Ενας θρύλος της μοντέρνας τέχνης- ίσως ο τελευταίος- πέθανε προχθές: ο Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ άφησε τη ζωή και την τέχνη, στα 82 του χρόνια, τη Δευτέρα, στη νήσο Καπτίβα της Φλόριδας.

Ο διάσημος κριτικός τέχνης Ρόμπερτ Χιουζστο βιβλίο του «Αmerican visions» είχε χαρακτηρίσει τον καλλιτέχνη μια «πρωτογενή ιδιοφυΐα που έδειξε στην Αμερική ότι όλη η ζωή μπορεί να είναι ανοικτή στην τέχνη». «Ο Ράουσενμπεργκ» γράφει ο Χιουζ «δεν έδινε δεκάρα για τη συνέπεια ή για την επιμέλεια της φήμης του.Οι προτιμήσεις του ήταν πάντοτε εύκολες, παμφάγες και γεμάτες ρίσκο,όμως είχε ένα μεγαλείο στην ψυχή του και έναν πλούτο στην ιδιοσυγκρασία του που θύμιζαν τον Γουόλτ Γουίτμαν».

Το πραγματικό του όνομα ήταν Μίλτον Ράουσενμπεργκ και είχε γεννηθεί το 1925 στο Πορτ Αρθουρ του Τέξας. Ανατράφηκε ως χριστιανός φονταμενταλιστής και η πρώτη του παρόρμηση στη νεότητά του ήταν να γίνει ιεροκήρυκας, όμως, κατά τα λεγόμενά του, εγκατέλειψε την ιδέα επειδή η Εκκλησία τού απαγόρευε τον χορό. «Ελεγαν ότι ήμουν αργόστροφος» είχε πει κάποτε. «Οσο οι συμμαθητές διάβαζαν τα βιβλία τους,εγώ σχεδίαζα στα περιθώρια». Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν είχε καμία σχέση με την τέχνη ωσότου επισκέφθηκε για πρώτη φορά μουσείο στα 18 του χρόνια. Οταν απολύθηκε από το Ναυτικό, χρησιμοποίησε τις αποδοχές από τη θητεία του για να πληρώσει τα δίδακτρα της Σχολής Καλών Τεχνών και άλλαξε το όνομά του σε «Ρόμπερτ», επειδή του φαινόταν «πιο καλλιτεχνικό». Φοίτησε στο Κansas City Αrt Ιnstitute και αργότερα στη διάσημη πρότυπη σχολή Βlack Μountain College της Βόρειας Καρολίνας, όπου συμμαθητές του ήταν ο χορογράφος Μερς Κάνινγκχαμ και ο συνθέτης Τζον Κέιτζ . Στη συνέχεια φοίτησε στην Αrt Students League της Νέας Υόρκης. Στους πρώτους του πίνακες ο Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ ήδη χρησιμοποιούσε ετερόκλητα υλικά, όπως τσαλακωμένες εφημερίδες, πραγματικά διάσημος ωστόσο άρχισε να γίνεται με τα λεγόμενα «combines», στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Επρόκειτο για παράξενα ασεμπλάζ υλικών, από μπουκάλια και υφάσματα ως σαμπρέλες ή ταριχευμένα ζώα, τα οποία συνδύαζε μαζί με χρώματα σε ζωγραφικές επιφάνειες. Μολονότι η πρακτική αυτή- η χρήση καθημερινών αντικειμένων- τον συνέδεσε στενά με το κίνημα της pop art, δεν ταυτίστηκε τόσο με αυτό όσο ο εραστής του και επίσης θρυλικός καλλιτέχνης Τζάσπερ Τζονς, ούτε ο Ράουσενμπεργκ έφτασε σε σημείο να δοξάσει την pop κουλτούρα όσο ο Αντι Γουόρχολ ή ο Ρόι Λίχτενσταϊν. Πολύ πιο προσηλωμένος στη φόρμα και στα υλικά, ο Ράουσενμπεργκ διατήρησε μια σύνδεση με τον εξπρεσιονισμό. Αναγνωρισμένος όσο λίγοι σε όλον τον κόσμο, ο Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ τιμήθηκε με πολλές αναδρομικές εκθέσεις, με πιο γνωστή ανάμεσά τους ίσως αυτή του 1998 στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ ίδρυσε την οργάνωση Change Ιnc., η οποία προσφέρει ιατρική βοήθεια σε καλλιτέχνες με οικονομικές δυσκολίες. Ερωτηθείς ο ίδιος για την προσμονή του θανάτου, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του είχε απαντήσει: «Δεν θέλω να φύγω ποτέ.Δεν έχω την αίσθηση μιας μεγάλης αλήθειας για τον άλλον κόσμο και τα πόδια μου είναι πολύ άσχημα για να φοράω χρυσές παντούφλες. Αλλά προσπαθώ να επεξεργαστώ τον φόβο μου.Και ο φόβος μου είναι ότι κάτι ενδιαφέρον θα συμβεί και θα το χάσω».