Νίκος Βούτσης: Αντί για αλαζονεία να πορευτούμε με ταπεινότητα-δικαιοσύνη

«Ηρθαμε για να μείνουμε, όσο θα έχουμε λαϊκή εντολή» δηλώνει ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, δίχως, ωστόσο, να διστάζει να εκπέμψει τα δικά του μηνύματα όσον αφορά το ύφος και το ήθος της «αριστερής διακυβέρνησης»: «Οχι, λοιπόν, αυταρέσκεια, αλαζονεία, οίηση και λοιπές παθογένειες της εξουσίας. Μόνο με δικαιοσύνη, σεμνότητα και ταπεινότητα, με θεσμική προσήλωση και δημοκρατική κουλτούρα, θα πορευθούμε» υπογραμμίζει στη συνέντευξη που ακολουθεί. Επισημαίνει δε ότι η κυβέρνηση εργάζεται και θα δοκιμαστεί στο έργο της «με βάση τη λαϊκή επιταγή για να κλείσει αυτός ο οδυνηρός ιστορικός κύκλος της λιτότητας και της φτωχοποίησης», ενώ εμφανίζεται αισιόδοξος κάνοντας λόγο για «νέα αυτοπεποίθηση και ελπίδα για μια συντεταγμένη και χρονικά προσδιορισμένη έξοδο από την κρίση». Ξεκαθαρίζει μάλιστα ότι «ο οδικός μας χάρτης δεν περιλαμβάνει εκλογές ούτε συμβιβασμούς και συμπράξεις με δυνάμεις που δεν τον ενστερνίζονται».

Κύριε Πρόεδρε, ακούγοντας κάποιος τον Πρωθυπουργό στο Υπουργικό Συμβούλιο να δηλώνει σχετικά με το πρόσφατο Eurogroup ότι έπειτα από έξι χρόνια διαρκών περικοπών και σκληρής λιτότητας είχαμε επιτέλους καλές ειδήσεις, αναρωτιέται: μήπως είναι νωρίς για θριαμβολογίες;

«Το θετικό πρόσημο στις εξελίξεις μπορεί υπό προϋποθέσεις να οριοθετήσει μια εποχή που θα χαρακτηρίζεται από μια νέα αυτοπεποίθηση και ελπίδα για μια συντεταγμένη και χρονικά προσδιορισμένη έξοδο από την κρίση. Κανείς δεν θριαμβολογεί, πώς θα μπορούσε άλλωστε, πάνω στα κοινωνικά ερείπια που έχουν σωρευτικά διαμορφωθεί στην εξαετία των Μνημονίων.

Είναι πολύ σημαντική όμως και καλή είδηση η ποιοτική επιτάχυνση που, χωρίς καμιά αμφιβολία, σηματοδοτεί την υπέρβαση ενός οδυνηρού κύκλου με επίκεντρο μια «πολλαπλά εκβιαζόμενη διαπραγμάτευση» και τη μετάπτωση σε έναν πολιτικό κύκλο «ουσιαστικής διακυβέρνησης» με προϋποθέσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την επίλυση καυτών θεμάτων της καθημερινότητας των πολιτών».

«Η συμφωνία του Ιουλίου, που μόλις τώρα περνάει την πρώτη αλλά αποφασιστική φάση αξιολόγησης, ήταν και είναι ένας προφανής οδυνηρός συμβιβασμός, καθώς εμπεριέχει μέτρα και στόχους που βεβαίως δεν αποτελούν προγραμματικές επιλογές και προτεραιότητες της αριστερής διακυβέρνησης.

Είναι πλέον όμως σαφές ότι το πλαίσιο αυτής της συμφωνίας αφενός προβλέπει πολύ μικρότερα πλεονάσματα για τα κρίσιμα χρόνια 2016 και 2017 από αυτά που η δεξιά διακυβέρνηση και οι πιο επιθετικοί κύκλοι της ΕΕ ήθελαν να επιβάλλουν στη χώρα. Αφετέρου επιτρέπει ένα διαφορετικό πρόσημο στρατηγικής, δηλαδή την απόρριψη των οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις και την επιλογή μιας άλλης «χημείας» μέτρων που οριακά συνιστούν και την απαρχή μιας δικαιότερης κοινωνικής αναδιανομής.

Μέσα στις παρούσες συνθήκες η φορολογική πρόταση και η ασφαλιστική μεταρρύθμιση, που βεβαίως επιδέχονται μελλοντικά σημαντικές βελτιώσεις υπέρ των αδυνάτων, αποτελούν και βασική επιλογή της κυβέρνησης, δεν μας τις έφεραν μεταφρασμένες…

Πορευόμαστε με ελπίδα, ευθύνη αλλά και περίσκεψη. Η «βίαιη ωρίμανση» αφήνει τα θετικά και τα αρνητικά της αποτυπώματα.

