Οι «αποκαλύψεις» των διασταυρώσεων των ασφαλιστικών ταμείων, για τις χιλιάδες των «ξύπνιων» που απομυζούσαν μη δικαιούμενοι τις συντάξεις τεθνεώτων ,συγγενών ή και όχι, αφενός καταδεικνύουν το μέγεθος του «τσίρκου» που αυτό-αποκαλείται ως «κράτος», αφετέρου προσφέρουν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία κάλυψης απαραίτητων κενών στην λειτουργία του.
Καταρχήν, απαιτείται ειδικός προς τούτο νόμος, με τον οποίο οι επί σειρά ετών εκμεταλλευόμενοι τους πόρους ενός ελλειμματικού προϋπολογισμού κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης, να υποχρεούνται, πέραν της επιστροφής (εντόκως ή μη, δεν έχει σημασία για την ώρα) των όποιων ποσών, να υποχρεούνται να προσφέρουν αμισθί κοινωνική εργασία όπου υπάρχει ανάγκη, στα όρια της περιοχής διαμονής τους. Άλλωστε, η νομοθεσία (περί κατάχρησης, υπεξαίρεσης, ψευδούς δήλωσης, είσπραξης αχρεωστήτως καταβληθέντων, βαρειάς αμέλειας περί την υπηρεσία κ.ά) προβλέπει σχετικά τα πάντα. Εκτός και εάν η επίκληση του Νόμου είναι a la carte.
Ο θεσμός είναι ήδη εφαρμόσιμος στην περίπτωση π.χ. των αντιρρησιών συνείδησης, για θρησκευτικούς ή και προσωπικούς λόγους, άρνησης ένοπλης ή ένστολης θητείας. Σε άλλες χώρες, ακόμη και πλημμελήματα υπάγονται σε παρόμοια αντιμετώπιση.
Τα κενά και οι ελλείψεις είναι γνωστά: Καθαριότητα, φύλαξη, βοηθητικές εργασίες σε νοσοκομεία και ιδρύματα, πρόληψη δασικών πυρκαϊών, επίβλεψη χώρων ψυχαγωγίας μικρών παιδιών κ.ά.
Υποθέτω ότι, αντιρρήσεις στην εν λόγω πρόταση δεν πρέπει να υπάρχουν. Ιδιαίτερα από τους συνήθεις «κήνσορες» περί κοινωνικού κράτους και παροχής προνοιακής βοήθειας στους «μη έχοντες», περιμένω την θετική τους συμβολή.
Φυσικά, για τους γνωστούς λόγους περί «προσωπικών δεδομένων», η ταυτότητα των «ποντικών» οφείλει να παραμένει εντός του σχετικού «φακέλλου», αποκλειομένης κάθε κοινοποίησης προς τρίτους.
Σκέπτεσθε κάτι καλύτερο;
