«Ενας δημοσιογράφος το πήρε λάθος, το συνέδεσε με εμάς και μετά αυτό έτρεξε με ταχύτητα χιονοστιβάδας. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε ευθύνη για την ιδέα του παράλληλου Σύμπαντος… Αν και δεν είμαι κατά των χωρίς περιορισμούς εικασιών σε σχέση με τις ανωμαλίες που παρατηρήσαμε, η γνώμη μας (ως ομάδας) είναι ότι πιο πιθανή είναι μια εξήγηση στα πλαίσια της Φυσικής, δηλαδή κάτι το λιγότερο εξωτικό». Μόνο που το λιγότερο εξωτικό δεν πουλάει το ίδιο με το άλλο, κύριε Γκόρχαμ!
Στο σάιτ του Πανεπιστημίου της Χαβάης από τον Ιανουάριο του 2020 μέχρι τις 19 Μαΐου για μια εργασία σχετική με νετρίνα στην Ανταρκτική είχαν ενδιαφερθεί 834 το πολύ άτομα. Και από τις 19 έως τις 21 Μαΐου 8.408 άτομα. Δηλαδή δέκα φορές περισσότεροι μέσα στο ένα εκατοστό του χρόνου! Ας όψονται γι’ αυτό οι γνωστές αγγλικές ελαφρού περιεχομένου εφημερίδες, οι ίδιες που ασχολήθηκαν ξαφνικά και με το θέμα της τουρκικής «απόβασης» στην περιοχή του Εβρου πριν από λίγες ημέρες.
Αλλά ποιος είναι ο κ. Γκόρχαμ και τι είναι αυτό το παράλληλο Σύμπαν όπου ο χρόνος τρέχει ανάποδα με τον δικό μας και ποιος νόμος της Φυσικής το… αφήνει να κυλάει και μέσα στο δικό μας Σύμπαν; Στο ευφάνταστα φτιαγμένο «ποτό» είχαν πέσει μάλιστα και αρκετές σταγόνες από NASA, με αποτέλεσμα οι τίτλοι εμφατικά να μπλέκουν και την αμερικανική αυτή υπηρεσία Αστροναυτικής και Διαστήματος, στοχεύοντας στο να πάρει κάτι από το δικό της κύρος η «ανακάλυψή» τους.
Μια ΑΝΙΤΑ επάνω
από την Ανταρκτική
Πρόκειται για ένα πρόβλημα που έρχεται, χρονικά, από μακριά. Δυο μυστηριώδη «ταξίδια» από το 2016 και το 2018 έβαλαν σε σκέψεις τους ερευνητές που μελετούν τις μετρήσεις τού πράγματι χρηματοδοτούμενου και από τη NASA προγράμματος ΑΝΙΤΑ (Antarctic Impulsive Transient Antenna). Τα ταξίδια αυτά τα κάνει ένα αερόστατο γεμάτο με το ευγενές αέριο ήλιο που φθάνει σε ύψος 37.000 μέτρων και σε αυτό είναι κρεμασμένη μια συστοιχία 48 περίπου κεραιών, συντονισμένων έτσι ώστε να πιάνουν ακτινοβολίες από 20kHz έως 300GHz. Οι πτήσεις γίνονται κάθε δύο χρόνια περίπου στην Ανταρκτική, το πιο κρύο και ανεμοδαρμένο τμήμα του πλανήτη, διαρκούν περίπου έναν μήνα, καλύπτουν γύρω στα 1.610.000 χιλιόμετρα και ακολουθείται σε αυτές μια κυκλική τροχιά που θυμίζει κάπως το τι κάνει η τράτα όταν κάνει τον γύρο της. Οχι για να πιάσει ψάρια βέβαια, αλλά την ακτινοβολία που εκπέμπεται όταν νετρίνα, με προέλευση το βαθύ Διάστημα, έρχονται και προσκρούουν στους πάγους της Ανταρκτικής και στους βράχους τους θαμμένους κάτω από τους πάγους. Μόνον που από όλη αυτή την τεράστια πτήση, λόγω της σπανιότητας του φαινομένου, θα μπορούσε να καταγραφεί και ένα μόνον ή και κανένα ενδιαφέρον περιστατικό.
Με την πρόσκρουση των νετρίνων υψηλής ενέργειας (1018 eV) προκύπτει ένας κώνος συνεκτικής ακτινοβολίας (20kHz-300GHz), που είναι γνωστή ως «Φαινόμενο-Ασκαριάν». Προβλέφθηκε θεωρητικά το 1962 από τον Ρωσο-αρμένιο επιστήμονα Γκουργκέν Ασκαριάν και επιβεβαιώθηκε πειραματικά 38 χρόνια αργότερα. Από τότε όμως αποτέλεσε μια πολύ καλή μέθοδο ανίχνευσης των υψηλής ενέργειας νετρίνων που έχοντας προκύψει από την αντίδραση της λεγόμενης κοσμικής ακτινοβολίας (με ενέργεια 1020 eV) με τα «ξέφτια» της μεγάλης έκρηξης, δηλαδή τη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, φθάνουν στη Γη και κατά κάποιον τρόπο «φωτίζουν» το μακρινό παρελθόν του Σύμπαντός μας, μέχρι τις απώτατες αρχές του.
Γι’ αυτό είχαν θεωρηθεί σημαντικές οι μετρήσεις που θα προέκυπταν από το πρόγραμμα. Μόνο που ξαφνικά και όταν το αερόστατο βρισκόταν στην τρίτη του πτήση, κοιτάζοντας τις προηγούμενες μετρήσεις, διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν καταγραφές που αντιστοιχούσαν σε νετρίνα προερχόμενα όχι από το Διάστημα, αλλά σαν να είχαν βγει μέσα από τη Γη!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
