Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Χάρης Βλαβιανός αναμετριέται με το χιούμορ, με την ειρωνεία ή και με το κωμικό στοιχείο. Οι Πλατωνικοί διάλογοι ή γιατί στο σπήλαιο κάνουν όλοι πάρτι (εκδ. Πατάκη) έλκουν την καταγωγή από δύο τουλάχιστον παλαιότερα βιβλία του: τα μικρά (λημματογραφικού τύπου) πεζά Britannica (2004) και την ποιητική συλλογή Σονέτα της συμφοράς (2011).
Το τωρινό, πάντως, βιβλίο δεν είναι ούτε χιουμοριστικά θησαυρίσματα ούτε ποιήματα ποιητικής και ποιητικού αναστοχασμού σε μια πορεία αποστασιοποιημένης αιώρησης ανάμεσα στο χαμηλό και το υψηλό. Υπάρχουν, βεβαίως, εδώ και το βρετανικό wit και ο εν μέρει ειρωνικός αυτοέλεγχος για ζητήματα της ποίησης και κάποια ψήγματα κωμωδίας. Εκείνο, παρ’ όλα αυτά που διαισθάνομαι πως βαθύτερα επιδιώκει με τα ανά χείρας πεζά του ο Βλαβιανός είναι να ανεβάσει την ένταση της ειρωνείας, μέσω των πολλαπλών του προσωπείων (πολλά έχουν αυτοβιογραφική αφετηρία), ενόσω θίγει το αδύνατο της επιτυχίας οιουδήποτε τελεσφόρου αποτελέσματος στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
