Η ζωή της Αντέλ σήμερα

Εξι χρόνια πέρασαν ήδη από τότε που η «Ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς μετέτρεψε την Aντέλ Εξαρχόπουλος σε σταρ του ευρωπαϊκού σινεμά. Oι λεσβιακές σκηνές που η (τότε) 19χρονη Γαλλίδα είχε μοιραστεί με τη συμπρωταγωνίστριά της γαλλίδα ηθοποιό Λεά Σεντού άναψαν πάθη στο κοινό, συμπεριλαμβανομένου – ίσως – και του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο αμερικανός σκηνοθέτης ήταν πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του διεθνούς κινηματογραφικού φεστιβάλ των Καννών το 2013, τότε που το φιλμ «La vie d’Adèle» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στην Κυανή Ακτή. Και εν τέλει ο Σπίλμπεργκ βράβευσε την τρίωρη ταινία του γαλλοτυνήσιου δημιουργού με τον Χρυσό Φοίνικα, κάνοντας την Αντέλ σταρ εν μιά νυκτί.

Η «Ζωή της Αντέλ», πέμπτη κατά σειρά ταινία μεγάλου μήκους του Κεσίς, είναι αμυδρά βασισμένη στο εικονογραφημένο μυθιστόρημα «Le bleu est une couleur chaude» («Το μπλε είναι το πιο θερμό χρώμα») της Ζιλί Μαρό. Ο σκηνοθέτης συναντήθηκε πρώτα με τη Λεά Σεντού, μια ηθοποιό κοινωνικά ευαισθητοποιημένη, η οποία ταίριαξε απολύτως στο όραμα του Κεσίς. Η πορεία της Σεντού είναι εξίσου αξιοθαύμαστη, καθώς το βιογραφικό της περιλαμβάνει συνεργασίες με σκηνοθέτες όπως ο Γιώργος Λάνθιμος («Ο αστακός») και συμμετοχές σε φιλμ του πράκτορα 007 (εμφανίστηκε στο «Spectre» και παίζει και στην πέμπτη ταινία του Ντάνιελ Κρεγκ ως Τζέιμς
Μποντ, η οποία γυρίζεται αυτή την εποχή). Οσο για την Αντέλ Εξαρχόπουλος, ο Κεσίς την επέλεξε με το που την είδε να… τρώει. Το φαγητό παίζει τεράστιο ρόλο στη «Ζωή της Αντέλ», όπως άλλωστε είχε συμβεί και σε μια προηγούμενή του, το «Κους κους με φρέσκο ψάρι» (2007), που τον έκανε για πρώτη φορά γνωστό.

Για όσους δεν το θυμούνται, η βράβευση της ταινίας του Κεσίς στις Κάννες συνέπεσε με τον θόρυβο που είχαν προκαλέσει εκείνη την εποχή – όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο – οι γάμοι των ομοφυλοφίλων. Η Αντέλ Εξαρχόπουλος είχε πάρει θέση επί του θέματος δηλώνοντας ότι η «Ζωή της Αντέλ» δεν είναι μια στρατευμένη ταινία. «Η αλήθεια είναι ότι όταν βραβευθήκαμε με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες ήταν η ημέρα της νομιμοποίησης του γάμου των ομοφυλοφίλων στη Γαλλία. Αλλά αυτό δεν ήταν παρά μια συγκυρία· δεν το είχαμε προβλέψει. Για εμάς το σεξ είναι μέρος της ζωής, μέρος της ερωτικής σχέσης και του πάθους. Μπορεί να είναι κάπως δύσκολο να ειπωθεί αυτό, αλλά υπάρχει αυτή η «εισβολή» στο δωμάτιο των γυναικών που ζουν μια έντονη ερωτική στιγμή. Αλλά νομίζω ότι έπρεπε να περάσει ο σκηνοθέτης μέσα από αυτή τη διαδικασία. Βεβαίως έπρεπε να είμαστε ελεύθερες στις κινήσεις μας».

Για κάποιους, βέβαια, η «Ζωή της Αντέλ» ήταν και πολύ πιθανόν να παραμένει «μια ταινία για δύο λεσβίες». Για κάποιους άλλους, όμως, είναι μια ποιητική ταινία για δύο γυναίκες που δεν μπορούν να ελέγξουν το μεταξύ τους ερωτικό πάθος. Το σίγουρο είναι ότι η Αντέλ Εξαρχόπουλος είχε γίνει θέμα προτού καν ο κόσμος τη δει στην ταινία! Φαινόταν επίσης ότι θα εξελισσόταν στο πιο «καυτό» πρόσωπο εκείνου του φεστιβάλ. Και αυτό ακριβώς είχε γίνει.

