– Είστε δεινός ιστιοπλόος.Πώς προέκυψε αυτή η σχέση με τη θάλασσα;
«Από μικρός την αγαπούσα. Διάβαζα νωρίς και αμέσως μετά πήγαινα με τη μητέρα μου και ψάρευα. Είχα και θείο καπετάνιο. Πηγαινοερχόμασταν με τα βαρκάκια ώσπου έμπλεξα με τα ταξίδια στη θάλασσα. Θυμάμαι το πρώτο μου: ντυμένος για να βγω με την τότε καλή μου στην Καστέλα, έχω κατέβει στον Ομιλο. Ο φίλος μου ο Νάσος Κοσμόπουλος με παρότρυνε να πάμε μια βόλτα με το βαρκάκι με τα πανιά. Μπήκα μέσα και για πρώτη φορά ανακάλυψα πώς είναι να ταξιδεύεις και να ακούς μόνο τη θάλασσα. Μόνο με το μυαλό και τα χέρια. Ακούς τη θάλασσα και το σκίσιμο του αέρα με τα πανιά. Ε, τρελάθηκα! Αντί για πέντε λεπτά, έμεινα μέσα πέντε ώρες. Νύχτωσε και ήμουν μέσα στο αλάτι, έγινα μούσκεμα. Ξέβαψε και το βαρκάκι που ήταν φρεσκοβαμμένο πάνω στο παντελόνι μου. Οχι για βραδινή έξοδο δεν ήμουν ούτε για πρωινή.
Απλώς πήγα όπως ήμουν στην κοπέλα για να πειστεί ότι όντως ήμουν στο βαρκάκι».
– Η δουλειά του ηθοποιού έχει επιστροφή.Από την ιστιοπλοΐα τι αναζητήσατε;
«Μου προσφέρει αυτό το ταξίδι. Και μου υπενθυμίζει το πόσο μικρός και πόσο ανεπαρκής είσαι στη ζωή. Η θάλασσα έχει τις εναλλαγές που σε κάνουν να καταλαβαίνεις πόσο μικρός είσαι. Οπως στο θέατρο που μπορεί να ξεκινήσει με καλές προδιαγραφές και να εξελιχθεί σε τρικυμία, το ίδιο ισχύει και με τη θάλασσα. Και ως άνθρωπος και ως ναυτικός μπορείς να σταθείς απέναντι στα πράγματα και να συνειδητοποιήσεις τη μετριότητά σου. Και να μην ξεχνιέσαι να νομίζεις ότι είσαι το κέντρο του Σύμπαντος».
– Σας μαγνητίζει περισσότερο η φουρτούνα ή προτιμάτε την ηρεμία;
«Προτιμώ τις εναλλαγές, αυτές που αν χρειαστεί ας έλθει και η φουρτούνα. Γιατί μέσα από τη φουρτούνα θα αναμετρηθούμε κι εμείς. Επιδιώκω την ηρεμία και δόξα τω Θεώ την επιτυγχάνω και στη δουλειά μου και στη ζωή μου. Αυτό που με γοητεύει και δεν με αφήνει να πέφτω στη ρουτίνα μου είναι ο φρέσκος ο καιρός και η απορία που γεννάται: Πού θα πάει όλο αυτό; Ισχύει και για τα ταξίδια στη θάλασσα και για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ετσι γίνεται, ενθουσιάζεσαι στην αρχή όταν πρωτοσυναντάσαι με κάποιον και στη συνέχεια δεν ξέρεις αν αυτό θα σε πάει στον γκρεμό ή στον Παράδεισο. Είναι σαν το τραγούδι της Πρωτοψάλτη που λέει “εσύ με σπρώχνεις στον γκρεμό κι εγώ γελάω”».
– Πόσο διαφορετικό είναι να πρωταγωνιστείτε σε καθημερινή σειρά σε σχέση με την εβδομαδιαία;
«Εχω ζήσει εξοντωτικούς ρυθμούς σε εβδομαδιαίες σειρές και το αποτέλεσμα ήταν αποκαρδιωτικό. Εβλεπες το επεισόδιο και έλεγες “δούλευα όλη την εβδομάδα για να βγει αυτό;”. Δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μας αλλά στα “Μυστικά της Εδέμ” αισθάνομαι τέτοια ασφάλεια και τέτοια αγκαλιά από την Ελενα Ακρίτα, τη συγγραφική ομάδα και όλους τους συντελεστές, γίνεται η δουλειά τόσο οργανωμένα και γρήγορα που τελικά το βλέπεις και δεν το πιστεύεις. Το μόνο το οποίο είναι κουραστικό ενδεχομένως είναι οι ρυθμοί».
– Τον εαυτό σας τον βλέπετε; «Δεν χάνω επεισόδιο. Βλέπω τον εαυτό μου για να δω τα λάθη μου, τα πάθη μου, τα στραβά μου, για να ισιώνω. Δεν θέλω να ξεχνιέμαι και να πέφτω σε ρουτίνα.
Οταν πάω στο γύρισμα θέλω το αποτέλεσμα να είναι αυτό που είδα χθες και ακόμη καλύτερο».
– Στη ζωή σας κρατάτε χαμηλούς τους τόνους; Εχετε κάνει λεφτά από τη δουλειά σας;
«Η μισή μου ζωή είναι οι ρόλοι, την υπόλοιπη δικαιούμαι να τη ζω ως άνθρωπος. Εχω ένα καλό αυτοκίνητο, ένα μικρό σκάφος και ένα σπίτι που έτυχε και το πήρα έπειτα από πολλά χρόνια δουλειάς και έχω χάσει στο θέατρο άλλα δυο σπίτια που λέει ο λόγος. Πιο πολλά λεφτά μου έφαγαν διότι με εξαπάτησαν κάποιοι και με έκλεψαν παρά γιατί τα έφαγα ή με έβαλε μέσα κάποια δουλειά. Ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί να χάσω το σπίτι μου».
