Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε, την Παρασκευή, το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών και ανακοίνωσε ότι μέχρι τις αρχές του νέου χρόνου τίθενται σε κυκλοφορία 250 ηλεκτροκίνητα λεωφορεία στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Ευπρόσδεκτα, είναι βέβαιο ότι θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση των συγκοινωνιών στα δύο μεγαλύτερα αστικά πολεοδομικά συγκροτήματα της χώρας. Θα αναβαθμίσουν την καθημερινότητα όσων χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες για να μετακινηθούν, για να πάνε στη δουλειά τους.
Όμως, αυτές τις ημέρες του φοβερού και τρομερού καύσωνα, τι θα έβλεπε ο Πρωθυπουργός αν είχε την ιδέα να κάνει, μαζί με τους υπουργούς του, τη διαδρομή Πειραιά-Κηφισιά επιβιβαζόμενος στο 550; Τι συμπέρασμα θα έβγαζε; Διευκόλυνε η κυβέρνηση τη ζωή των πολιτών που χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς ή τους την έκανε ακόμα δυσκολότερη;
Για να δούμε λοιπόν την εικόνα. Πρώτα από όλα ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα έπρεπε να περιμένουν μισή ώρα μέσα στο λιοπύρι για να φανεί το λεωφορείο. Μέχρι τότε θα είχαν κάνει ήδη ένα-δύο μπάνια στον ιδρώτα. Με το που έφτανε το λεωφορείο θα δοκίμαζαν μια δυσάρεστη έκπληξη. Τις ώρες αιχμής, δηλαδή τις ώρες που ο κόσμος πάει και φεύγει από η δουλειά του, θα έπρεπε να στριμωχτεί σαν τη σαρδέλα για να μπορέσει να χωρέσει. Εκείνη τη στιγμή θα άκουγε «καλά δεν μπορούσαν να βάλουν περισσότερα δρομολόγια»; Τι θα απαντούσε;
Στη συνέχεια μέσα στο λεωφορείο θα έπρεπε να υπομείνει, πέραν του στριμώγματος, φωνές, διαπληκτισμούς, τσακωμούς. Η αφόρητη ζέστη σε συνδυασμό με το στρίμωγμα, δημιουργεί εκνευρισμό. Όλοι είναι έτοιμοι να τσακωθούν με όλους . Θα άκουγε «ανοίχτε τα παράθυρα, σκάμε». Θα άκουγε την απάντηση «αν ανοίξουμε τα παράθυρα θα χαθεί ο κλιματισμός». Θα άκουγε και το «ποιος κλιματισμός, πλάκα μας κάνετε;» Γιατί υπάρχουν λεωφορεία με κλιματισμό. Υπάρχουν και αυτά που δεν έχουν.
Ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί ενδεχομένως να γινόντουσαν αυτόπτες μάρτυρες ενός εκνευρισμού που οδήγησε κάποιους θερμόαιμους ή ανεγκέφαλους να σπάνε με γροθιές(!) τα μηχανήματα επικύρωσης των εισιτηρίων. Λίγο το κακό, αφού είναι λίγοι αυτοί που τα χρησιμοποιούν.
Τι άλλο θα έβλεπε ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί;
Τον κόσμο που χρησιμοποιεί τα λεωφορεία. Δεν θα έβλεπε κυβερνητικούς αξιωματούχους. Θα έβλεπε τον κόσμο της εργασίας. Αυτόν που για να πάει κάθε πρωί στη δουλειά του και να φύγει μετά θα πρέπει να κολυμπήσει στον ιδρώτα. Αυτόν που θα πρέπει να κάνει υπομονή. Αυτόν που τις ημέρες του καύσωνα βλέπει την καθημερινότητα του να μετατρέπεται σε αγώνα επιβίωσης.
Είναι βέβαιο ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα έβρισκε καμία απολύτως δικαιολογία. Θα ρωτούσε «καλά ξέραμε ότι έρχεται καύσωνας, γιατί υποβάλλουμε τον κόσμο της εργασίας σε αυτή την απίστευτη ταλαιπωρία;» Δεν γνωρίζω αν στον επόμενο καύσωνα ο Πρωθυπουργός υιοθετήσει την ιδέα να επιβιβαστεί στο 550 ή στο 608 ή στο Α2.
Ελπίζω όμως αν το κάνει να μην αντιμετωπίσει το μαρτύριο των χιλιάδων επιβατών που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν το αυτοκίνητο τους, να βάλουν τον κλιματιστικό τους και να πάνε στις δουλειές τους. Σε αυτόν τον κόσμο οφείλεται σεβασμός. Στην πράξη, όχι στα λόγια.
