Περί αρχαίων ελληνικών και άλλων δαιμονίων

«Ερως ανίκατε μάχαν, Ερως, ος εν κτήμασι πίπτεις, ος εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις, φοιτάς δ’ υπερπόντιος εν τ’ αγρονόμοις αυλαίς· και σ’ ούτ’ αθανάτων φύξιμος ουδείς ούθ’ αμερίων σε γ’ ανθρώπων…».

Μάλλον μέχρι εκεί φθάνει η γνώση των αρχαίων ελληνικών του υπουργού Παιδείας και αυτό διότι προφανώς, όπως όλοι μας, παρακολούθησε την καταπληκτική ελληνική ταινία «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο», όπου, μεταξύ άλλων, τα χαστούκια πήγαιναν σύννεφο.

Ομως ακόμη και η Λίζα Παπασταύρου και η παρέα της θα διαφωνούσαν με την οίηση του υπουργού και την αφοριστική δήλωσή του ότι η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών είναι «παρά φύσιν».

Ο υπουργός Παιδείας καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια να βρίσκεται στο επίκεντρο της κοινής γνώμης. Οι απόψεις του περί συνταγματικότητας διαδηλώσεων μπορεί να βρίσκονται στο όριο του γελοίου (άλλωστε διαθέτει πτυχίο Νομικής;) -, όμως οι απόψεις του περί εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι άκρως επικίνδυνες. Αντί να στηριχθούν σε σοβαρή έρευνα, στοιχεία και επιστημονική κατάρτιση, εξαπολύονται κορόνες που, αν εφαρμοστούν, θα έχουν καταλυτικό αποτέλεσμα για την αυριανή γενιά.

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει τα χρόνια προβλήματά του, τα οποία μεγεθύνουν ορισμένοι (ακόμη και κόμματα). Κάθε χρόνο χειροτερεύει, ενώ αν κάποιος (αντικειμενικός) συγκρίνει το αποτέλεσμα των μαθημάτων ελληνικής γλώσσας στα γυμνάσια της δεκαετίας του ’60 με τα σημερινά, θα εκπλαγεί. (Τότε βέβαια διδάσκονταν τα αρχαία και υπήρχε σεβασμός στον δάσκαλο και στο σχολείο.)

Δυστυχώς, οι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ φαίνεται, μέσω του υπουργού τους, να θέλουν να επιβάλουν μια ισορροπία προς τα κάτω στην ελληνική εκπαίδευση. Αλλωστε, σε ένα κράτος δικαίου όπου η γνώση είναι προτέρημα, ανεκδιήγητοι τύποι που δηλώνουν ότι «η καριέρα είναι χολέρα» δεν θα ήταν σύμβουλοι Πρωθυπουργού. Ο μόνος τρόπος να καταφέρουν άνθρωποι με έλλειψη μόρφωσης να κατακτήσουν την ιεραρχία του κράτους είναι να κατεβάσουν το επίπεδο μόρφωσης των άλλων.

Θα αναμέναμε όμως, τουλάχιστον, οι κυβερνώντες (Υπουργικό Συμβούλιο και βουλευτές) να στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία, ώστε να έχουν κοινή μοίρα με τα παιδιά των περισσοτέρων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να επιλέξουν ένα ιδιωτικό σχολείο προσφέροντας στα παιδιά τους την πραγματική δύναμη: τη γνώση.