Σύγχυση πρώτη: Προς τι οι δηλώσεις τύπου απραγματοποίητων προεκλογικών εξαγγελιών; Βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και μας διαφεύγει, μήπως; Έστω και με αυτήν την ετερόκλητη συμμαχία, παραμένει ο πρωθυπουργός της χώρας, και ως εκ τούτου, τα λόγια είναι περιττά. Δικός του είναι ο χειρισμός και είναι ώρα ευθύνης, η αναζήτηση για άλλοθι είναι παντελώς άκαιρη.
“Δεν θα γίνει η χώρα ξέφραγο αμπέλι”, αποφάνθηκε. Αλλά, όταν εκτοξεύονται τοιούτου είδους πυροτεχνήματα καλόν είναι να υπάρχει και καμία προειδοποίηση. Μέχρι τώρα, δηλαδή, τι ήταν; Η Εδέμ; Που ζούσε, δηλαδή, στη φανταστική χώρα της Αλίκης, ή μήπως στη χαμένη Ατλαντίδα; Μήπως ζούσε σε εικονική πραγματικότητα, ή μήπως κατέβασε κανένα δύσπεπτο επιδόρπιο και τον έπιασε κρίση συνειδήσεως; Κάποιος πρέπει να του μιλήσει, τι καμώνεται δηλαδή, τάχα μου δεν τα ξέρει, ή μήπως επιθυμεί να αγνοήσουμε τα ένσημα που έχει κολλημένα, σε τόσες και τόσες κυβερνήσεις, αποδίδοντάς του άφεση αμαρτιών.
Αν αδημονεί πότε θα τα σπάσουν εκεί στο πασόκ για να βγει κραδαίνοντας τη σημαία του απατημένου συζύγου πρέπει να γνωρίζει ότι ο αρχιτέκτονας αυτής της συνεταιρείας ήταν ο ίδιος και οι επιλογές δικές του.Έστω κι αν υπήρξε αποδοχή του, διαφορετικών προτάσεων. Σύγχυση δεύτερη: Τα γιατροσόφια και τα λοιπά, είναι για να προλάβει να συντάξει ο συμβολαιογράφος τη μεταβίβαση και την αποδοχή κληρονομιάς. Τα “μέτρα” που της πήραν και το “μνήμα” που της ετοίμασαν ήταν γιατί κάποιοι βολεύονταν να είναι ξέφραγο αμπέλι. Μήπως αυτό υπονοεί, που δεν μας διαφεύγει, όλως τυχαία; Η μέχρι πριν συμμετοχή του, ουδόλως υποδήλωνε το αντίθετο. Στήνεται μπροστά στα μικρόφωνα, μόρτικα, με το ένα χέρι στην τσέπη του παντελονιού και με ύφος σαράντα οκτώ καρδιναλίων απαγγέλλει δίστιχα ημερολογίου. “Δεν θα επιτρέψω να γίνει η χώρα ξέφραγο αμπέλι”.
Και ποιος είσαι εσύ μάγκα μου, που θα χαλάσεις την πιάτσα; Εδώ υπάρχει παράδοση χιλιάδων χρόνων. Ακόμα και ο Περικλής έβαλε χέρι στο ταμείο του Παρθενώνα. Πως δηλαδή, για να καταλάβουμε κι εμείς που είμαστε λιγάκι στούρνοι, πως θα γίνει και όλοι οι Άκηδες, κάθε απόχρωσης, θα πάνε στον Κατή. Πως θα πληρώσουν αυτά που έφαγαν στη ζούλα από κοινού, καθότι κάποια άλλα, όπως ακούστηκε, τα φάγαμε όλοι μαζί και τώρα που μας έπιασε κοιλόπονος πρέπει να τα πληρώσουμε εμείς και όχι όλοι μαζί. Έτσι θα μπει φράχτης; Για να φραχτεί τ’ αμπέλι θέλει κλάδεμα, το ένα “χέρι”, το ένα “πόδι”, και μετά….. άντε σε εκλογές, θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος του πασόκ.
