Οριοθετήσεις (για αριστερούς και λιγότερο αριστερούς)

Νικ. Φωτόπουλος, Τεφροδόχος

Είναι αυτονόητο το ότι ο ανθρωπισμός, η κουλτούρα της αλληλεγγύης, βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα, στο DNA της Αριστεράς, της αριστερής ιδεολογίας.

Μολονότι ο ανθρωπισμός ως «απελευθέρωση όλων των εθνών και των ανθρώπων» και πίστη στις πανανθρώπινες αξίες δεν ταυτίζεται με την ανθρωπιστική βοήθεια που συχνά υποκρύπτει «ευφημισμούς», η διάσωση των κινδυνευόντων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής φιλοσοφίας της Αριστεράς.

Στην περίπτωση όμως του Προσφυγικού δεν είναι αυτό που συζητούμε. Αν δηλαδή ο κάθε αριστερός (όπως άλλωστε και ο κάθε πολίτης) πρέπει να συνδράμει τους δυστυχείς διωγμένους ή καταδιωκόμενους πρόσφυγες ή μετανάστες.

Το ερώτημα είναι αν η εθνική πολιτική ενός κράτους, ο σχεδιασμός μιας κυβέρνησης στη διαχείριση ενός προβλήματος για τη γένεση του οποίου ουδεμία ευθύνη φέρει, μπορεί να εξαντλείται σε διακηρύξεις Αρχών ή ύστερα από έναν χρόνο πρέπει να περιλαμβάνει και πρακτικά μέτρα.

Τηρουμένων των αναλογιών, είναι σαν να μην έχεις νοσοκομεία και να βγάζεις λόγους για το δικαίωμα στην υγεία, να μη λειτουργούν τα πανεπιστήμια και να μιλάς για το αγαθό της Παιδείας.

Αρα η κυβέρνηση δεν θα κριθεί στο πεδίο της ευαισθησίας, η οποία πολλές φορές μπορεί να εκλαμβάνεται από τους ξένους ως αδυναμία και από τους εδώ αντιπάλους της ως πρόσχημα, αλλά στο πεδίο της κρατικής αποτελεσματικότητας. Οι Ελληνες, οι ξένοι και οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν χρειάζονται αριστερές κορόνες αλλά χρήσιμες δράσεις (υποδομές, διαδικασίες).

Το (όποιο) ηθικό ή πολιτικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δεν ταυτίζεται με την αδράνεια ή την ανικανότητα ορισμένων (ιδίως αυτών των παραμυθάδων της ανομίας που ως πολιτικοί λειτουργούν σαν λαμόγια αλλά στην προσφυγική κρίση εμφανίζονται ως υπέρμαχοι των δικαιωμάτων).

Η Αριστερά κυβερνά, δεν συγγράφει άρθρα ούτε καταγγέλλει τον ιμπεριαλισμό. Δεν αυτοβαυκαλίζεται για τη δημοκρατική της μήτρα.

Δεν χρειάζεται να αποδείξει τον ανθρωπισμό και την κουλτούρα της. Απλά, χωρίς μεγάλα και παχιά λόγια, να συμβάλει ενεργά (με σχέδιο και συμμαχίες) για να μη γίνει black box ή για να μη γίνει το Προσφυγικό η πρόφαση για αλλαγή συνόρων ή για συνδιαχείριση του Αιγαίου.

ΥΓ.: Στους λιγότερο καλόπιστους θέλω να θυμίσω ότι ο τίτλος της διδακτορικής μου διατριβής ήταν «Η υποχρέωση παροχής βοήθειας στους κινδυνεύοντες».