Δεν είναι ήρεμες όλες οι ημέρες στο αεροδρόμιο. Η πτήση φεύγει σε είκοσι λεπτά, έχω ξεχάσει στο σπίτι όλα τα δώρα για τους τους φίλους που επισκέπτομαι, έχω τον διπλανό μου να τρώει με μανία σπόρια στην αίθουσα αναμονής, και τα μεγάφωνα δεν σταματούν εδώ και ώρα να φωνάζουν πως «ο κύριος Λεμονάτος παρακαλείται να προσέλθει επειγόντως στην έξοδο αριθμό 8 για άμεση επιβίβαση». Πρέπει να το πάρω απόφαση πως θα φτάσω στη Βουδαπέστη χωρίς δώρα. Τσίκι τσίκι τα σπόρια δίπλα στο αυτί μου, και ο κύριος Λεμονάτος άφαντος.
Αν ψάξω για δώρα στο αεροδρόμιο, θα καθυστερήσω στην πύλη. Πρέπει να βρω είτε δώρα, είτε μια καλή δικαιολογία. Θα το σκεφτώ στο αεροπλάνο. Στη διπλανή πύλη η υπάλληλος -ένα βήμα πριν τη νευρική κρίση- αναμένει τον κύριο Λεμονάτο. Αν η δική μου δικαιολογία θέλει σκέψη, η δική του θέλει αληθινό ταλέντο!
Είναι απίθανα όσα ακούει κάποιος κατά καιρούς στο αεροδρόμιο, σε κάθε στάδιο της πτήσης: Το check-in για την πτήση έχει κλείσει, και ο επιβάτης επιμένει «στον οδηγό του ταξί να τα πείτε που ήθελε να βάλει και βενζίνη!» Επίσης, δεν ξεχνάω την κυρία που είπε το απίθανο: «Ο σκύλος έφαγε την κάρτα επιβίβασης, θα μου βγάλετε μια καινούργια;» Και φυσικά όλοι όσοι κλαίγονται ώστε να μην πληρώσουν υπέρβαρο με την απίθανη εξήγηση «Αυτή η ζυγαριά προσθέτει πάντοτε δύο κιλά, το έχω παρατηρήσει κι άλλες φορές!».
Φανταστικούς διαλόγους μπορείτε να ακούσετε και στον έλεγχο χειραποσκευών: «Αυτή την κρέμα που κοστίζει όσο το αυτοκίνητό σου είπες “υγρό πάνω από 100ml”;» Επίσης είχα πετύχει νεαρό από την Κρήτη που επέμενε να έχει πάνω του ένα σουγιαδάκι (μαχαίρα δυο παλάμες!), επειδή είναι ενθύμιο από τον παππού του.
Τα ονόματα που ακούμε στα μεγάφωνα (όπως ο κύριος Λεμονάτος) είναι οι άνθρωποι που έκαναν check-in, άρα βρίσκονται στο αεροδρόμιο, αλλά δεν ξέρουμε πού! Έχουν κι αυτοί απίθανες δικαιολογίες όταν φτάνουν στην πύλη και την βρίσκουν μισόκλειστη. Συνήθως φταίει κάποιος άλλος, όπως η ουρά στο ταμείο στα αφορολόγητα, η οθόνη που δεν έχει μεγάλα γράμματα, η πινακίδα που κρύβεται πίσω από το φυτό, αλλά το καλύτερο ήταν το «Δεν άργησα εγώ, ο πιλότος έφυγε νωρίτερα!» δείχνοντας με μανία το ρολόι τους που πάει μισή ώρα πίσω.
