Μπορεί ο υπουργός – υπερκαναλάρχης κ.Παππάς να πανηγυρίζει για τις 11 αιτήσεις για άδειες τηλεοπτικών καναλιών που κατατέθηκαν αλλά η εντύπωση που αποκομίζει κάποιος από το προφίλ των νέων υποψηφίων δεν προοιωνίζεται ενθαρρυντικές εξελίξεις για την πορεία της ενημέρωσης στη χώρα μας.

Όλη η διαδικασία από την παράκαμψη του Συντάγματος, που κρίνεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας,για να αναλάβει ο κ. υπουργός τον αποκλειστικό έλεγχο της διαδικασίας, μέχρι τον αριθμό των αδειών που μόνος αυτός αποφάσισε,έχουν υπονομεύσει προκαταβολικά και την αξιοπιστία και τη νομιμότητα του διαγωνισμού.

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το επιτελείο του Μαξίμου, που από την πρώτη στιγμή της ανόδου στην εξουσία είχε ως στόχο τον έλεγχο και την ποδηγέτηση της ενημέρωσης. Με κάθε τρόπο ,χρησιμοποιώντας μηχανισμούς της εξουσίας και πρόθυμους υπηρέτες προσπαθούν να φιμώσουν ή ακόμα και να κλείσουν οριστικά όποιο μέσο τους ασκεί κριτική.Αυτή την τακτική εφαρμόζουν και με τις άδειες για τα κανάλια με πρόσχημα την αναγκαία ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου.

Ισχυρίζεται ο υπερκαναλάρχης υπουργός ότι με τις μεθοδεύσεις του για τις άδειες «σπάει το τρίγωνο της διαπλοκής ανάμεσα σε κανάλια,τράπεζες και πολιτικούς». Μόνο που αυτό που διαπιστώνει ακόμα και ο ελάχιστα ενημερωμένος πολίτης είναι ότι οι νέοι υποψήφιοι διεκδικητές τηλεοπτικών αδειών είναι πρόσωπα με ισχυρά οικονομικά και όχι μόνο συμφέροντα, με κρατικές εργολαβίες, με εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη και με διασυνδέσεις με το κυβερνών κόμμα.

Όποιες ενστάσεις κι αν είχε κάποιος για τα σημερινά τηλεοπτικά μέσα, οι ενδείξεις για τις αισθητικές, πολιτιστικές και πολιτικές αντιλήψεις των νέων υποψηφίων οδηγούν σε πολύ χειρότερες καταστάσεις. Ο προκαταβολικά υπονομευμένος πλουραλισμός της ενημέρωσης από τον αριθμό των αδειών θα υποστεί με μαθηματική βεβαιότητα ένα ακόμα πλήγμα με την κυβερνητικά χειραγωγούμενη διαδικασία αδειοδότησης .

Παρά τις κραυγές περί διαπλοκής ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης ήταν και είναι ο διακαής πόθος των πολιτικών, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται στην εξουσία.Καμια κυβέρνηση όμως,παρά τις προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν, δεν τόλμησε μια τόσο ευθεία και απροσχημάτιστη προσπάθεια ελέγχου, όπως αυτή που προωθεί η κυβέρνηση του Σύριζα. Η πολυφωνία στην ενημέρωση είναι όμως κορυφαία κατάκτηση της δημοκρατίας.

Κι όσους περιορισμούς κι αν βάλουν ο κ.Παππάς και η παρέα του ,δεν μπορούν να φιμώσουν όσους υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης, το δικαίωμα και την υποχρέωση των μέσων ενημέρωσης να ασκούν κριτική στην εκάστοτε εξουσία.Οι κυβερνήσεις όπως έχει αποδείξει η ιστορία έρχονται και παρέρχονται, αλλά ο ελεύθερος τύπος επιβιώνει …

ΤΟ ΒΗΜΑ