Το μεγαλύτερο παγόβουνο στον κόσμο ονόματι A23a άρχισε να κινεταί μετά από περισσότερα από 30 χρόνια που ήταν κολλημένο στον πυθμένα του ωκεανού. Το παγόβουνο αποκολλήθηκε από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής το 1986, όμως γρήγορα προσγειώθηκε στη θάλασσα Weddel, αποτελώντας ουσιαστικά ένα νησί πάγου.
Με έκταση σχεδόν 4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (1.500 τετραγωνικά μίλια) το A23a έχει μέγεθος δύο φορές το μέγεθος του Μείζονος Λονδίνου. Τον τελευταίο χρόνο το παγόβουνο παρασύρεται με ταχύτητα και πρόκειται τώρα να ξεφύγει από τα νερά της Ανταρκτικής όπως αναφέρει το δημοσίευμα του BBC.
Το A23a είναι ένας πραγματικός κολοσσός και δεν είναι μόνο το πλάτος του που εντυπωσιάζει. Αυτή η πλάκα πάγου έχει πάχος περίπου 400 μέτρα, την ίδια ώρα που το London Shard, ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Ευρώπη, έχει ύψος μόλις 310 μέτρα.
Γιατί όμως κινείται τώρα, μετά από σχεδόν 40 χρόνια; «Ρώτησα μερικούς συναδέλφους γι’ αυτό, αναρωτώμενος αν υπήρχε κάποια πιθανή αλλαγή στις θερμοκρασίες του νερού της υφαλοκρηπίδας που θα μπορούσε να το έχει προκαλέσει, αλλά όλοι συμφωνούν ότι απλά ήρθε η ώρα. Ήταν καθηλωμένο από το 1986, αλλά τελικά επρόκειτο να μειωθεί (σε μέγεθος) αρκετά ώστε να χάσει την πρόσφυση και να αρχίσει να κινείται. Εντόπισα την πρώτη κίνηση το 2020» δήλωσε ο δρ. Andrew Fleming, από το British Antarctic Survey.
Πού μπορεί να καταλήξει
Όπως αναφέρει το βρετανικό δίκτυο οι επιστήμονες αναμένεται να παρακολουθούν στενά την πορεία του A23a. Αν προσγειωθεί στη Νότια Γεωργία, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στα εκατομμύρια φώκιες, πιγκουίνους και άλλα θαλασσοπούλια που αναπαράγονται στο νησί. Ο μεγάλος όγκος του A23a θα μπορούσε να διαταράξει τις συνήθεις διαδρομές αναζήτησης τροφής των ζώων, εμποδίζοντάς τα να ταΐσουν σωστά τα μικρά τους.
Θα ήταν ωστόσο λάθος να θεωρηθεί ότι τα παγόβουνα είναι μόνο αντικείμενα κινδύνου, καθώς η σημασία τους είναι μεγάλη για το ευρύτερο περιβάλλον.
Καθώς αυτά τα μεγάλα παγόβουνα λιώνουν, απελευθερώνουν την ορυκτή σκόνη που ενσωματώθηκε στον πάγο τους όταν ήταν μέρος των παγετώνων, που έσκαβαν κατά μήκος του βραχώδους πυθμένα της Ανταρκτικής. Αυτή η σκόνη αποτελεί πηγή θρεπτικών συστατικών για τους οργανισμούς που αποτελούν τη βάση των τροφικών αλυσίδων των ωκεανών.
«Με πολλούς τρόπους αυτά τα παγόβουνα είναι ζωογόνα, είναι το σημείο εκκίνησης για πολλές βιολογικές δραστηριότητες» δήλωσε η Δρ Catherine Walker, από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole, η οποία γεννήθηκε την ίδια χρονιά με τον Α23a.
