Αποστολή στο Φεστιβάλ Βενετίας

Γιάννης Ζουμπουλάκης

Με την τελευταία ταινία της, «A House of dynamite» (διαγωνιστικό πρόγραμμα), η Κάθριν Μπίγκελοου ανοίγει από την αρχή τα χαρτιά της: οι Ηνωμένες Πολιτείες δέχονται πυρηνική επίθεση. Από ποιόν; Κανείς δεν ξέρει. Και καμία σημασία δεν έχει. Αυτό που ίσως έχει σημασία είναι το πώς θα μπορούσε να αντιδράσουν οι Αμερικανοί; Και αυτό ακριβώς κάνει στο «A House of dynamite» η Μπίγκελοου. Μοιράζοντας την ιστορία σε κάποια μέρη, προσπαθεί να φανταστεί τις αντιδράσεις ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κρίσης.

Όλοι ανεξαιρέτως, από τους εργαζόμενους στο White House Situation Room (Αίθουσα Έκτακτων Καταστάσεων Λευκού Οίκου) μέχρι τους στρατιωτικούς και από τον υπουργό Άμυνας (Τζάρεντ Χάρις) ως τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, που είναι μαύρος και τον υποδύεται ο Ίντρις Άλμπα, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα. Τετέλεσται!

Σύντομα, ο πανικός θα πάρει τον πρώτο λόγο και η ταινία, επί τοις ουσίας καταγράφει το χρονικό ενός αδιεξόδου. Μπορείς να τη δεχτείς, κυρίως ως μια ταινία που θέλει να προειδοποιήσει. Όμως για τι αλήθεια προειδοποιεί; Μα για το αυτονόητο.

Σκηνοθέτις που έχει έφεση σε θέματα, τα οποία αφορούν τον αμερικανικό στρατό και τα όπλα (Zero Dark Thirty, The hurt locker – Όσκαρ καλύτερης ταινίας), η Μπίγκελοου έφτιαξε μια άρτια στην κατασκευή της ταινία, που όμως αδυνατεί να πει κάτι παραπάνω πέρα από το πόσο κακό είναι να έχεις στην διάθεσή σου πυρηνικό εξοπλισμό. Ευχαριστούμε πολύ, γνωρίζουμε τους κινδύνους και με το να δούμε λεπτομερώς την αδυναμία αντιμετώπισης μιας τέτοιας κρίσης, σήμερα, δεν εξυπηρετεί σε κάτι.

Γιατί  η ειρωνεία είναι ότι με το ίδιο ακριβώς θέμα είχαν ασχοληθεί δύο ταινίες πριν από 60 ολόκληρα χρόνια. Η μια είναι η αριστουργηματική αντιπολεμική σάτιρα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «ΣΟΣ Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» και η άλλη ο «Συναγερμός θανάτου» του Σίντνεϊ Λουμέτ, που λέει το ίδιο πράγμα, αλλά στο πλαίσιο ενός σοβαρού πολιτικού θρίλερ. Και στις δύο ταινίες, ο κόσμος καταστρέφεται από πυρηνικά όπλα. Και τι άλλαξε από τότε; Όχι πολλά από ότι φαίνεται…