Υποτίθεται ότι η αναθεώρηση του Συντάγματος, δηλαδή των θεμελιωδών κανόνων του πολιτεύματος, αποτελεί μια κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, που επιβάλλει στοιχειώδη, τουλάχιστον, συνεννόηση και συναίνεση. Πολύ περισσότερο σήμερα καθώς έχουν μεσολαβήσει δέκα χρόνια κρίσης που έχουν αναδείξει παθογένειες του πολιτικού συστήματος, κραυγαλέες αδυναμίες στην απονομή δικαιοσύνης και ατέλειωτες αρρυθμίες της δημόσιας διοίκησης.
Προφανώς από μόνο του το Σύνταγμα δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα της χώρας. Οι αλλαγές όμως που έχουν επισημανθεί ως αναγκαίες από όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα θα έπρεπε να έχουν επιβάλλει ένα κλίμα συναινετικών διαδικασιών. Όμως για μια φορά ακόμα παρακολουθούμε μια ατέλειωτη αντιπαράθεση για το ποιος θα επιβάλλει τη δική του,συγκυριακή και μικροκομματική, συνήθως διαδικασία που υπονομεύει εκ των πραγμάτων τη διαδικασία της αναθεώρησης.
Η κυβερνητική πλειοψηφία που αναγκαστικά έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, όχι μόνο αρνείται να συναινέσει σε αναθεώρηση άρθρων, όπως το 16 που η αλλαγή του έχει ωριμάσει εδώ και καιρό, αλλά προσπαθεί να ελέγξει απολύτως τη διαδικασία. Παρότι το Σύνταγμα προβλέπει ότι η αναθεώρηση γίνεται σε δύο φάσεις, μεταξύ των οποίων μεσολαβούν εκλογές ώστε να γνωρίζουν και να εγκρίνουν οι πολίτες την ουσία των αλλαγών, η κυβέρνηση επιμένει να προκαθορίσει από τώρα το περιεχόμενο των αναθεωρητέων διατάξεων.
Κορυφαίο παράδειγμα η απεμπλοκή της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας από την εκλογική διαδικασία με το οποίο συμφωνούν όλοι. Μόνο που η κυβέρνηση θέλει να επιβάλλει τις δικές απόψεις χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης. Αποτέλεσμα ο χθεσινός τραγέλαφος με δηλώσεις, διαψεύσεις και αντιπαραθέσεις του παρασκηνίου.
Δυστυχώς το πολωτικό πολιτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, οι παρακμιακές διαδικασίες με τις μετακινήσεις βουλευτών και το γενικότερο κλίμα καχυποψίας που επικρατεί είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει για μια φορά ακόμα σε μια λειψή και κυρίως αναποτελεσματική αναθεώρηση.Ένα κλίμα συνταγματικού λαϊκισμού, όπως έχει επισημάνει ο κ.Βενιζέλος σε συνδυασμό με διάχυτες ιδεοληψίες που επικρατούν ακόμα στην κυβερνητική πλειοψηφία, απειλούν να ναρκοθετήσουν την αναθεώρηση.
Αποτέλεσμα η χώρα να χάσει μια ακόμα σημαντική ευκαιρία να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των καιρών – και των εμπειριών που αποκόμισε από την κρίση – αλλά και των περιορισμών που επιβάλλει η συμμετοχή της χώρας μας σε μια υπερεθνική ένωση με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Με διαδικασίες όπως αυτές που παρακολουθούμε , είναι ορατός ο κίνδυνος να χαθεί μια ακόμα δεκαετία γιατί αντί για τις εθνικές προτεραιότητες επικρατούν δυστυχώς οι καιροσκοπικές επιλογές.
