Για έναν ολόκληρο μήνα το ανδρικό (και όχι μόνο) κοινό χόρτασε μπροστά στην τηλεόραση ποδόσφαιρο. Ενδεικτικά, στο ματς Ισπανία – Κροατία, που τελείωσε με έναν θρίαμβο των Ισπανών στην παράταση με 5-3, το μερίδιο τηλεθέασης (ειδικά) του ανδρικού κοινού (σε κάθε ηλικία) έφτασε το 75%! Οι εθνικές ομάδες μάς είχαν λείψει. Νομίζω έτσι όπως εξελίχθηκε η διοργάνωση, δεν θυμηθήκαμε μόνο πόσο εντυπωσιακά μπορεί να είναι τα ματς ανάμεσα σε εθνικές ομάδες, αλλά θυμηθήκαμε και τα χαρακτηριστικά και τις διαφορές των ευρωπαϊκών λαών: βοήθησε και η απόφαση της UEFA να φιλοξενηθεί η διοργάνωση από δέκα διαφορετικές χώρες. Μην ανησυχείτε: δεν θα σας γράψω για ποδόσφαιρο. Απλά θα σας θυμίσω γιατί μπορεί να είναι εύγλωττο. Και αποκαλυπτικό.
Χάρη στο Euro είδαμε π.χ. τη διαφορά στην αντιμετώπιση της πανδημίας από χώρα σε χώρα. Οι Αγγλοι ήταν αρχικά πολύ φοβισμένοι: αρνήθηκαν να δώσουν ακόμα και προσκλήσεις για τους αξιωματούχους της UEFA στα πρώτα ματς, αλλά όταν κατάλαβαν πως η Εθνική τους θα διακρινόταν, μεγάλωσαν τη χωρητικότητα του ιστορικού Γουέμπλεϊ επιτρέποντας την έκδοση εισιτηρίων για το 75% της εξέδρας από το 25% που αρχικά προβλεπόταν! Οποιος έχει παρακολουθήσει τις παλινωδίες του Μπόρις Τζόνσον από την αρχή της πανδημίας δεν ένιωσε έκπληξη. Εκπληξη δεν υπήρξε φυσικά και για τους φόβους των Ισπανών και των Ιταλών. Το Μπιλμπάο αρνήθηκε να φιλοξενήσει τη διοργάνωση και οι Ισπανοί όρισαν τη Σεβίλλη ως έδρα των αρχικών τριών αγώνων της Εθνικής τους εν μέσω διαμαρτυριών: ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει τα περυσινά δράματα. Οι Ιταλοί αρνήθηκαν να επιτρέψουν στους Αγγλους να ταξιδέψουν στη Ρώμη, παρότι ήταν εμβολιασμένοι και είχαν και εισιτήρια, γιατί είχαν αμφιβολίες για το είδος των ελέγχων που θα γίνουν στο νησί: η μετάλλαξη Δέλτα φοβίζει όσο και η ανάμνηση των θυμάτων στη Λομβαρδία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
