Οταν κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2016 η είδηση ότι στις φυλακές Γρεβενών καθιερώνεται προσωπικός χώρος για τους κρατουμένους προκειμένου να συναντώνται με τις/τους συζύγους τους, οι τίτλοι μιλούσαν για «ροζ δωμάτιο» και «ερωτική φωλιά». Δεν ήταν ελληνικής έμπνευσης άλλωστε η ιδέα. Τέτοια δωμάτια, λίγων τετραγωνικών, όπου οι έγκλειστοι μπορούν να συνευρίσκονται σεξουαλικά με συντρόφους τους, χωρίς να τους παρακολουθεί το μάτι της φυλακής, υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου, η πρακτική είναι διεθνής.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά, τα στοιχεία που δίνει το υπουργείο Δικαιοσύνης στο «Βήμα» για τη χρήση του «μέτρου» είναι άκρως ενδιαφέροντα, καθώς αποδεικνύεται ότι οι κρατούμενοι προτιμούν να περνούν στον συγκεκριμένο χώρο λίγες ώρες με τους δικούς τους ανθρώπους παρά να τον αξιοποιούν για σωματική επαφή. Επιλέγουν την οικογενειακή θαλπωρή από το σεξ.
«Μαζεύονται σύζυγοι, παιδιά, ενίοτε και η μητέρα του κρατουμένου στο «διαμέρισμα» αυτό, που δεν θυμίζει φυλακή» τονίζει η Κριστίν Μέρκελ, κλινική ψυχολόγος-συνεργάτις του γενικού γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής Ευτύχη Φυτράκη στο υπουργείο Δικαιοσύνης. «Το δείγμα βεβαίως δεν είναι μεγάλο ακόμη, κινείται κάτω των δέκα ατόμων, καθώς εφαρμόζεται με προσοχή και φειδώ (μόνον σε κρατουμένους που δεν λαμβάνουν άδειες και με τη βεβαιότητα ότι δεν θα μεταφερθούν ναρκωτικές ουσίες στον χώρο), είναι ωστόσο γεγονός ότι τις λίγες αυτές ώρες η ανάγκη για συναισθηματική επαφή με τους οικείους υπερέχει οποιασδήποτε άλλης. Μην ξεχνάτε ότι ειδικά εδώ στην Ελλάδα η οικογένεια είναι αυτή που συνοδεύει σταθερά τον κρατούμενο στην έκτιση της ποινής, οι φίλοι συνήθως εξαφανίζονται, κι αυτό ωθεί πολλούς από τους εγκλείστους σε μια επαναξιολόγηση των πραγμάτων. Σταδιακά προβλέπεται να κλιμακωθεί μάλιστα το μέτρο, με ολοένα και περισσότερες ώρες στον χώρο, (από 2) έως και 12 ώρες – εξαρτάται πάντα από τη συμπεριφορά του εγκλείστου».
Η κυρία Μέρκελ, η οποία έχει εργαστεί επί δέκα χρόνια στις ελληνικές φυλακές, εξηγεί ότι στο πλαίσιο αυτής της λογικής, που θέλει την οικογένεια ως εργαλείο και θετικό μοχλό πίεσης για την επανένταξη των κρατουμένων, η Γενική Γραμματεία έχει διανείμει στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας αλλά και σε δομές ψυχικής υγείας περί τα 1.500 – 2.000 αντίτυπα της έκδοσης «Θα συναντηθούμε στο όνειρο – μια ιστορία για τον μπαμπά στη φυλακή». «Πρόκειται για έκδοση γερμανικής έμπνευσης, από τις φυλακές της Λειψίας, που έχει προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα (τη μετάφραση και την επιμέλεια έχει κάνει η κυρία Μέρκελ) και έχει στόχο να μιλήσει για τον κόσμο της φυλακής, λύνοντας πολλές απορίες στα παιδιά που μένουν πίσω» σημειώνει η ίδια. «Οι άμεσα εμπλεκόμενοι λένε συνήθως ψέματα στα παιδιά, «ο μπαμπάς λείπει στο εξωτερικό», ή «δουλεύει στη φυλακή», για να μπορέσουν να εξηγήσουν την απουσία ή την επίσκεψη στο σωφρονιστικό κατάστημα, αντιστοίχως. Το βιβλίο αυτό λέει την αλήθεια και τα πράγματα με το όνομά τους, τη φυλακή φυλακή και τον νόμο νόμο, χωρίς να τους κρύβει τίποτε. Καταβάλλουμε προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους αυτούς, ελπίζοντας ότι διαμορφώνουμε έδαφος για το μέλλον, όταν πια δεν θα βρίσκονται στα κελιά τους. Είναι λυπηρό αλλά μέχρι σήμερα, μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα της φυλακής και τα δύσκολα ερωτήματα που δέχονται, πολλοί κρατούμενοι σταματούν να βλέπουν τα παιδιά τους καθώς μεγαλώνουν… Προτιμούν να διατηρούν καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους, και αυτό είναι απολύτως ενδεικτικό τού πόσο σημαντική είναι η επαφή με την οικογένεια».
Το υπουργείο Δικαιοσύνης έχει καθιερώσει χώρους συνάντησης των κρατουμένων με τα παιδιά τους σε οκτώ – εννέα φυλακές της χώρας, μεταξύ άλλων στον Κορυδαλλό, χώρους που θυμίζουν περισσότερο παιδότοπους παρά φυλακές. Χάρη σε μια δωρεά, εφέτος τα Χριστούγεννα θα διανείμει ξύλινα παιχνίδια, ζωγραφισμένα από κρατουμένους, στους γονείς των φυλακών για να μπορέσουν και αυτοί με τη σειρά τους να τα χαρίσουν στα παιδιά τους.