Ακριβώς έναν χρόνο μετά τη «Ζωή της Αντέλ», η Εξαρχόπουλος περπατούσε και πάλι το κόκκινο χαλί της αίθουσας Λιμιέρ, εκείνη τη φορά με διαφορετικά καθήκοντα: ήταν η νικήτρια του τροπαίου Chopard (Trophée Chopard 2014), μέσω του οποίου ο ελβετικός οίκος κοσμημάτων συμβάλλει έμπρακτα στην καλλιτεχνική λάμψη του Φεστιβάλ των Καννών, επιβεβαιώνοντας συγχρόνως την υποστήριξή του στην κινηματογραφική δημιουργία.

Η επιστροφή της Αντέλ

Οπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, εφέτος, έξι χρόνια μετά τον θρίαμβο της «Ζωής της Αντέλ», η Εξαρχόπουλος με την παρουσία της στην ταινία της Ζιστίν Τριέ «Sibyl» προκάλεσε και πάλι θόρυβο στην Κρουαζέτ. Μαζί με την πολύ καλή ηθοποιό Βιρζινί Εφιρά η Αντέλ συμπρωταγωνιστεί σε μια ευαίσθητη ταινία που αφηγείται την ιστορία της επιστροφής μιας γυναίκας στο πάθος της νιότης της, που αυτή τη φορά είναι το πάθος της λογοτεχνίας. Ο αντίκτυπος της «Sibyl», βέβαια, όπως εύκολα μπορεί να προβλέψει κάποιος, δεν στάθηκε ανάλογος με εκείνον της «Ζωής της Αντέλ». Δείχνει όμως τη σταθερά ανοδική πορεία μιας εργατικής και ειλικρινά αφοσιωμένης στη δουλειά της ηθοποιού, η οποία έχει επιλέξει να αντιμετωπίζει με cool διάθεση τη ζωή. Εξάλλου, μετά την «Αντέλ» η… Αντέλ ποτέ δεν χάθηκε. Αντιθέτως, την έχουμε δει σε αρκετές καλές ταινίες. Ανάμεσά τους το «Μη φέρνεις λουλούδια» (2017) του Μίκαελ Ρόσκαμ, το χρονικό ενός παθιασμένου έρωτα ανάμεσα σε έναν κακοποιό (Ματίας Σέναρτς) και μια ελκυστική γυναίκα οδηγό αγώνων ταχύτητας, και το «Σε τέσσερις χρόνους» (2016) του Αρνό Ντε Παγιέ, όπου η Εξαρχόπουλος υποδύθηκε ένα πεινασμένο για σεξ θηλυκό που αρέσκεται να προκαλεί τους άνδρες.

Οταν τη συνάντησα για πρώτη φορά στις Κάννες το 2013, η Αντέλ Εξαρχόπουλος είχε δηλώσει ότι παρά το ελληνικό επώνυμό της η μόνη σχέση της με την Ελλάδα ήταν ο προπάππους της. Και το τυρί φέτα που της άρεσε πολύ. Τότε ήταν ένα κορίτσι σε μόνιμη ένταση, που κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, που δεν χαμογελούσε ιδιαίτερα και που μιλούσε πάρα πολύ γρήγορα – σχεδόν επιθετικά. Για την ελληνική αποστολή η καταγωγή της ήταν ασφαλώς ένα θέμα, το ίδιο και το γεγονός ότι δεν είχε έρθει ποτέ εδώ στην Ελλάδα. «Σας υπόσχομαι ότι θα έρθω» μου είχε πει χαρακτηριστικά όταν τη συνάντησα και πράγματι τήρησε την «υπόσχεσή» της, γιατί στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας της ίδιας χρονιάς, που ακολούθησε τη βράβευση της ταινίας στις Κάννες, η Αντέλ έδωσε το «παρών» μαζί με τη μητέρα της αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. «Να με συγχωρήσετε που η επαφή μου με την Ελλάδα είναι ελάχιστη» είπε για την ελληνική καταγωγή της η Εξαρχόπουλος. «Ο προπάππους μου ήταν Ελληνας που πήγε στη Γαλλία με την προγιαγιά μου. Εφερε στον κόσμο τον παππού μου, ο οποίος έφερε στον κόσμο τον πατέρα μου. Το θέμα είναι ότι δεν τον γνώρισα ποτέ γιατί είπε στην προγιαγιά μου ότι θα πήγαινε να αγοράσει ένα κοτόπουλο και δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά…».

Μια ερώτηση που εύλογα δεχόταν κατά κόρον την εποχή της «Ζωής της Αντέλ» είναι αν πίστευε ότι η ζωή της θα άλλαζε ριζικά χάρη στην ταινία του Κεσίς. Απορούσε που τη ρωτούσαν όλοι αυτό το πράγμα και απαντούσε ότι όχι, δεν το πίστευε καθόλου, σε καμία περίπτωση δεν ένιωθε έτσι: «Είναι πιο cool να το αφήνεις να σε «πηγαίνει» χωρίς να ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξη από το να πιέζεις εσύ τις καταστάσεις».

