι που παραπέμπει σε αεροπορική επιχείρηση της Γαλλίας ή/και της Αιγύπτου.

Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν στη δεύτερη εκδοχή, κάτι που σημαίνει πολλά. Είτε αν η Γαλλία στρέφεται πλέον με δυναμικό τρόπο στρατιωτικά κατά της Τουρκίας, είτε αν η Αίγυπτος συμμετέχει σε κάτι τέτοιο, ο συσχετισμός δυνάμεων στην περιοχή παίρνει άλλη μορφή.
Αυτό σημαίνει πολλά για τα επόμενα στάδια και ειδικότερα ως προς το πώς μπορεί και πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα.

Με φόντο τις ελληνοτουρκικές εντάσεις, η χώρα μας επικαλείται παγίως τις διεθνείς της συμμαχίες και τη στήριξη των ελληνικών δικαίων. Στη φάση αυτή και με τη δυναμική στάση της Γαλλίας, η οποία φαίνεται ότι επιχειρεί μία νέου τύπου διείσδυση στην περιοχή της Βορείου και της Υποσαχάριας Αφρικής, σε συνδυασμό με τα ενεργειεακά ενδιαφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο, όλα προσλαμβάνουν νέα σημασία και διαστάσεις.

Πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι σε εξέλιξη βρίσκονται δύο παράλληλα σχέδια στην περιοχή. Αφενός, είναι γνωστό το γαλλικό σχέδιο για την ανάπτυξη μίας πολυεθνικής ευρωπαϊκής δύναμης στην υποσαχάρια Αφρική και συγκεκριμένα στο Μάλι, στο πλαίσιο της εκεί πάταξης εστιών των τζιχαντιστών και αφετέρου η δημιουργία μίας ευρωπαϊκής ειρηνευτικής δύναμης στην Λιβύη, σχέδιο που σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές μελετάται και με γερμανική πρωτοβουλία.

Oι «διεθνείς συμμαχίες»

Οι προαναφερθείσες πηγές επιμένουν ότι από την Ελλάδα έχει ήδη ζητηθεί η συμμετοχή στις δύο αυτές επιχειρήσεις. Τι θα πράξει η χώρα μας;

Είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση, η οποία καταδεικνύει την σημασία αυτού που ονομάζεται «διεθνείς συμμαχίες». Στην παρούσα συγκυρία, το δίλημμα φαίνεται ότι θα είναι μεγάλο, καθώς η χώρα μας δεν έχει συμμετάσχει με μάχιμα στρατιωτικά τμήματα σε καμία διεθνή επιχείρηση μετά τον Πόλεμο της Κορέας.

Όμως η απάντηση αυτή τη φορά θα πρέπει να δοθεί υπό το πρίσμα των συνολικών εξελίξεων στην περιοχή. Όπως σημειώνουν πηγές με γνώση των συσχετισμών, «θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή αντιληπτό, ότι διεθνής υποστήριξη δίχως αντάλλαγμα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει»…