Η Ελλάδα, ως κράτος, περνά μεγάλη κρίση. Δε φτάνει, που πιέζεται από το εξωτερικό με απειλές της Τουρκίας, δεν αρκεί το προσφυγικό πρόβλημα, για το οποίο αδιαφορεί η Ε.Ε. έχουμε και την ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κατάσταση.
Τα γεγονότα , που έλαβαν χώρα στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου , μόνο θλίψη και απορία προκαλούν, για το πώς η «φρέσκια» κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει «στρατιές» αστυνομικών εκεί, προκειμένου να δέρνουν τον κόσμο.
Είχε δηλωθεί ήδη επισήμως από τις τοπικές αρχές και τους κατοίκους των νησιών, πως θα αντιδρούσαν δυναμικά στην όποια προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει «κλειστά κέντρα» στα μέρη τους. Απλά, γιατί έτσι δεν επρόκειτο να λυθεί το προσφυγικό πρόβλημα, καθόσον δεν επρόκειτο να σταματήσουν η ροές. Κάτι, που θα συμβεί αυτές τις μέρες , με τα κύματα των προσφύγων που μπήκαν από τη Συρία στην Τουρκία , για να προχωρήσουν προς τη δυτική Ευρώπη.
Η κυβέρνηση, ενώ είχε δηλώσει πως θα δημιουργούσε άσυλα στην ενδοχώρα, για να βάλει εκεί πρόσφυγες , που θα έφθαναν μόνο στο 1% του τοπικού πληθυσμού, τελικά έκανε πίσω, επειδή είδε τις αρνητικές αντιδράσεις των κατοίκων των περιοχών. Έτσι, σκέφθηκε, για να περιορίσει το πολιτικό κόστος, ότι είναι προτιμότερο να τα βάλει με τους νησιώτες, που είναι λίγοι, παρά με τους πολλούς της ηπειρωτικής Ελλάδας. Γι’ αυτό , έστειλε τις ορδές των αστυνομικών στα νησιά, προκειμένου να πατάξουν με τα γκλοπς, και τα δακρυγόνα τους ακρίτες.
Μόλις λοιπόν αποβιβάστηκαν οι διμοιρίες των ΜΑΤ άρχισε η πολεμική αντιπαράθεση, επειδή οι νησιώτες ήταν προετοιμασμένοι.
Μέσω, της τηλεόρασης, όλος ο ελληνικός λαός έγινε μάρτυρας των τραγικών επεισοδίων, λες και ξαναγυρίσαμε στην εποχή του Εμφυλίου , όπου Έλληνες ντουφεκούσαν Έλληνες. Τελικά, επειδή τα επεισόδια πήραν μεγάλη έκταση κι οι νησιώτες δεν κάμφθηκαν, αλλά τουναντίον μπήκαν το βράδυ στα ξενοδοχεία και έδερναν τους αστυνομικούς, αναγκάσθηκε η κυβέρνηση να αποσύρει τις δυνάμεις της.
Η όλη κυβερνητική προσπάθεια ήταν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ. Το δίκιο είναι πέρα για πέρα με τους νησιώτες, που ταλαιπωρούνται τόσα χρόνια.
Στην πολιτική, μπορεί κανείς να λέει ό,τι θέλει. Τα λόγια είναι εύκολα. Το πρόβλημα της πολιτικής είναι η πράξη. Εκεί φαίνεται η μαεστρία του πολιτικού, γιατί ήδη όλοι γνωρίζουν πως «η πολιτική είναι μια πολλή δύσκολη τέχνη».
Στην καθημερινή πράξη ο πολιτικός ξέρει ότι συναντά ποικίλες δυσκολίες , που πρέπει να αντιμετωπίσει. Αυτές είναι κοινωνικές, νομικές και κάθε άλλου είδους. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο πολιτικός οφείλει να είναι καπάτσος και να έχει θάρρος, ειδάλλως δεν μπορεί να υπερβεί και να λύσει τα μεγάλα προβλήματα που θα συναντήσει.
Κάποιοι, κατέκριναν την κυβέρνηση, που έκανε πίσω, γιατί έτσι παρουσίασε μια κακή εικόνα του κράτους. Το κράτος, λέγεται, ότι είναι ο μεγάλος και πανίσχυρος «Λεβιάθαν», που δεν ορρωδεί, προ ουδενός εμποδίου.
Κατά τη γνώμη μας, το πρόβλημα δεν είναι να αποδείξει η κυβέρνηση ποιος είναι ο ισχυρότερος, αλλά να διαφυλάξει, πάση θυσία, την ενότητα του ελληνικού λαού. Δημοκρατία έχουμε. Ο Λαός είναι το κυρίαρχο στοιχείο του πολιτεύματος κι όχι οι πέντε – δέκα πολιτικοί.
