Μια συγκέντρωση στο Λονδίνο, μια εκλογική αναμέτρηση στη Γερμανία και μια δημοσκόπηση στη Γαλλία ανέδειξαν το περασμένο Σαββατοκύριακο τη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Αν και διαφέρουν σε πολιτική βαρύτητα, τα τρία γεγονότα φανερώνουν ταυτόχρονα την αδυναμία των κυβερνήσεων να απαντήσουν στην κινδυνολογία, στα μηνύματα ξενοφοβίας και ρατσιστικού μίσους, αλλά κυρίως να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας-οικονομικά και κοινωνικά που ταλανίζουν τους Ευρωπαίους.
Οι 150.000 διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Λονδίνου δεν ανταποκρίθηκαν σε κάλεσμα του λαϊκιστή Νάιτζελ Φαράζ, αλλά στην πρόσκληση του διαβοήτου Τόμι Ρόμπινσον να «ενώσουν το Βασίλειο». Άκουσαν τον Ρόμπινσον, τον πλέον βίαιο Άγγλο εθνικιστή, αρχηγό συμμοριών χούλιγκανς και φασιστικών οργανώσεων (πέντε φορές καταδικασμένο σε ποινές φυλάκισης για επιθέσεις, απάτες, ναρκωτικά), να κάνει κήρυγμα για την «ελευθερία του λόγου», να κραυγάζει ότι «η Βρετανία ξύπνησε», και να δίνει πάσα στον δισεκατομμυριούχο Ίλον Μασκ ο οποίος μέσω video link είπε στους Βρετανούς ότι «έρχεται βία» και θα πρέπει να πολεμήσουν ή να πεθάνουν ενώ ζήτησε με θράσος τη διάλυση του βρετανικού Κοινοβουλίου και τη διεξαγωγή εκλογών. Μια άλλη «ατραξιόν» της συγκέντρωσης ήταν ο Γάλλος ηγέτης της πέραν της Λεπέν ακροδεξιάς, ο «ισλαμοφάγος» Ερίκ Ζεμούρ, που προειδοποίησε μέσω μεταφραστή τους Άγγλους ότι «κινδυνεύει η ελευθερία των λαών μας».
Στην εποχή των τεράτων η βρετανική ακροδεξιά
Στιγμιότυπο από την αντι-μεταναστευτική διαδήλωση που διοργάνωσε ο Βρετανός αντι-μεταναστευτικός ακτιβιστής Στίβεν Γιαξλεϊ-Λένον, γνωστός και ως Τόμι Ρόμπινσον.
Σε μια άλλη εποχή το σκηνικό (εμπλουτισμένο από αυτοαποκαλούμενους χριστιανούς Μαορί που εκτέλεσαν πολεμικό χορό σκίζοντας με νύχια και με δόντια σημαίες του ISIS και της …Παλαιστίνης) ίσως να προκαλούσε γέλιο. Όχι όμως στην εποχή των τεράτων, όχι σε μια τέτοια επίδειξη δύναμης της βρετανικής ακροδεξιάς. Απέναντι σε όλους αυτούς, ακόμα και ο κουστουμαρισμένος Φαράζ (που προηγείται στις δημοσκοπήσεις) αισθάνθηκε την ανάγκη να κρατήσει αποστάσεις, αποφεύγοντας όμως να έλθει σε πλήρη ρήξη με τον Μασκ.
Ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ δήλωσε ότι ο λαός έχει το δικαίωμα να διαδηλώνει όμως η Βρετανία δεν θα παραδώσει τη σημαία της σε εκείνους που θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν για να διχάσουν τη χώρα ενώ συνεργάτες του ανέφεραν ότι δεν θα ληφθούν μέτρα σε βάρος του Μασκ, που ούτε λίγο ούτε πολύ κήρυξε μια ακροδεξιά επανάσταση στη Βρετανία. Παραμονές της επίσημης επίσκεψης του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η κυβέρνηση Στάρμερ δεν θα ήθελε να ανοίξει ακόμα ένα μέτωπο.