Μήπως εννοεί και δεν το κατάλαβα, τις λίστες με τους παρανόμως πλουτήσαντες, κι αυτές με τα λάθρα εξερχόμενα; Πλάκα έχει να μας το γυρίσει σε Ρομπέν των δασών; Να τα πάρει από τους παράνομους και να τα μοιράσει στο πόπολο; Αλλά αν ήταν να το κάνει δεν θα έψαχνε (που ακόμη ψάχνει) μήνες τώρα για τα δεκατρία δις. Θα τα είχε βρει, όπως τα βρήκαν οι υπόλοιποι εταίροι, από τις δικές τους λίστες. Και αχρείαστες θα ήταν οι περικοπές. Θα έστελνε την τρόικα από κει που ήρθε και όχι να μας παίζει την κολοκυθιά.
Πόσο ακόμη θα ψάχνουν στην ίδια (αποστραγγισμένη) κατεύθυνση. Εδώ τους νόμους τους έχουμε για να γεμίζουμε τους τόμους. Οι κουμπαριές κάνουν το κουμάντο. Σύγχυση Τρίτη: Προς τι η αιφνίδια επίσκεψη της κυρίας καγκελαρίου και η προτροπή τύπου οδηγίας;
“Να της προσφέρουμε μια υποδοχή όπως της αρμόζει”. Πυροτέχνημα ήταν αυτό ή φωτοβολίδα ένδειξης και εντοπισμού. Φυσικά και θα της προσφέρουμε την υποδοχή που της ταιριάζει, αν όχι αυτή που της αξίζει. Τουλάχιστον σ’ αυτό έχουμε παράδοση αιώνων. Αν θα πρέπει να φροντίσουμε εμείς για την υποδοχή της, τούτο είναι σίγουρο, θα αποχωρήσει απόλυτα ενημερωμένη. Πρωτίστως, θα της προσφέρουμε την πατροπαράδοτη φιλοξενία μας, φιλοξενώντας την στο σπιτικό μιας από τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, που έχει πληγεί από την ανεργία. Θα της κάνουμε το τραπέζι από το ίδιο το φαγητό της οικογένειας. Θα την ξεναγήσουμε αρχίζοντας από το πιο κοντινό φαρμακείο και μετά στην είσοδο των γραφείων του ΟΑΕΔ, με τις άλλες ουρές, αυτές των ανέργων. Στα εμπορικά καταστήματα με τα λουκέτα.
Και γιατί όχι, θα την καλέσουμε και στο κοινοβούλιο, να αντιμετωπίσει τους λυκάνθρωπους με τα ξυρισμένα κεφάλια, και προπάντων θα της θυμίσουμε τα λόγια του Διογένη προς τον Αλέξανδρο, μιας και η χώρα της, αλλά και η ίδια, επιθυμούν σφόδρα να κυριαρχήσουν στην ΕΕ, ό,τι δηλαδή, “δεν είναι δυνατόν να κυβερνά κανείς άσχημα, όπως δεν μπορεί να είναι κανείς καλός με κακό τρόπο”. Τι αναγκάζει την κ. Μέρκελ να χαραμίσει τον πολύτιμο χρόνο της σε μια επίσκεψη, που σχολιάζεται δυσμενώς από τον γερμανικό τύπο, ακόμη και από τον υπ’ αριθμόν δύο αξιωματούχο της κυβέρνησής της; Μήπως, επιθυμεί να μας καταστήσει μέρος του παιχνιδιού της, ως αντίβαρο, ή μήπως για να τακτοποιήσει εκκρεμότητες σχετικά με ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις μας.
Όπως και να έχει, το πιόνι εύκολα γίνεται θυσία για τη σωτηρία του βασιλιά. Μήπως, τελικά, βρισκόμαστε σε άλλη μια λανθασμένη πολιτική επιλογή, με άγνωστα τα μελλοντικά της αποτελέσματα;
