«Μικροχαρής και υποτιμητική για τον λαό»

 Η αναθεωρητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει «διάλειμμα» εκλογιμότητας μιας θητείας για τους βουλευτές που έχουν εκλεγεί προηγουμένως σε τρεις διαδοχικές περιόδους, που όμως πρέπει η καθεμία να μην είναι μικρότερη των 32 μηνών! Λίγο μπερδεμένο; Σίγουρα πάντως περισσότερο αμήχανο, γιατί και θέλει να φανεί ως ρύθμιση εκκαθαριστική για τους αντιπαθητικούς στην εποχή μας πολιτικούς που «όλοι ίδιοι είναι», αλλά και τελικά δυσκολεύει τον παραμερισμό τους γιατί σπανιότατα υπάρχουν τρεις απανωτές Βουλές που διαρκούν τουλάχιστον 32 μήνες η καθεμία.

Ας όψεται η πολιτική αστάθεια, που αυτήν πρέπει πρώτα να πλήξουμε, γι’ αυτό και η πρόταση της ΝΔ καταργεί την καταχρηστική διάλυση της Βουλής με επίκληση σπουδαίου εθνικού λόγου!

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι και υποκριτική. Δικαιολογεί το όριο των θητειών «ώστε να μη δημιουργούνται όροι συναλλαγής με το εκλογικό σώμα».

Στην ίδια όμως σελίδα (4) της Αιτιολογικής Εκθεσης της πρότασης ΣΥΡΙΖΑ, για να δικαιολογηθεί ο κατακλυσμός δημοψηφισμάτων που προβλέπεται, γίνεται λόγος για μέτρα που «φέρνουν τον λαό στο προσκήνιο, διότι έτσι συγκροτούνται ισχυρές δημοκρατίες, όταν εμπιστεύονται και όχι όταν φοβούνται τη λαϊκή κρίση».

Πώς γίνεται όμως και να μη φοβόμαστε τη λαϊκή κρίση, και να φοβόμαστε συγχρόνως ότι μπορεί να περιέλθει σε όρους συναλλαγής με τους πολιτικούς;

Η διάταξη είναι προφανώς μικροχαρής και υποτιμητική για τον λαό, γιατί ενώ του δίνει δικαίωμα  σε 4 είδη δημοψηφισμάτων, δεν τον εμπιστεύεται για 4η στη σειρά εκλογή του ίδιου βουλευτή!  Αφήστε που αν αυτός ο υπέρμετρος περιορισμός του δικαιώματος του εκλέγεσθαι είχε ιστορικά ισχύσει, θα μας είχε στερήσει το έξοχο ποίημα του Καβάφη «Η Συνοδεία του Διονύσου»:

«Αυτά ο Δάμων κάμνει. Και κοντά σ’ αυτά

ο λογισμός του κάθε τόσο μελετά

την αμοιβή του από των Συρακουσών

τον βασιλέα, τρία τάλαντα, πολύ ποσόν.

Με τ’ άλλα του τα χρήματα κι αυτά μαζύ

σαν μπουν, ως εύπορος σπουδαία πια θα ζει,

και θα μπορεί να πολιτεύεται – χαρά! –

κι αυτός μες στην βουλή, κι αυτός στην αγορά».