Μολυβένια χρόνια – Εικόνες της παιδικής ηλικίας. Ο άκρως ποιητικός αυτός τίτλος συνοδεύει τον κύκλο ταινιών που για τη σεζόν 2017 – 2018 επέλεξε η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Βύρωνα, ακολουθώντας τα επιτυχημένα χνάρια της περασμένης σεζόν με το αφιέρωμα σε ταινίες-ορόσημα που αποτύπωσαν το φασιστικό φαινόμενο (σε πολλές προβολές έγινε το αδιαχώρητο).
Εφέτος, όπως αντιλαμβανόμαστε και από τον τίτλο, στο προσκήνιο βρίσκεται το παιδί, ή καλύτερα η σχέση του παιδιού με τη ζωή μέσα από το σινεμά. Οι 12 ταινίες του αφιερώματος αποπειρώνται να συνδυάσουν τη θεματική ευρύτητα με την εκφραστική πολυμορφία και ανάμεσά τους θα βρούμε φιλμ διαμάντια, από τα «Παιδικά χρόνια του Ιβάν» του Αντρέι Ταρκόφσκι ως τον «Κλέφτη ποδηλάτων» του Βιτόριο ντε Σίκα και από τα «400 χτυπήματα» του Φρανσουά Τριφό ως το «Χαμίνι» του Τσάρλι Τσάπλιν.
Αλλά θα υπάρχουν και ταινίες νεότερων δημιουργών που έχουν ήδη ευδιάκριτο ίχνος και ματιά στον κινηματογράφο τους: το «Μέλι» του Τούρκου Σεμίχ Καπλάνογλου, το «Λιμάνι της Χάβρης» του Φινλανδού Ακι Καουρισμάκι, η αριστουργηματική «Υπόσχεση» του Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ αλλά και το «Δέντρο που πληγώναμε», αυτή η ωμή νοσταλγία του Δήμου Αβδελιώδη (και ίσως μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών).
«Με μολυβένια στρατιωτάκια στα πεδία των μαχών, με μια χάρτινη βαρκούλα καταμεσής στο πέλαγο αναζητώντας το όνειρο, οικείες πια εικόνες ενός κόσμου που ολοφύρεται πάνω από βομβαρδισμένα ερείπια ή σε ακτές που ξεβράζουν ναυάγια. Και κυρίως… οικείες εικόνες της παιδικής ηλικίας» διαβάζουμε στην ανακοίνωση των διοργανωτών υπό την καλλιτεχνική επίβλεψη του σκηνοθέτη Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, ο οποίος με το περυσινό αφιέρωμα στον Βύρωνα απέδειξε και την ευστροφία του ως προγραμματιστής αφιερωμάτων.
Λέει ο ίδιος: «Μακριά από αυτή την εξοικείωση με τη φρίκη που επέβαλε η αδηφάγα εικόνα της τηλεόρασης, ο κινηματογράφος αναζητεί κάτι πέρα από το αυτονόητο, δηλαδή πως αρκούν μερικά καρέ με ένα παιδικό πρόσωπο για να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί ταύτισης και η συγκινησιακή προδιάθεση του θεατή. Αυτό το «πλεονέκτημα» συχνά γίνεται μειονέκτημα όταν γλιστρά στο μελό ή στη ρητορεία. Είναι δύσκολο για έναν ενήλικο δημιουργό να στηρίζει το δάνειο βλέμμα του στη ματιά ενός παιδιού, να υποστασιοποιεί τον λόγο του πάνω σε γραφές της αθωότητας χωρίς να ξεπέφτει στην αφέλεια, να διαπραγματεύεται εγχάρακτα τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα πάνω στην άγουρη σάρκα των ηρώων του».
Ο Σ. Χαραλαμπόπουλος αντιμετωπίζει το «κινηματογραφικό παιδί» σαν να βρίσκεται μέσα σε έναν θαυμαστό κόσμο ονείρων που περιμένουν δικαίωση: «Ο Ιβάν του Ταρκόφσκι στον πόλεμο, πατέρας και γιος στον νεορεαλιστικό κόσμο της μεταπολεμικής Ιταλίας του Ντε Σίκα, ο αυτοβιογραφικός Τριφό, ο μικρός μετανάστης του Καουρισμάκι, ο βουβός μάρτυρας του Καπλάνογλου στη χώρα του γείτονα, ο λαθρεπιβάτης εικόνων και αυριανός σκηνοθέτης του Τορνατόρε… Τα όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο, ή η ματαίωσή τους με τη βίαιη εισβολή της πραγματικότητας στον κόσμο της φαντασίας. Το πρόωρο τέλος του παραμυθιού ή η ελπίδα στο διηνεκές».
Πρόγραμμα προβολών 2017-2018
(κάθε προβολή θα ακολουθείται από συζήτηση)
20/10/2017 «Μέλι» του Σεμίχ Καπλάνογλου
10/11/2017
«Τα 400 χτυπήματα» του Φρανσουά Τριφό
24/11/2017
«Η επιστροφή» του Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ
1/12/2017
«Κλέφτης ποδηλάτων» του Βιτόριο ντε Σίκα
15/12/2017
«Σινεμά ο Παράδεισος» του Τζουζέπε Τορνατόρε
11/1/2018
«Η υπόσχεση» των αδερφών Νταρντέν
25/1/2017
«Το λιμάνι της Χάβρης» του Ακι Καουρισμάκι
9/2/2018
«Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν» του Αντρέι Ταρκόφσκι
23/2/2018
«Το δέντρο που πληγώναμε» του Δήμου Αβδελιώδη
9/3/2018
«Το χαμίνι» του Τσάρλι Τσάπλιν
16/3/2018
«Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές» του Εμίρ Κουστουρίτσα
23/3/2018
«Ο εγωιστής γίγαντας» της Κλίο Μπάρναρντ
Οι προβολές θα γίνονται στον Δημοτικό Κινηματογράφο Νέα Ελβετία (Ν. Ελβετίας 24 και Σεβαστείας)

HeliosPlus