Με νέο ντράμερ και νέο ηχολήπτη «κατεβαίνουν» από τη Θεσσαλονίκη τα Ξύλινα Σπαθιά για να δώσουν τρεις συναυλίες στην Αθήνα. Το συγκρότημα που κέρδισε με το… σπαθί του τη δόξα του κάνει μια μικρή, δίμηνη, χειμερινή περιοδεία γιατί «δοκιμάζεται» με αυτή τη νέα σύνθεση των μελών του και γιατί πάντα, όλοι, περνάνε καλά στις συναυλίες. Επαιξαν στην Καστοριά, στην Κατερίνη και μετά την Αθήνα θα πάνε στο Αργος, στην Τρίπολη και στη Θεσσαλονίκη, όπου έχουν καιρό να παίξουν, στο κέντρο της πόλης, στον Μύλο. Μόλις σταματήσουν τα live θα δουλέψουν πάνω σε καινούργιο υλικό.
«Το υλικό που παίζουμε έχει επηρεαστεί από τα δύο νέα πρόσωπα που μπήκαν στην ομάδα. Ακόμη και το παλιό μας υλικό το βλέπουμε κι εμείς σαν καινούργιο» επισημαίνει ο Παύλος Παυλίδης, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος. Καινούργια τραγούδια θα παίξουν; «Υπάρχουν, αλλά δεν έχουν στίχους. Δεν ξέρω αν θα προλάβω να τους γράψω. Δεν βιαζόμαστε. Αλλωστε πριν από έξι μήνες κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος μας».
Τα Ξύλινα Σπαθιά δηλαδή ο Παύλος Παυλίδης, ο Χρήστος Τσαπράζης μπάσο, ο Βασίλης Γκουνταρούλης πλήκτρα και ο «καινούργιος» ντράμερ, ο Τάκης Κανέλλος είναι από τη Θεσσαλονίκη και κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο («Ξεσσαλονίκη») το 1994. Στην Αθήνα πρωτόπαιξαν πριν από δύο χρόνια και είχαν μεγάλη επιτυχία. «Ηταν έκπληξη το αθηναϊκό κοινό για μας. Κάθε φορά είναι σαν γιορτή. Μας έχει τιμήσει η Αθήνα» λέει ο Παύλος.
Το καλοκαίρι έκαναν μια μεγάλη βόλτα στην Ελλάδα δίνοντας συναυλίες που σταθεροποίησαν τη δημοτικότητά τους. Οι πρώτες τους συναυλίες στη Θεσσαλονίκη ήταν μπροστά σε ένα πολύ νεανικό κοινό που δεν ξεπερνούσε τα 30-40 άτομα. Το καλοκαίρι που πέρασε έπαιξαν σε κατάμεστους υπαίθριους χώρους 8.000 ατόμων. Το μεγάλο «άνοιγμα» το συγκρότημα το έκανε με την κυκλοφορία του δίσκου «Οι πόλεις της ασφάλτου» (1995). Τότε έδωσαν 300 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Παντού. Μόνο στην Αττική φθάνουν τις 60. Ο δίσκος είχε ένα μεγάλο σουξέ, το «Λιωμένο παγωτό», που το έπαιζαν νυχθημερόν όλα τα ραδιόφωνα και ακόμη το παίζουν. Τα Ξύλινα Σπαθιά έγιναν γρήγορα δημοφιλή. «Δεν θεωρώ ότι κάναμε γρήγορα επιτυχία ή ότι υπήρξαμε τυχεροί. Μια λογική συνέχεια το θεωρώ. Προτού δημιουργηθούν τα Σπαθιά ο καθένας από εμάς είχε τη δική του μικρή μουσική ιστορία» εξηγεί ο Παύλος. Το ροκ πάντως πουλάει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί τούτου. Για αυτή την εμπορική εξέλιξη, για αυτό το ανέλπιστο ενδιαφέρον του μεγάλου κοινού για το ροκ ευθύνονται οι Τρύπες.
«Οι Τρύπες άνοιξαν τον δρόμο και σ’ εμάς. Μεγάλωσαν τα ακροατήρια». Ο κόσμος συνδέει το ένα συγκρότημα με το άλλο. Τα Σπαθιά βρίσκουν ομοιότητες με τους Τρύπες; «Πρόκειται για δύο διαφορετικά συγκροτήματα. Εμείς δεν ξέρω καν αν είμαστε ροκ, ενώ οι Τρύπες είναι σίγουρα». Αν δεν είναι ροκ λοιπόν τα Σπαθιά, τι είναι; «Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Εμείς έχουμε τα πλήκτρα που διαφοροποιούν τον ήχο μας. Αυτό που νομίζω ότι ξεχωρίζει είναι η ατμόσφαιρα, η ενέργεια περισσότερο παρά η τεχνική του γκρουπ. Αν φτάνει κάτι στον κόσμο από τα Σπαθιά, είναι η διαπίστωση ότι η μουσική είναι η αφορμή να ειπωθούν πράγματα για τη ζωή, τον έρωτα, τις σχέσεις. Η μουσική είναι η αφορμή και ελπίζουμε και η απόλαυση».
Τα Ξύλινα Σπαθιά δεν θεωρούν ότι κάνουν καριέρα στη μουσική. Διασκεδάζουν παίζοντας μουσική, ζουν με τη μουσική. Και οι τέσσερις δεν θα ήθελαν να κάνουν τίποτε άλλο. Στις αρχές Δεκεμβρίου έδωσαν μια συναυλία στο Λονδίνο στο κλαμπ Η.Q., κάτι αντίστοιχο του δικού μας «Αν», προσκεκλημένοι από το MTV, και το καταχάρηκαν. Δεν σκοπεύουν όμως να αρχίσουν να γράφουν αγγλικό στίχο για να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. «Να γίνουμε αγγλόφωνο γκρουπ για να κάνουμε καριέρα έξω; Μου φαίνεται γελοίο. Είναι δυνατόν ν’ αρχίσουμε τώρα να σκεφτόμαστε αγγλικά! Λέμε αυτά που λέμε γιατί έτσι αισθανόμαστε. Μας αρέσει σαν πρόκληση να «βγούμε» έξω, αλλά δεν είναι στόχος μας. Αλλωστε δεν είναι πια τόσο εμπόδιο η γλώσσα όσο πιστεύουν οι ειδήμονες. Εχουμε δει συγκροτήματα μεσογειακά να κάνουν καριέρα σε όλο τον κόσμο. Αν είναι να διεθνοποιηθούμε ως έχει, καμία αντίρρηση».
Το κοινό των Σπαθιών δεν είναι πια μόνο τα παιδιά των 15, 16 χρόνων. Το γκρουπ μπορεί να καμαρώνει για το «καλό κομμάτι» της νεολαίας που εκφράζει. Το ίδιο το γκρουπ ξεσκαρτάρισε το κοινό του. Στον τελευταίο τους δίσκο, «Μια ματιά σαν βροχή», έχουν αποφύγει συνειδητά τα σουξέ. Επέλεξαν τραγούδια πιο δύσκολα, τη μουσική των οποίων έγραψαν συνολικά, ενώ οι στίχοι εξακολουθούν να είναι αρμοδιότητα του Παύλου Παυλίδη.
* Τα Ξύλινα Σπαθιά θα παίξουν στο Ρόδον (Μάρνη 24) την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή (18/1), 9.30 μ.μ.