Τα ίδια τα οικονομικά αποτελέσματα του 2015, που «ξάφνιασαν» τους κύκλους της καταστροφολογικής ρητορείας, δείχνουν ότι το μήνυμα αυτό για μια αλλαγή πορείας που θα επιτρέπει την έξοδο από την ύφεση και την αντιμετώπιση της ανεργίας έχει περάσει, σε έναν μικρό έστω βαθμό, στον λαό, αλλά και στην πραγματική οικονομία».

«Η ερώτησή σας θα πρέπει να απευθύνεται από εδώ και πέρα κυρίως προς όσες πολιτικές δυνάμεις και δημοσιολογούντες μιλάνε με τους όρους μιας «αυτοεκπληρούμενης προφητείας», θεωρώντας ότι τα οικονομικά της χώρας μας θα πηγαίνουν συνεχώς «κατά διαόλου» και ότι αντί για θετική διόρθωση με ευχέρεια κοινωνικών πλεονασμάτων θα οδηγούμαστε το 2017 και το 2018 σε δήθεν υποχρεωτικό κόψιμο δαπανών, ακόμα και μισθών και συντάξεων! Αχρείαστος να είναι λοιπόν ο διορθωτής όταν θα είναι κόφτης!

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση εργάζεται και θα δοκιμαστεί στο έργο της με βάση τη λαϊκή επιταγή για να κλείσει αυτός ο οδυνηρός ιστορικός κύκλος της λιτότητας και της φτωχοποίησης. Από εκεί προκύπτει αυτή η «αισιοδοξία της βούλησης» που εδράζεται άλλωστε και σε πολύ σοβαρές εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών, των ίδιων των θεσμών, ότι η χώρα θα μπει σε πορεία ανάπτυξης ήδη μέσα στο 2016».

«Κανείς δεν πρέπει να επαναπαύεται, θα ήταν ανοησία όταν πράγματι ζήσαμε τις επιθετικές, τις πολεμικές στρατηγικές ακραίων διεθνών κύκλων εντός των λεγόμενων θεσμών και βεβαίως όσων δύο φορές κιόλας επένδυσαν στη λεγόμενη «αριστερή παρένθεση», υπονομεύοντας ανοιχτά τη διαπραγματευτική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μας έχουν και πάλι υποτιμήσει γιατί δεν έχουν αντιληφθεί τι έχει συμβεί στην κοινωνία. Ηρθαμε για να μείνουμε, όσο θα έχουμε λαϊκή εντολή.

Επιτρέπεται όμως να είμαστε πιο αισιόδοξοι από έναν νέο διαμορφούμενο συσχετισμό δυνάμεων στην ΕΕ με περισσότερη υποστήριξη της πολιτικής εναντίον της στρατηγικής της λιτότητας και με την οξύτητα που έχει λάβει η αντιπαράθεση για μεγάλα θέματα όπως για παράδειγμα η διαχείριση της κρίσης χρέους, που μόνο εμείς θέταμε πριν από ενάμιση χρόνο. Αλλωστε ο δεξιόστροφος επαρχιωτισμός μερίδας στελεχών της ΝΔ, που εγκαλούν αμέσως ή εμμέσως τους Ευρωπαίους και την κυρία Λαγκάρντ για «φιλοτσιπρική» πολιτική, είναι αδιάψευστος μάρτυρας για τα παραπάνω. Είναι οι ίδιοι που προπαγάνδιζαν άλλωστε τη βιωσιμότητα του χρέους!».

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μίλησε προσφάτως για «αυταπάτες» –αν και, απ’ ό,τι θυμάμαι, πρώτος εσείς είχατε πει ότι «φλερτάραμε με πολιτικές αυταπάτες». Και το ερώτημα είναι: μήπως και αυτή τη φορά πρόκειται για αυταπάτες;

«Ο Πρωθυπουργός πολύ σωστά έκανε ευθέως μέτωπο απέναντι στη βρώμικη πολιτική προπαγάνδα όλης της αντιπολίτευσης, εκτός ΚΚΕ, το οποίο μας εξέθεσε τη δική του κριτική άποψη περί συνειδητής και συνεχιζόμενης ψευδολογίας. Αυτός ο επικίνδυνος λαϊκισμός που ισοπεδώνει οράματα, διαψεύσεις, συμβιβασμούς σε απολίτικους χαρακτηρισμούς για «ψεύτες και κλέφτες» είναι απολύτως άσφαιρος σε ό,τι αφορά την παρούσα κυβέρνηση και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Οπως και οι άναρθρες απολίτικες κραυγές περί «προδοτών» για όλους τους σημερινούς πολιτειακούς παράγοντες.

