Δέκα χρόνια μετά τη διακριτή περίοδο της πρόσφατης ιστορίας που αποτελεί η εποχή των μνημονίων και σε μια συγκυρία κατά την οποία η χώρα φαίνεται να επιστρέφει στην κανονικότητα οι αποτιμήσεις της Μεταπολίτευσης εμφανίζονται με αυξανόμενη συχνότητα στο έργο των αναλυτών του δημόσιου λόγου. Προϋπήρξε οπωσδήποτε πλήθος εκτιμήσεων (απορριπτικών, κατά κανόνα) που ενσωματώνονταν στον ορυμαγδό των κειμένων που γράφτηκαν για την κρίση, πλέον όμως οι θεωρήσεις επιχειρούν συνοπτικές προσεγγίσεις από ειδικότερη οπτική γωνία. Παράδειγμα, το βιβλίο του Γιάννη Κ. Πρετεντέρη Ο δικομματισμός στην Ελλάδα (1977-2012).
Μέρος της σειράς «Βασική Ιστορική Βιβλιοθήκη» των εκδόσεων της Εστίας, η οποία αποσκοπεί στην εξοικείωση του μέσου αναγνώστη με σημαντικά ζητήματα της νεοελληνικής και της ευρωπαϊκής ιστορίας στα πρότυπα ανάλογων εγχειρημάτων του εξωτερικού που βασίζονται στο ευσύνοπτο του μεγέθους, την αφηγηματική ποιότητα και την αξιοποίηση των σύγχρονων πορισμάτων της ιστορικής επιστήμης, το βιβλίο συνιστά μια εισαγωγική προσέγγιση στο φαινόμενο. Ο συγγραφέας προτάσσει στον πρόλογο έναν ορισμό, παραδείγματα παραλλαγών του δικομματισμού (Ηνωμένες Πολιτείες, Ισπανία, Σουηδία) και γενικότερες διαπιστώσεις: «Ο δικομματισμός είναι ένα έργο ρόλων και λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο όταν η κάθε πλευρά του διπόλου ανταποκρίνεται με απόλυτη σαφήνεια στον διακριτό ρόλο που η εκλογική διαδικασία κάθε φορά τής αναθέτει. […] Η συνοχή, η σταθερότητα και η αναπαραγωγή του συστήματος εξαρτάται από τον ελεγχόμενο εσωτερικό ανταγωνισμό του. […] Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δικομματισμός είναι περισσότερο ένα σύστημα σταθερότητας παρά αντιπροσωπευτικότητας». Οι παραπάνω παρατηρήσεις αποδεικνύονται κομβικές και για τη μελέτη της ελληνικής περίπτωσης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
