O κ. Σ. Σταμέλος, άγνωστός μου εκτός μπλογκόσφαιρας οικολόγος, με ενημέρωσε για τον θάνατο των ψαριών του Μαλιακού. Προφανώς από μόλυνση του όμορφου κόλπου από ανεπεξέργαστα λύματα. Επειδή είναι πατριώτης και σκέφτηκε να μη δώσει αφορμή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αρχίσει τα πρόστιμα- οδηγίαπλαίσιο για τα νερά-, υιοθέτησε τη διάγνωση των αρμοδίων ότι δεν ξέρουν γιατί πεθαίνουν τα ψαράκια. Εριξε λοιπόν την ιδέα για να καλύψει το έθνος απέναντι στους ανάλγητους Κοινοτικούς ότι ταψάρια αυτοκτονούν στον Μαλιακό. Δεν εξήγησε όμως γιατί. Προκειμένου να συνεισφέρω και εγώ στην προσπάθεια κουκουλώματος, θα σας πω το γιατί.

Αφού απέκλεισα την παγκόσμια οικονομική κρίση, το κατάντημα των ΑΕΙ, την πολιτιστική και πολιτική ύφεση στη χώρα του Σεφέρη ως πιθανές αιτίες για τον θάνατο των ψαριών, κατέληξα στο προφανές συμπέρασμα ότι τα καημένα αυτοκτονούν απόβαριά κατάθλιψη.

Φίλος ειδικός στη γενετική μού επεσήμανε ότι τα γονίδιά τους μεταλλάσσονται όταν κολυμπούν αμέριμνα σε βιομηχανικούς και εντατικής αγροτικής καλλιέργειας κόλπους. Οπως και στους ανθρώπους, αλλά ταχύτερα.

Ως γνωστόν η επιστήμη σήμερα έχει διαπιστώσει ότι η μάστιγα της ψυχικής υγείας της εποχής μας- η κατάθλιψη- έχει γονιδιακή προέλευση. Και έτσι αποτελεσματικά φάρμακα κυκλοφορούν για όσους δεν θέλουν να προσφύγουν σε ψυχανάλυση ή ψυχοθεραπεία. Με αποτέλεσμα οι ασθενείς να ανακουφίζονται ή και να θεραπεύονται. Αυτήν την πληροφορία τη μεταφέρω γιατί έχω ακούσει ότι κάποιοι αρμόδιοι έχουν εμφανή σημάδια κατάθλιψης, και καλό είναι να προλάβουν τα χειρότερα για τον εαυτό τους και για εμάς που τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε. Αυτά τα ενθαρρυντικά για τους ανθρώπους.

Για τα ψάρια, όμως; Εξ όσων γνωρίζω καμία μελέτη δεν έχει πραγματοποιηθεί στα πλαίσια του 6ου προγράμματος έρευνας της ΕΕ ή της Διεύθυνσης αλιείας. Γι΄ αυτό και για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα μήπως και μείνουμε χωρίς ψαρόσουπα στο νησί, σκέφτηκα να προτείνω στον δραστήριο περί τα κοινοτικά υπουργό Γεωργίας, ή όπως λέγεται αυτό το φιλοοικολογικό υπουργείο, να προτείνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπήτην ένταξη και των ψαριώνστο πρόγραμμα αποασυλοποίησης «ΨΥΧΑΡΓΩ». Για όσους δεν γνωρίζουν είναι ένα πονεμένο πρόγραμμα, που σχεδιάστηκε πριν από χρόνια με αφορμή την ντροπή του ψυχιατρείου της Λέρου. Είχαμε, συμπαθητικά, γίνει διεθνώς ρεζίλι. Πήγε μια χαρά η υλοποίηση της αποϊδρυματοποίησης, μέχρι που τέλειωσαν τα κοινοτικά χρήματα. Αλλά το ελληνικό κράτος αδυνατεί πλέον να χρηματοδοτήσει, οι δε Κοινοτικοί λένε ότι πολλά είναι 20 τόσα χρόνια και πάπαλα τα λεφτά. Ο υπουργός Υγείας πάλι θα λέει, μάλλον, ότι δεν του δίνει λεφτά το ΥΠΕΘΟ.

Να λοιπόν πώς θα χτυπήσουμε με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια.

Εντάσσοντας τα ψάρια στο πρόγραμμα.

Σταδιακά μπορούμε να αφαιρέσουμε τους ανθρώπους που στοιχίζουν πολλά χρήματα και να μείνουν μόνο τα ψάρια. Υποθέτω ότι οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι, ακόμη και οι ψυχαναλυτές, οι οποίοι έχουν οικολογική ευαισθησία, θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Στα ψάρια. Υστερα από αυτό θα μπορούσαμε να μετονομάσουμε το πρόγραμμα σε «ΨΑΡΑΡΓΩ» ή ακόμη καλύτερα σε «ΨΥΧΟΡ.ΡΑΓΩ», ώστε να κάνουμε και μια ωραία γιορτή λίγο πριν από τις εκλογές με την παρουσία αρμόδιων υπουργών και μη. Να μην ξεχάσουμε να βάλουμε και μια ταμπέλα «Εργο συγχρηματοδοτούμενο…», και μας έρθει πάλι καμιά σβουριχτή από τις Βρυξέλλες.

Ας μην παραλείψουν πάντως να καλέσουν στη σεμνή τελετή και τον κ. Σταμέλο ο οποίος με τον οικολογικό ακτιβισμό του τούς δίνει άλλη μια γερή ευκαιρία προβολής του έργου τους, λίγο πριν από την παράδοση της εξουσίας στους διαδόχους τους.

http://antonios-pressinfo.blogspot.com/