Δεξιότερα της Λεπέν κινείται η ακροδεξιά στη Γαλλία
H Μαρίν Λε Πεν με τον Ζορντάν Μπαρντελά. Τον ανέδειξε στο χώρο της γαλλικής ακροδεξιάς και πλέον εκείνος κινείται δεξιότερα αυτής και συγκεντρώνει μεγαλύτερο ποσοστό στις προτιμήσεις των γάλλων ακροδεξιών ψηφοφόρων
Την ίδια ώρα στη Γαλλία, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έβλεπε τη δημοτικότητά του να πέφτει ακόμα 7 μονάδες από τον Ιούλιο και να κατρακυλά στο 17% με τις αρνητικές γνώμες να εκτοξεύονται στο 79%. Ο Σεμπαστιέν Λακορνί, ο πέμπτος πρωθυπουργός που διόρισε ο Μακρόν, είναι σχεδόν άγνωστος στους πολίτες (44% είπαν πως δεν είναι σε θέση να εκφέρουν γνώμη στη δημοσκόπηση IPSOS/CESI ) ενώ μόλις 20% πιστεύουν πως θα επιτύχει το έργο που του ανέθεσε ο Μακρόν, δηλαδή να περάσει τον προϋπολογισμό από τη Βουλή σε ένα συμβιβασμό με μέρος της αντιπολίτευσης.
Όσο μειώνεται η απήχηση του προέδρου Μακρόν, τόσο μεγαλώνει η επιρροή της ακροδεξιάς στην κούρσα για τις προεδρικές κάλπες του 2027. Ο Ζορντάν Μπαρντελά προηγείται με 35% θετικές γνώμες και ακολουθεί η Μαρίν Λε Πεν (που ανέδειξε τον Μπαρντελά στην ηγεσία της Εθνικής Συσπείρωσης) με 32%. Τα μεγαλύτερα προβλήματα για τους Γάλλους είναι η αγοραστική δύναμη (51%), το ασφαλιστικό (41%), το δημόσιο χρέος/έλλειμα (33%) και το μεταναστευτικό (30%).
Πανηγυρίζει η γερμανική ακροδεξιά
Ένα απτό αποτέλεσμα για το οποίο πανηγυρίζει η ευρωπαϊκή ακροδεξιά είναι εκείνο της κάλπης στη Γερμανία. Στις δημοτικές εκλογές που έγιναν την Κυριακή στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, το πολυπληθέστερο κρατίδιο της χώρας, επικράτησαν μεν οι Χριστιανοδημοκράτες του καγκελάριου Μερτς με 33% και ακολουθούν οι συγκυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες με 22% όμως η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) σχεδόν τριπλασίασε τη δύναμή της στο 15%, φτάνοντας μάλιστα μέχρι το 19% σε δήμους με βιομηχανικές μονάδες και υψηλό ποσοστό μεταναστών. Τις μεγαλύτερες απώλειες υπέστησαν οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι ενώ άνοδο σημείωσε η Αριστερά.
Η κυβέρνηση Μερτς πήρε μια ανάσα, όμως το εκλογικό αποτέλεσμα στο κρατίδιο των 18 εκατομμυρίων κατοίκων φανερώνει ότι η ακροδεξιά που έχει τα μεγαλύτερα προπύργιά της στην ανατολική Γερμανία, δυναμώνει απειλητικά και στη δυτική Γερμανία. Το μεγάλο ερώτημα τώρα αφορά τον δεύτερο γύρο, τη μεθεπόμενη Κυριακή. Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες δηλώνουν προσηλωμένοι στον «υγειονομικό αποκλεισμό» της AfD, δηλαδή στη στήριξη των υποψηφίων του ενός κόμματος από το άλλο, προκειμένου να ηττηθεί η ακροδεξιά. Εφόσον ο επαναληπτικός γύρος αποκτά δημοψηφισματικό χαρακτήρα, δεν αποκλείονται εκπλήξεις, ανάλογα με τη συμμετοχή, τις πολιτικές «συγγένειες» ίσως και την «ξένη ανάμιξη».
Η κυβέρνηση του Βερολίνου κατηγορεί τη Ρωσία ότι επιχειρεί διαρκώς παρεμβάσεις στις γερμανικές εσωτερικές υποθέσεις αλλά είναι επίσης νωπές οι μνήμες από τις επεμβάσεις του Ίλον Μασκ στις βουλευτικές εκλογές υπέρ της AfD. Η άνευ προηγουμένου παρέμβαση του δισεκατομμυριούχου στη μεγάλη συγκέντρωση στο Λονδίνο, δείχνει ότι παραμένει προσηλωμένος στην ατζέντα του.
