Από τα πιο χαρακτηριστικά σύγχρονα γλυπτά που κοσμούν δημόσιους χώρους στην Αθήνα, ο «Δρομέας» πήρε σήμερα, Τρίτη, το… μπάνιο του.
Εξειδικευμένα συνεργεία και υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων πήραν μέρος στην επιχείρηση καθαρισμού του έργου που έχει… τρέξει την απόσταση Ομόνοια – Χίλτον. Η έκθεσή του στην ατμοσφαιρική ρύπανση της μεγαλούπολης επιβάλλει άλλωστε τακτικά αυτό το «ντους». Η διαδικασία δεν ήταν απλή και κράτησε δύο μέρες.
Το ηλιόλουστο πρωινό της Τρίτης ο φωτογραφικός φακός του «Βήματος» απαθανάτισε τη διαδικασία που θα κάνει πάλι αστραφτερό το δημιούργημα του γλύπτη Κώστα Βαρώτσου.
Ένα γλυπτό από γυαλί με μεταλλικό σκελετό είναι άλλο ευάλωτο στη ρύπανση. Είναι όμως και εκτεθειμένο στην κριτική –άδικη για άλλους, απολύτως σωστή για τους υπόλοιπους. Το 1988 εγκαταστάθηκε στην πλατεία Ομονοίας, στο κέντρο της πλατείας με φορά προς την 3ης Σεπτεμβρίου, ατενίζοντας την περιοχή όπου έζησε ο δρομέας Σπύρος Λούης.
Ο τότε δήμαρχος Μιλτιάδης Έβερτ έκανε τα εγκαίνια του έργου που είχε δει σε μακέτα ο αντιδήμαρχος Σταύρος Ξαρχάκος από τον Κ. Βαρώτσο· ήταν η πρόταση του καλλιτέχνη για την Αθήνα, που δεν είχε γλυπτά, και μοντέρνα μάλιστα, σε τόσο μεγάλο μέγεθος (με ύψος 12 μέτρα) στις πλατείες της –ακολούθησαν και άλλα, όπως το γλυπτό για την εθνική συμφιλίωση στην πλατεία Κλαυθμώνος έναν χρόνο μετά.
Ήταν όμως παράλληλα και το ίδιο διάστημα που αντέδρασαν αρκετοί. Το γλυπτό έμεινε πάνω σε ένα σιντριβάνι στην πλατεία Ομονοίας ως τη στιγμή που… σφύριξε το μετρό. Όταν έγιναν τα εγκαίνια του σταθμού το 2000 ο «Δρομέας» είχε φύγει.
Για την ακρίβεια μετακινήθηκε από τον δήμο σε άλλη πλατεία, εκείνη της Μεγάλης του Γένους Σχολής απέναντι από το Χίλτον. Εκεί όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα έτοιμος να δρασκελίσει στη λεωφόρο και να τρέξει ως τον Πειραιά που έχει μπρος του.
