Μας συμβαίνει πράγματι το να μη θέλουμε να ξεφύγουμε από την αβέβαιη καθημερινότητά μας και μάλλον είναι η πρώτη φορά και σε βαθμό υπερθετικό! Αν επιχειρήσεις να εκδράμεις και σκεφτείς μόνο ένα δευτερόλεπτο, σου είναι αρκετό για να αναβάλλεις και πράγματι, αναβολή στην αναβολή κάθισα ,καθίσαμε στον καναπέ και αλλάζουμε παραστάσεις μέσω της τηλεόρασης που ενώ κάποτε τη στέλναμε στο πυρ το εξώτερον μας έγινε «ιδανική» συντροφιά στην -καθώς πρέπει- ζωή μας!
Καιρός να ξεχάσουμε και ορισμένα ρήματα όπως για παράδειγμα θέλω, επιθυμώ, λαχταρώ ,ποθώ. Και πού πάμε, μήπως υποβιβαζόμαστε σε τετράποδα, σε άνοα όντα ,αλλά όχι, γιατί εμείς σκεφτόμαστε το θάνατο ,εκείνα όχι. Να η διαφορά σκεφτόμαστε το θάνατο, γιατί δεν έχουμε χρήματα, γιατί δεν μπορούμε να γιατροπορευτούμε ,δεν ονειρευόμαστε το μέλλον αλλά ζούμε έντονα το παρελθόν και μάλιστα εκείνο των προγόνων μας, το πολύ μακρινό τότε που υποταχτήκανε στη μεγάλη οθωμανική αυτοκρατορία! Αλλά σήμερα ,μέσα στην ευημερία, προέκυψε σχεδόν εν μία νυκτί η υποταγή μας στις «μεγάλες δυνάμεις»!
Πώς να το πω ,πάλι χειραγώγηση, που σημαίνει επίδραση, επίδραση των ισχυρών στην ανίσχυρη πλέον Ελλάδα, υποταγή στα σχέδια εκείνων που για την υστεροφημία τους, μας έριξαν κι ένα παραφουσκωμένο χρέος! Διστάζω να αποδράσω, το θεωρώ λιποταξία, σα να θέλω να εγκαταλείψω τη μάχη ,ενώ εκείνοι που πράξαν το κακό αποκτούν νέες εμπειρίες στα καινούρια τους ταξίδια !Διστάζω να προφέρω και το όνομα της χώρας μου ,σα να το φορολόγησαν κι αυτό και τρώω τα σύμφωνα, Ε- -Α-Α. Ναι κάπως έτσι μας θέλουν ανάπηρους στο μυαλό ,ανάπηρους στη σκέψη .Λιποτακτώ στην ιδέα μόνο ,να ξεφύγω ,γιατί τώρα όλοι με έχουν ανάγκη.
Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου ,οι συνέλληνες ,ένας πρέπει να στηρίξει τον άλλον .Αλληλεγγύη , εξαιτίας αυτών που καταβρόχθισαν και τα χλωρά και δε φυτρώνει τίποτα στον τόπο μας. Ακαθοδήγητοι εμείς οι Έλληνες, που δώσαμε τα φώτα μας τον πολιτισμό μας , που επινοήσαμε μια λέξη στο όνομα της σοφής επιτάχυνσης του λόγου, για να αποδίδεται με δυο και τρεις ή μόνο με την ίδια ελληνική λέξη από τους καθοδηγητές μας! Λιποτακτώ ακόμα και στη σκέψη να ξεφύγω από τη βάναυση καθημερινότητα γιατί το «καθήκον» έτσι όπως το ορίζουν οι ξένοι , με κατέστησε συνένοχο ,άλλωστε αυτό αποδεικνύει το καθημερινό κούρεμα των εσόδων μου, του μισθού μου ,της σύνταξής μου!
Εγώ ο άνεργος ,ο μεροκαματιάρης ,ο συνταξιούχος ,ο μισθωτός θα πρέπει να σκεφτώ πώς θα σώσω την πατρίδα εκείνων που πέθαναν για να είναι πατρίδα μου ,πώς θα αποκαταστήσω την αίγλη του ονόματός της ,όταν αλίμονο, κάποιοι σκέφτηκαν το δικό τους όνομα σαν κυριάρχησε μέσα τους ο δαίμονας του υπέρμετρου κέρδους!
