Τα µέσα ενηµέρωσης φταίνε για πολλά, δεν είναι µικρός ο ρόλος τους στη δηµιουργία ενός κλίµατος συλλογικής παράνοιας για το τι συµβαίνει και για το τι θα συµβεί. Αλλά δεν φταίνε για τις κατά πολύ πιο εντυπωσιακές επιδόσεις των περισσότερων κυβερνητικών παραγόντων. Των δικών µας; Οχι µόνο. Αλλά και των συναδέλφων τους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να περιοριστούµε σε αυτούς.
Είχα αρχίσει να γεµίζω έναν ειδικό φάκελο µε τις δηλώσεις της κυρίας Μέρκελ και των κυριότερων υπουργών της για τα προβλήµατά µας και µε τις ανάλογες δηλώσεις παραγόντων άλλων κρατών και οργανισµών. Τελικά τον πέταξα στα σκουπίδια. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις δύο δηλώσεις τους που να λένε το ίδιο πράγµα. Σαδιστικό παιχνίδι µε τα νεύρα των Ελλήνων; Αγονται και φέρονται όλες αυτές οι ευρωπαίες κυρίες και όλοι αυτοί οι ευρωπαίοι κύριοι από τους πρωτοσέλιδους τίτλους της «Bild Zeitung», της πιο λαϊκίστικης εφηµερίδας του δυτικού κόσµου; Οπως άλλοι δεν µπορούν να αρχίσουν την ηµέρα τους χωρίς τη «δόση τους», έτσι και αυτοί σνιφάρουν προφανώς κάθε πρωί τις πιο αντιφατικές δηµοσκοπήσεις για τις φοβίες των συµπατριωτών τους («θα χάσουµε τα λεφτά µας για τους ανεπρόκοπους Ρωµιούς»!).
Καλά αυτοί, σε τελευταία ανάλυση το άγχος τους για την εξέλιξη της οικονοµίας και στα «σοβαρά» (βλέπε Σαρκοζί…) κράτη τους είναι έκδηλο και δυστυχώς σωστό. Οι ισχυροί του Βορρά κινδυνεύουν να βρεθούν αύριο στην ίδια θέση µε τους απείθαρχους του Νότου. Πένθιµα χτυπάνε ήδη οι καµπάνες στην Ιταλία, τον πανικό τους προσπαθούν να κρύψουν στην (προεκλογική) Γαλλία, η Βρετανία δεν τα πάει καλά, οι ΗΠΑ ζουν µε δανεικά, η Γερµανία, ναι, η Γερµανία, δεν είναι πια στο απυρόβλητο των οικονοµολόγων!
Οι δικοί µας όµως; Πώς να ερµηνεύσει κανείς το απίστευτο φεστιβάλ τού «είπα – ξείπα» που µας προσφέρει ο Ευάγγελος Βενιζέλος χαραµίζοντας, αυτός ο καλός ορθόδοξος χριστιανός και προστατευόµενος του Ανθιµου, κάθε έννοια για Κυριακή-αργία και µετατρέποντάς τη σε Κυριακή-νέα-φορολογία; Πώς να ερµηνεύσει κανείς τους δηµόσιους τσακωµούς ανάµεσα σε πρωταθλητές του κυβερνητικού σχήµατος ή τη συνεχή αναβολή οριστικών αποφάσεων για τόσα θέµατα που προκαλούν αντιδράσεις και που είτε θάβονται, όπως δεν θάβονται τα σκουπίδια στην πρωταγωνίστρια της οικιστικής αυθαιρεσίας Κερατέα, είτε, όπως µε τους ιδιοκτήτες των ταξί, συµβάλλουν όσο και το ΠΑΜΕ στη µετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε χωµατερή πτωχευµένων επιχειρήσεων και χαµένων θέσεων εργασίας, µε την ευγενική χορηγία της ΕΠΕ Σαµαρά και συνεργατών;..
Αυτά δεν συνιστούν πολιτική µήτε κινήσεις αντιµετώπισης κρίσης. Για πόλεµο νεύρων µπορούµε πια να µιλάµε, µε το πρωθυπουργικό «θα τα καταφέρουµε», που πρέπει να τα καταφέρουµε, να µοιάζει κωµικό. Τι δεν θα ήταν κωµικό: ένα οριστικό σχέδιο µε σταθµισµένες αλλά δίκαιες προδιαγραφές και ξεκάθαρους, έστω και ακόµη πιο σκληρούς, στόχους. Αν προσθέταµε και ολίγη προσεγµένη υπερηφάνεια δεν θα έβλαπτε…
somerit@otenet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
