Τις διώξεις που υπέστησαν οι Έλληνες της Ίμβρου περιέγραψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο MEGA και τον Ανδρέα Ρομπόπουλο.
«Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό και στην Κεντρική Σχολή, ακόμα ήταν καλές οι συνθήκες διαβίωσης των Ιμβρίων. Η Κεντρική Σχολή που προσέφερε πολλά στην παιδεία των Ιμβρίων λειτούργησε μόνον 12 χρόνια, από το 1952 έως το 1964, που μας την έκλεισαν. Τότε άρχισαν τα πέτρινα χρόνια, στην δεκαετία του 1960. Και το μεγαλύτερο πλήγμα ήταν η αναστολή της λειτουργίας των ομογενειακών σχολείων τόσο της Κεντρικής Σχολής όσο και των δημοτικών σχολείων στα χωριά της Ίμβρου. Επίσης έγιναν απαλλοτριώσεις των γαιών μας. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Ίμβριοι ασχολούνταν με γεωργία και κτηνοτροφία, χωρίς να έχουν την γη τους, δεν μπορούσαν να επιβιώσουν. Και αυτός ήταν ένας βασικός λόγος του εκπατρισμού των Ιμβρίων» σημείωσε ο κ. Βαρθολομαίος.
Αναφερόμενος στις αγροτικές φυλακές που έχτισε το τουρκικό κράτος στην Ίμβρο, εξήγησε ότι «χτίστηκαν επί γης που αφαιρέθηκε βιαίως από γη Ρωμιών. Υπήρχε υποτυπώδες αντίτιμο, αλλά ήταν ευτελές το ποσόν. Πολλοί συμπατριώτες μου καλά έκαναν και δεν πήγαν να το εισπράξουν. Έτσι διατηρήθηκε στη μνήμη όλων μας εδώ ότι μας αφαιρέθηκαν βιαίως, αυθαιρέτως και αδίκως αυτά που μας ανήκουν. Κανονικά θα έπρεπε τα κτήματα που μας αφαιρέθηκαν, να αποδοθούν στους παλαιούς ιδιοκτήτες ή τους κληρονόμους τους».
Παράλληλα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης χαρακτήρισε «ευλογία Θεού» την επαναλειτουργία σχολείων στην Ίμβρο «μετά από μισό αιώνας σιωπής». «Υπάρχει μια αναγέννηση, μια ζωντάνια. Επαναπατρίστηκαν μερικές οικογένειες Ιμβρίων» πρόσθεσε.
Τέλος, περιέγραψε τα συναισθήματά του όταν επισκέπτεται την πατρίδα του, την Ίμβρο. «Αφήνω κατά μέρος την ιδιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχου και ξανά γίνομαι Ίμβριος. Ξανά γίνομαι το παιδί των Αγίων Θεοδώρων. Στο σπίτι μου νιώθω ότι είμαι ο μικρός Δημήτρης που έπαιζε με τα αδέρφια και τους φίλους του. Αισθάνομαι ότι δεν πέρασαν πολλά χρόνια. Εξήντα χρόνια ιεροσύνης, 81 ζωής».
