Ευρύτατη συναίνεση και θεσμική ωρίμαση

Η άμεση και καθολική εφαρμογή πλαφόν συνταγογράφησης και εργαστηριακών εξετάσεων προστίθεται σε μια σειρά μέτρων ελέγχου δαπάνης που πυροδοτεί τη διαρκή πια αντιπαράθεση του υπουργείου Υγείας με τον ιατρικό κόσμο. Η έλλειψη προπαρασκευής και συνεννοήσεων και η αμοιβαία δυσπιστία δημιουργούν την αναγκαστική χρήση ενός «κηδεμόνα» που θα παρεμβαίνει στην καθημερινή πολύπλοκη ιατρική πράξη επί δικαίους και αδίκους. Παραβλέπεται έτσι τελείως η ανάγκη στενής και μακράς συνεργασίας και προετοιμασίας αυτής της εφαρμογής με την ατμομηχανή των καλών ιατρικών πρακτικών που είναι νοσοκομειακές επιστημονικές επιτροπές, οι επιστημονικές εταιρείες του ΚΕΣΥ, τα πανεπιστήμια, και βεβαίως οι συνδικαλιστικοί φορείς.

Την πυκνή μεταρρυθμιστική «στιγμή» του εμπόλεμου 2011 η τότε ηγεσία του ΥΥΚΑ ήρθε σε εντονότατη αντιπαράθεση με τους εκπροσώπους των γιατρών στη διπλή της προσπάθεια άμεσου ελέγχου μιας αλόγιστης σπατάλης και προώθησης ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων. Η δημιουργία του ΕΟΠΥΥ, η ενοποίηση των πολιτικών φαρμάκου και η εισαγωγή του αναγκαίου διοικητικού εξορθολογισμού στα νοσοκομεία συνδέθηκαν ταυτόχρονα με έντιμες προσπάθειες σοβαρής θεσμικής αναβάθμισης του ιατρικού χώρου. Η νέα κοινή γλώσσα του ICD-10, τα θεραπευτικά πρωτόκολλα και ο υγειονομικός χάρτης συνοδεύτηκαν από τη θεσμοθέτηση για πρώτη φορά της εθνικής συνταγογράφησης για όλους ανεξαιρέτως τους γιατρούς –συμβεβλημένους και μη –και την ανάθεση της αρμοδιότητας πιστοποίησης των νέων ιατρείων στον ΠΙΣ και τους ιατρικούς συλλόγους. Θυμίζω ότι η δαπάνη του φαρμάκου έπεσε ραγδαία από τα 5,6 δισ. στα 2,7 δισ. χωρίς να αυξηθεί η συμμετοχή των ασθενών και σε συνεχή συνεννόηση, ενημέρωση και συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους. Οπως επίσης ότι το νομοσχέδιο για τις ειδικότητες και τον έλεγχο του ανθρώπινου δυναμικού απεσύρθη από τη Βουλή λόγω αντιδράσεων των γιατρών.

Διανύουμε μια περίοδο όπου οι υπηρεσίες Υγείας έχουν μετασχηματιστεί διεθνώς σε ένα πολύπλοκο βιοτεχνολογικό νοσοκεντρικό σύμπλεγμα αγριότατου ανταγωνισμού. Την ίδια στιγμή ως χώρα βιώνουμε οξύτατη ανθρωπιστική κρίση αλλά και έντονες παθολογίες και στρεβλώσεις στις δημόσιες υπηρεσίες. Το υπουργείο Υγείας δεν μπορεί να λειτουργεί αποσπασματικά χωρίς κεντρικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο και συνεχή συνεννόηση με τον ιατρικό κόσμο. Αυτός με τη σειρά του οφείλει να μετασχηματίσει τον συντεχνιακό διεκδικητισμό σε ώριμη θεσμική εκπροσώπηση που θα απαντά με ευθύνη στις περιφερειακές ανισότητες, την υπερπαραγωγή γιατρών και την άδικη κατανομή δαπανών από όπου προκύπτει η υπερσυνταγογράφηση. Ο Φέργκιουσον στο βιβλίο του «Πολιτισμός» αναδεικνύει τους ισχυρούς θεσμούς και τη σύγχρονη ιατρική σε μείζονες παράγοντες προόδου της Δύσης. Η έξοδος από τον οικονομισμό της καθημερινότητας και την παγίδευση της κρίσης απαιτεί ορίζοντα για τη νέα δημόσια υγεία, ευρύτατες συναινέσεις και θεσμική ωρίμανση του ιατρικού κόσμου.

Ο κ. Αντώνης Δημόπουλος είναι ορθοδοντικός, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας.