Όταν, με το καλό, εξακριβωθεί το σύνολο των λάθρα ωφεληθέντων από την είσπραξη μη δικαιουμένων συντάξεων, ζώντων ή και απελθόντων εις τας «αιωνίους μονάς», θα ήθελα να πληροφορηθώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον:
α. Την αντίδραση των κατ’ επάγγελμα «προστατών» του λαού
β. Τις προτάσεις ενός εκάστου για την τιμωρία όσων καρπώθηκαν με διάφορα μέσα και μεθόδους (πλαστογραφία, πλαστοπροσωπία, απόκρυψη σπουδαίου γεγονότος παράγοντος ζημιογόνο αποτέλεσμα για το δημόσιο συμφέρον κ.τ.λ) αναλόγως της διάρκειας της διάπραξης του αδικήματος και του ύψους της ζημίας.
γ.Τις απόψεις τους για την δημοσιοποίηση των στοιχείων όσων όντως οφελήθηκαν, δεδομένου ότι είναι πιθανόν άλλοι να τα εισέπρατταν επ’ ονόματί τους, εν αγνοία τους.
Πάντως, εκπληκτικό είναι το γεγονός πως, περισσότερο από 0,5 εκ. συντάξεις καταβάλλονταν χωρίς την ύπαρξη Α.Μ.Κ.Α. και Α.Φ.Μ, στοιχεία που αποτελούν ικανή και αναγκαία συνήθως προϋπόθεση απονομής του αντίστοιχου δικαιώματος.
Οι αρμόδιοι των δ/νσεων Πληροφορικής των διαφόρων φορέων κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να παράσχουν κάποιες εξηγήσεις για την διαχρονική τους αμέλεια που συνέβαλε στην ύπαρξη του φαινομένου.
Ενδεχομένως, ο χαρακτηρισμός του αδικήματος ως «ιδιωνύμου», ιδιαίτερα εάν αφορά σε συντάξεις τεθνεώτων, εκτός των μη δικαιουμένων, πολυτέκνων «αγάμων» θυγατέρων και αδελφών αρχικών δικαιούχων κ.τ.λ, ίσως είναι μια πρόταση που πρέπει να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Θα είναι παράλληλα μια «χρυσή» ευκαιρία να δούμε ποιοι και πόσο ακριβώς εννοούν αυτά που διακηρύττουν -urbi et orbi- περί «δικαιοσύνης», «δημοκρατίας», «λαϊκών κατακτήσεων» κ.ο.κ.
Η επιστροφή των «κλεμμένων» (προσοχή κ. διορθωτά) πρέπει να συνοδεύεται και από το ανάλογο κόστος της ζημίας του κρατικού «ταμείου», εν ανάγκη και με παροχή «κοινωνικής εργασίας» όπου υπάρχει ζήτηση χωρίς ανάλογη προσφορά.