Hπανδημία COVID-19 ανέδειξε τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) ως τον ακρογωνιαίο λίθο της σύγχρονης νοσοκομειακής ιατρικής. Ως τα τμήματα, δηλαδή, εκείνα των νοσοκομείων που μπορούν σε έκτακτες καταστάσεις απειλής της δημόσιας υγείας να σώσουν ζωές χιλιάδων ασθενών.
Η ταχύτητα εξάπλωσης της πανδημίας και η καθυστέρηση στη λήψη προληπτικών μέτρων για την αναστολή της μετάδοσης του SARS-Cov-2 αιφνιδίασαν εθνικά συστήματα προηγμένων χωρών όπως η Ιταλία, η Ισπανία κ.ά., με αποτέλεσμα η ζήτηση κλινών ΜΕΘ να υπερβεί κατά πολύ τη διαθεσιμότητά τους. Παρά τις εσπευσμένες προσπάθειες μετατροπής άλλων κλινικών ή τμημάτων (αναισθησιολογικές αίθουσες, χειρουργεία κ.λπ.) σε «πρόχειρες» ΜΕΘ, η θνητότητα αυξήθηκε δραματικά. Εκτός αυτού, οι απελπιστικές αυτές λύσεις ανάγκης είχαν ως συνέπεια και την ταχεία διασπορά του ιού στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα μερικοί να χάσουν τη ζωή τους πάνω στην εκτέλεση του καθήκοντος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