Εξάλλου δεν ξεπετάχτηκε από τη μία στιγμή στην άλλη – αν και όλος ο κόσμος την ανακάλυψε στη «Ζωή της Αντέλ», όταν δεν είχε ακόμη κλείσει τα 20. Η αλήθεια είναι ότι η Εξαρχόπουλος είχε ήδη βγει στο θέατρο από πολύ νωρίς, σε ηλικία μόλις οκτώ ετών. Υπήρξε μέλος θεατρικής ομάδας με την οποία πειραματιζόταν και αυτοσχεδίαζε. Πήρε μέρος στο πρώτο της κάστινγκ στα 12 της χρόνια και το γεγονός ότι δεν κέρδισε τότε τον ρόλο δεν την είχε αποθαρρύνει. Οπως η ίδια έχει δηλώσει «αυτά τα πράγματα συμβαίνουν». Μέσω των επαφών που άρχισε να αποκτά, το όνομά της σιγά-σιγά και στόμα με στόμα έγινε σχετικά γνωστό και κάποια στιγμή τής ζητήθηκε να παίξει σε μια ταινία μικρού μήκους. Στην ουσία ήταν μία εβδομάδα εθελοντικής εργασίας στη Βρετάνη. Από εκεί και μετά βρήκε τον δρόμο της μπροστά από τις κάμερες…

Ανθρωπος του ενστίκτου

Το ενδιαφέρον είναι ότι η υποκριτική δεν υπήρξε ποτέ προτεραιότητα της Αντέλ Εξαρχόπουλος. Σύµφωνα µε δηλώσεις της ίδιας, ενώ της άρεσαν (όπως αρέσουν στον καθένα) οι ταινίες και το θέατρο, αυτό το οποίο στην πραγµατικότητα ήθελε να κάνει στη ζωή της – σε µία φάση της τουλάχιστον – ήταν να εργαστεί ως ψυχολόγος φυλακών. Το γιατί δεν µπορούσε ούτε η ίδια να το εξηγήσει. Οταν την είχα ρωτήσει σε µία από τις τρεις µέχρι σήµερα συναντήσεις µας το απέδωσε στην τάση της να παρατηρεί τους ανθρώπους. «Αναζητώ τις αιτίες που κάνουν κάποιον να φέρεται όπως φέρεται και προσπαθώ να ερµηνεύσω τη συµπεριφορά του. Ενα άτοµο που βρίσκεται στη φυλακή είναι φυσικό να προκαλεί την περιέργεια. Γιατί βρέθηκε εκεί; Αλλά ξέρετε κάτι; Και ο ηθοποιός κάπως έτσι σκέφτεται όταν ερευνά έναν ρόλο που πρόκειται να υποδυθεί».

Βέβαια, κακά τα ψέµατα. Υπάρχουν ρόλοι που µπορούν να κυνηγούν έναν ηθοποιό σε όλη του τη ζωή και η Αντέλ της «Ζωής της Αντέλ» ανήκει σε αυτούς. Η Εξαρχόπουλος πολύ δύσκολα θα ξεφύγει από τη σκιά του. Ηταν πολύ απαιτητικός ρόλος, όχι µόνο σωµατικά αλλά και συναισθηµατικά. Αν και δεν είπε ποτέ πώς κατάφερε να κερδίσει την εµπιστοσύνη του Αµπντελατίφ Κεσίς («θα πρέπει να ρωτήσετε τον ίδιο»), πιστεύει ότι «η εµπιστοσύνη είναι κάτι που δηµιουργείται σταδιακά. Η εµπιστοσύνη ωριµάζει σιγά-σιγά µέσα µας και θυµάµαι ότι στην αρχή βγαίναµε µε τον Αµπντέλ για φαγητό ή ποτό και µου ζητούσε να µιλήσω για τον εαυτό µου. Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο, δεν µου αρέσει να µιλώ για τα προσωπικά µου. Οµως ο Αµπντέλ είναι σκηνοθέτης του ενστίκτου και θέλει να σε τσεκάρει. Οπως κι εγώ. Ανθρωπος του ενστίκτου είµαι». Ανθρωπος του ενστίκτου όχι μόνον στα επαγγελματικά αλλά και στην προσωπική της ζωή, η Αντέλ Εξαρχόπουλος έγινε μητέρα πριν από δύο χρόνια. Τον Μάρτιο του 2017 ανακοίνωσε ότι πατέρας του Ισμαέλ Φρεμόν, του γιου που έναν μήνα αργότερα θα έφερνε στον κόσμο, είναι ο γάλλος ράπερ Μοργκάν Φρεμόν, γνωστός και ως Ντουμς. Το ζευγάρι δεν παντρεύτηκε ποτέ.