Η διαδοχή του γένους των πολιτικών

Ντίνος Σιώτης, Ισόπαλες ήττες

Η υπέρβαση του πραγματικού δεν είναι μόνον ψευδαίσθηση. Είναι κι εκχώρηση της ελευθερίας επιλογών. Οι ορθολογικοί ρεαλιστές που ρισκάρουν (κι έτσι συχνά χάνουν) δεν αρέσουν στο φιλοθεάμον κοινό, ενώ οι ουτοπιστές σουρεάλ που εμφανίζονται και ως ιδεολογικά σίγουροι (μολονότι συνεχώς διαψεύδονται) γοητεύουν.

Οι «προς τα μπρος» προκαλούν δέος και ανασφάλεια. Οι «προς τα πίσω» αποκοιμίζουν. Η νομιμότητα εκνευρίζει. Η παρανομία φοβίζει. Η ανομία γεμίζει αισιοδοξία.

Ολα επιτρέπονται, όλα συμ-ψηφίζονται, όλα παραγράφονται, όλα συγχωρούνται, όλα ξεχνιούνται.

Το γένος των πολιτικών εκπέμπει ραδιενεργό ακτινοβολία και τα παλιά πολιτικά κόμματα έγιναν τοξικά. Κι όμως, οι κοινοβουλευτικοί «καραβανάδες», ύστερα από 30-40 χρόνια θητείας στα έδρανα, εξακολουθούν να κληροδοτούν το πολιτικό τους (;), δηλαδή το πελατειακό τους, κεφάλαιο στους απογόνους, ενώ οι νέοι πολιτικοί (δήθεν ανανεωτές ή ριζοσπάστες) δημιουργούν –στο όνομα των μεγάλων ανατροπών και της «επανάστασης» –το δικό τους κλειστό σύστημα εξουσίας, τη δική τους ελίτ (πολιτική και οικονομική). Μόνον από πνευματική ελίτ δεν τα πάνε καλά μέχρι στιγμής, αλλά πού ξέρεις, μπορεί όλοι στο τέλος να υποκύψουν στην κουλτούρα τού (αμειβόμενου) Τίποτα.

Η Ελλάδα ως φρικατόριο πολιτισμού, ως χώρα ιδεολογικών εκπτώσεων, ως παράδειγμα νεωτερικού παλαιοκομματισμού, ως αέναη ισόπαλη πάλη κλωνοποιημένων «ηγετών», ως μύλος που τα πάντα αλέθει (ιδίως τις αλήθειες), ως πλυντήριο ένοχων συνειδήσεων και εν τέλει ως ξεθωριασμένη σφραγίδα Δημοκρατίας θα έχει το μέλλον που τις προδικάζει το παρακμιακό γένος των πολιτικών τού χθες ή αυτό που ονειρεύονται για το αύριο οι χιλιάδες πολίτες τής εντιμότητας, της προσφοράς και της αισιοδοξίας;

That’ s the question.

ΥΓ.: Για τ’ όνομα του Θεού –που θα ‘λεγε κι ο Πρωθυπουργός -, όχι κι άλλα νέα κόμματα, κι άλλοι σωτήρες. Πόσους να χωρέσει η άμοιρη απλή αναλογική;

Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρώην υπουργός.