Το στρατήγημα του κ. Τσίπρα και το τέρας της κρίσης

Αργά το βράδυ της Πέμπτης ο Πρωθυπουργός, αποκαμωμένος από τις μακρές διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και το τελεσίγραφο που τις συνόδευε, μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο έσπευσε, χωρίς δεύτερη σκέψη, στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή, όπου γιορταζόταν η επαναλειτουργία και επανασύσταση της κρατικής Τηλεόρασης, δύο χρόνια μετά το περιβόητο «μαύρο».

Ο Πρωθυπουργός θέλησε να βρεθεί ανάμεσα στους εργαζομένους, να απολαύσει μαζί με τον Λάμπη Ταγματάρχη τα επινίκια μιας συμβολικής και ουσιαστικής γι’ αυτόν πολιτικής μάχης, αλλά κυρίως να επιβεβαιώσει την «εμπιστοσύνη του λαού» στο πρόσωπό του.

Οπως λένε όσοι τον συναναστρέφονται, ο Πρωθυπουργός τα δίνει όλα για αυτό το απόθεμα πολιτικού κεφαλαίου που έχει δημιουργήσει πριν και μετά τις εκλογές, θέλει πάση θυσία να το διατηρήσει ανέπαφο, καθώς πιστεύει ότι είναι το πλεονέκτημά του έναντι των πληγωμένων και φθαρμένων από τη μακρόχρονη οικονομική κρίση αντιπάλων του.

Απόθεμα εμπιστοσύνης

Στο όνομα υπεράσπισης των συμφερόντων λαού και της ανακατανομής των βαρών υπέρ των ασθενεστέρων υποτίθεται ότι έχει φέρει τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και τους δανειστές σε οριακό σημείο, εξοπλισμένος με αυτή την εντύπωση προετοιμάζει την όποια στροφή στην οικονομική πολιτική, με την «εμπιστοσύνη του λαού» θα αντιμετωπίσει τα εσωκομματικά προβλήματα, με τη διαρκή επιβεβαίωσή της θα επιχειρήσει ακόμη και την ενδεχόμενη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εν μέσω θέρους αν οι βουλευτές του δεν πεισθούν για την αναγκαιότητα μιας επώδυνης συμφωνίας.

Κοινή είναι η πεποίθηση ότι ο κ. Αλ. Τσίπρας φροντίζει πάνω απ’ όλα τον μύθο του αγαπητού από τον λαό ηγέτη.

Και η ανασύσταση και επαναλειτουργία της ΕΡΤ διά του συμβολισμού της προσέφερε ευκαιρία πρώτη.

Ετσι ο Πρωθυπουργός το βράδυ της Πέμπτης έπεσε σε ανοιχτές και μεγάλες αγκαλιές, μοίρασε χειραψίες και χαμόγελα χαράς, μετέφερε στο πανελλήνιο εικόνες θετικές, θέλησε να ξαναδείξει, ακόμη και πριν από τις δύσκολες αποφάσεις, ότι είναι με τον λαό και με εκείνους που υποφέρουν. Προς την αυτή κατεύθυνση κατέτειναν άλλωστε προηγούμενες εκδηλώσεις, όπως η υποδοχή των καθαριστριών στο Μέγαρο Μαξίμου και τα νομοθετήματα Κατρούγκαλου για την επαναπρόσληψη των διωγμένων από την προηγούμενη κυβέρνηση σχολικών φυλάκων, εκπαιδευτικών και άλλων.

Ουσιαστικά θέλησε να αποκρούσει τις πολλές πλέον αμφισβητήσεις και τις μουρμούρες που τείνουν να επικρατήσουν στην ελληνική κοινωνία, η οποία συμπιέζεται πολλαπλώς και ασφυκτικά στην κυριολεξία από τη μακρά και ατελέσφορη έως τώρα διαπραγμάτευση. Και ακόμη να βεβαιώσει τους εταίρους και τους δανειστές ότι παρά τις διαφορές μόνο αυτός μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική ειρήνη και τη μεταρρύθμιση.

Επιπλέον με την παρουσία του στην ΕΡΤ μετέδωσε στους πάντες ότι έχει το δικό του κάστρο πια, τη δική του βάση μεταφοράς σημάτων και μηνυμάτων, το όχημα επικοινωνίας και προπαγάνδας, όπως χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις φανέρωσαν οι πρώτες εικόνες της νέας κρατικής Τηλεόρασης.

Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει ότι το επόμενο διάστημα, είτε επιτύχει μικρής ή μεγάλης διάρκειας συμφωνία, είτε ακόμη κι αν οδηγηθεί σε ρήξη με την Ευρώπη, θα χρειασθεί αυτό το «απόθεμα εμπιστοσύνης». Ο ίδιος θα προτιμούσε παράταση του τρέχοντος προγράμματος κατά εννέα μήνες, ώστε να έχει τον χρόνο ακριβώς για να εμπεδωθεί η σχέση εμπιστοσύνης με τον λαό και να στηθούν οι βάσεις της νέας εξουσίας, που θα επέτρεπαν τη μακροημέρευσή της. Οσοι παρακολουθούν από κοντά τις κινήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα αντιλαμβάνονται τη στόχευση.

Τρέχει και δεν φθάνει

Ο Πρωθυπουργός σε πρώτη φάση θέλει να ελέγξει τις εξελίξεις στον στρατηγικής σημασίας τομέα της ενέργειας, ο οποίος επιτρέπει αξιοποίηση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας και διευρύνει το διπλωματικό κεφάλαιο της νέας εξουσίας. Αντίστοιχο ενδιαφέρον αλλά με εσωτερική στόχευση έχει ο κατασκευαστικός τομέας. Η ομάδα του κ. Τσίπρα θέλει για προφανείς λόγους να δημιουργήσει τον δικό της κύκλο στη ζώνη των δημοσίων έργων. Και βεβαίως επιδιώκει μια ηγεμονική σχέση με τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία στην αριστερή μυθολογία κατέχουν πολύ υψηλή θέση.

Το στρατήγημα του κ. Τσίπρα ήταν απλό στη σύλληψή του. Ηθελε να κλείσει με το μικρότερο δυνατό κόστος μια συμφωνία με τους εταίρους και τους δανειστές, η οποία θα επέτρεπε την ελευθέρωση της ελληνικής οικονομίας από την τανάλια της ρευστότητας και θα έδινε στον ίδιο τη δυνατότητα να επιβεβαιώνει τον φιλολαϊκό χαρακτήρα της κυβέρνησής του. Ταυτόχρονα με τις πρωτοβουλίες στους τομείς της ενέργειας, των κατασκευών και των μέσων ενημέρωσης πίστευε ότι θα επιτύγχανε την εμπέδωση της νέας εξουσίας και θα επιβεβαίωνε την πολιτική ηγεμονία της.

Κατά τα φαινόμενα όμως το στρατήγημα απεδείχθη πολύ φιλόδοξο και για ορισμένους αφελές. Υποτίμησαν οι εμπνευστές του τον βαθμό εξάρτησης της χώρας, όπως και τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει έναντι των προγραμμάτων διάσωσης και βεβαίως παρανόησαν τους κανόνες λειτουργίας της ευρωζώνης, τις σχέσεις αλληλεξάρτησης των εμπλεκομένων ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών, τον ευρύ και διασυνδεδεμένο κόσμο των αγορών, τις δομές εν τέλει του διεθνούς οικονομικού συστήματος.

Εχασαν ο κ. Τσίπρας και όσοι τον συνοδεύουν χρόνο και δυνάμεις, παρασύρθηκαν σε μια μακρά και ατελέσφορη διαπραγμάτευση, πίστεψαν ότι η Ευρώπη θα υποχωρήσει μπρος στο υποτιθέμενο βάρος των ελληνικών επιχειρημάτων και έτσι βρέθηκαν εξαντλημένοι στο τέλος της διαπραγμάτευσης, χωρίς λεφτά, με την οικονομία στεγνή και τους πολίτες να αγωνιούν για την επόμενη μέρα.

Τώρα η κυβέρνηση τρέχει και δεν φθάνει. Σπεύδει να πάρει τη μόνη πρόταση που είναι στο τραπέζι, διακινδυνεύοντας τη συνοχή της και αυτή ακόμη την εξουσία. Οταν με το καλό έλθει η συμφωνία, το πιθανότερο είναι να βρει απέναντί της πολλούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τον λαό εξαντλημένο και εχθρικό σε μέτρα που μέχρι πρότινος αντιμετώπιζε ως αντιλαϊκά, καθώς έτσι ήταν εκπαιδευμένος, πρωτίστως από τη νέα Αριστερά του κ. Τσίπρα.