Αλλωστε ο ίδιος ο λαός μας, στις 20 Σεπτεμβρίου του 2015, τέθηκε ενώπιον αυτών των διλημμάτων, καθώς άλλες πολιτικές δυνάμεις, σχηματικά εξ αριστερών, ζητούσαν την καταψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα μιας «προδοσίας», άλλες δε δυνάμεις –προφανώς από τα δεξιά –ζητούσαν το ίδιο, με επιχείρημα το δήθεν ψευδεπίγραφο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».

Ενα μεγάλο τμήμα του λαού μας, με σαφή γνώση όλων των δραματικών καταστάσεων που σηματοδότησαν το επτάμηνο της πρώτης διακυβέρνησης της Αριστεράς και τη συνομολογηθείσα συμφωνία του Ιουλίου, έδωσε την απάντησή του.

Βεβαίως, κατά τα άλλα μπορούμε ατομικά αλλά και συλλογικά στο κυβερνητικό αφήγημα να εντάξουμε απόψεις, εγώ το έχω κάνει επανειλημμένα, που ως υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις πριν από την ανάληψη της διακυβέρνησης δεν αντιστοιχούσαν στον διαμορφωμένο συσχετισμό δυνάμεων διεθνώς ή ιδιαίτερα μέσα στην ΕΕ».

Θεωρείτε ότι μπορεί να έχει τύχη, να έχει μέλλον μια «Αριστερά του Μνημονίου»;

«Μετά από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, όπου έγινε η «εκτίναξη» του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27%, επακολούθησαν τέσσερις εκλογικές μάχες στις οποίες κατεγράφη με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η σαφής σχετικά πλειοψηφική επιλογή του λαού μας για να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της διαχείρισης αυτής της πρωτοφανούς κρίσης που έχει οδηγήσει στα όρια της ανθρωπιστικής καταστροφής. Ο λαός βεβαίως δεν αποθεώνει αλλά δίνει τα δικά του «κύματα» ανοχής, κριτικής ή και απογοήτευσης. Μαζί με την κουλτούρα αλληλεγγύης και στήριξης προσφύγων και αδυνάτων.

Η αξιωματική αντιπολίτευση διά του κ. Μητσοτάκη ονομάτισε όλες αυτές τις εξελίξεις «πολιτικό ατύχημα για τη χώρα» και τα παραδοσιακά κέντρα διαπλοκής, εγχώρια και διεθνή, βυσσοδομούν εναντίον της «ελληνικής εξαίρεσης».

Εργαζόμαστε για να βγει η χώρα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις και την αντιδημοκρατική επιτήρηση. Το έργο κρίνεται καθημερινά και θα αποτιμηθεί στη λήξη της κοινοβουλευτικής περιόδου. Δεν επιλέξαμε την αυτόβουλη απομάκρυνση από την κυβέρνηση, δηλαδή την απόσυρση της ευθύνης έναντι της πεποίθησης, γιατί αυτό θα ήταν μια ιστορική ανεπίστρεπτη ήττα για την Αριστερά».

«Η συνομολόγηση ενός σαφούς οδικού χάρτη για την ουσιαστική απομείωση του χρέους είναι μια πολύ σοβαρή εξέλιξη, γιατί επιτέλους αφορά την ουσία του προβλήματος και εκθέτει ιστορικά απόψεις από πολιτικούς χωρών όπως η Γερμανία, η οποία τουλάχιστον δύο φορές έχει ευεργετηθεί στο όνομα της αλληλεγγύης για τα δικά της χρέη. Το ελληνικό Σύνταγμα και η Βουλή βρίσκονται ουσιαστικά εν ισχύι και όλες οι αποφάσεις που αφορούν την υλοποίηση δεσμεύσεων της χώρας λαμβάνονται και θα λαμβάνονται με την τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών».

«Χρειάζεται όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η διακυβέρνηση δεν πρέπει να οδηγεί σε μια τυπική διαχείριση όπου «όλοι γινόμαστε ίδιοι», ότι η ηγεμονία, πολιτική και κοινωνική, είναι διαχρονικά ζητούμενο και ότι η εξουσία ανήκει ακόμα σε κατεστημένες δομές και αδηφάγα συμφέροντα.

Οχι λοιπόν αυταρέσκεια, αλαζονεία, οίηση και λοιπές παθογένειες της εξουσίας. Μόνο με δικαιοσύνη, σεμνότητα και ταπεινότητα, με θεσμική προσήλωση και δημοκρατική κουλτούρα, θα πορευτούμε με παρόν το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» που τόσο ενοχλεί την πολιτική και κοινωνική Δεξιά».