Ιωάννα Κραουνάκη : Η ανακύκλωση ως τέχνη

Ηθελε να κάνει κάτι με τα χέρια της, ήταν μια βαθιά ανάγκη της. Ισως επειδή η κυρίως δουλειά της Ιωάννας Κραουνάκη σχετιζόταν τόσο πολύ με την ανάγνωση, τα βιβλία και την έρευνα. Γιατί η Κραουνάκη μπορεί σήμερα να έχει αποκτήσει μια σχετική φήμη ως κατασκευάστρια κοσμημάτων (αυτό έκανε τελικά, με τα χέρια της), όμως έχει σπουδάσει αρχαιολόγος. Είναι το βασικό επάγγελμά της καθώς από το 1989 προσφέρει τις υπηρεσίες της ως αρχαιολόγος στο υπουργείο Πολιτισμού.

Εξαίρετη δε στον τομέα της αρχαιολογίας: με υποτροφία του γερμανικού κράτους, η Κραουνάκη, που γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι αδελφή του μουσικού Σταμάτη Κραουνάκη, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χαϊδελβέργη· με ειδίκευση στον Νεολιθικό Αιγαιακό Πολιτισμό. Εχει διεξαγάγει ανασκαφές και αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή του Πειραιά, της Αττικής γενικότερα και στη νήσο Πάρο (με αντίστοιχες δημοσιεύσεις).

Η τελευταία δουλειά της Ιωάννας Κραουνάκη ως κατασκευάστριας κοσμημάτων είναι μια συλλογή που έχει δημιουργηθεί με ανακυκλώσιμα υλικά. Αυτές τις ημέρες η συλλογή παρουσιάζεται στον εκθεσιακό χώρο του «ΒΟΟ!» cafe του Ψυρρή. Τίτλος της έκθεσης είναι «Recycling Art 2017» («Η τέχνη της ανακύκλωσης 2017») και τελευταία ημέρα διεξαγωγής της το ερχόμενο Σάββατο 9 Απριλίου.

Αρχικώς το συναίσθημα και η φαντασία της Ιωάννας Κραουνάκη απελευθερώθηκαν μέσω της συγγραφής σε μια προσπάθεια απόδρασης από τα στεγανά της δημοσιοϋπαλληλίας αλλά και της αναγκαίας αυστηρότητας την οποία απαιτεί η επιστήμη που υπηρετεί. Ωστόσο, στην ουσία, δεν εγκατέλειψε ούτε εκεί τον κόσμο της αρχαιολογίας. Το 2008 εξέδωσε το αρχαιολογικού περιεχομένου βιβλίο «H εποχή μας τότε λεγόταν σήμερα».

Από τα κεφάλαια και μόνο (ενδεικτικά τα «Ο πηλός», «Το πρωτότυπο του μιμηθέντος», «Τα μαντάτα», «Το σπήλαιο», «Οι χάντρες», «Ευτυχία», «Αναπνοή μου», «Γάμος ζωής Ελευθερία», «Το έτος π.Χ. 0 μ.Χ.», «Η αναγέννηση του έτους 1958 μ.X.», «Μουσείο Μαραθώνος», «Οι μελετητές», «Doktorarbeit και αστυνομική ταυτότητα», «Εξοδος στην Αφρική») μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον «μαγικό» τρόπο με τον οποίο η Κραουνάκη συνδέει το παρελθόν με το παρόν αλλά και το μέλλον προκειμένου να παρασύρει τον αναγνώστη στο ταξίδι της.

Αργότερα όμως η Κραουνάκη επιδόθηκε στην έκφραση του χειροποίητου κοσμήματος με αρχική ιδέα το δέσιμο της βίδας και την ανακύκλωση, γνωστή δραστηριότητα από αρχαιοτάτων χρόνων.

Η ανάγκη της Ιωάννας Κραουνάκη να αναπτύξει μια «χειρονακτική» δραστηριότητα γεννήθηκε μετά από μια βόλτα της στο Μοναστηράκι. Είχε επισκεφθεί το κατάστημα με βίδες ενός φίλου της, οπότε είδε ένα κουτί με μπρούτζινες βίδες (παξιμάδια, ροδέλες κ.ο.κ.) και εντυπωσιάστηκε. Η ίδια το έχει αποδώσει στο ότι ανέκαθεν ενθουσιαζόταν με τα είδη κιγκαλερίας και τα βιομηχανικά υλικά. Το γεγονός πάντως είναι ότι κάπως έτσι άρχισε να ασχολείται με το αντικείμενο χάρη στο οποίο έγινε γνωστή.

Ενα κουτί με είδη κιγκαλερίας, βίδες, παξιμάδια, ροδέλες, μεταλλικά ούπα, σε συνδυασμό με γυάλινες χάντρες σε χρώματα της θάλασσας και του ουρανού, έγιναν κοσμήματα. Προστέθηκαν στοιχεία από τα τσαγκαράδικα, τα υδραυλικά, καλώδια ηλεκτρολογικά…

Μέσα σε ένα πνεύμα ανακύκλωσης και μέσω του χειροποίητου κοσμήματος, τα κλείστρα από τα τσίγκινα αναψυκτικά, σε συνδυασμό με βελονάκι, δίνουν έναν άλλο τρόπο έκφρασης στη δουλειά της Κραουνάκη, κατασκευές της οποίας έχουν φιλοξενηθεί στο Μουσείο Μπενάκη, στο Art Shop του Πολυχώρου Αθηναΐς καθώς και σε πολλά επιλεγμένα καταστήματα ρούχων.